დრამიონი/მაპატიე სიყვარულისთვის (დასრულებული)

თავი XIV

_გაიღვიძე გრეინჯერ, ხომ გაგაფრთხილე, უკვე თითქმის 9 საათია, ადექი ძილის დრო არაა

_მაცადე რა მალფოი_ წაიბურტყუნა ნახევრადმძინარმა და გვერდი იცვალა

_ადექი გზა უნდა გავაგრძელოთ, ვინ იცის ამ დაწყევლილ ტყეში რამდენი ხანი უნდა ვიყოთ.

_ოოოჰ, გადი და ავდგები_დივანზე წამოჯდა გაჩეჩილი ჰერმიონი.

დრაკო იქაურობას გაეცალა და გარეთ გავიდა, ჩო და ოლივერი მზად იყვნენ. ყველა ჰერმიონს ელოდა.

_ვერ იღვიძებს არა?..._ იკითხა ჩომ

_რას გაიღვიძებს,გუშინ ღამის გათევა მომინდომა_თქვა დრაკომ და კარავს თვალი შეავლო_მადლობა მერლინს,როგორც იქნა_თვალები აატრიალა მალფოიმ. როცა მომავალი ჰერმიონი დაინახა

_მოკეტე_შეუღრინა ჰერმიონმა და დაამთქნარა

_კარავი აკეცე და წავიდეთ_თქვა დრაკომ და ჩანთამოკიდებული ბილიკს გაუყვა.

ჰერმიონმა ჯოხი აიქნია, კარავი დაიშალა და გოგონას ჩანთაში მოთავსდა. ყველანი გზას გაუყვნენ. უცებ ფეხის ხმა გაიგონეს მაგრამ ირგვლივ არაფერი ჩანდა.

_ხეზე ავალ, თქვა ჩომ, და ხეზე აცოცება დაიწყო_იქედან უკეთ დავინახავთ._მოულოდნელად ტოტი მოტყდა და თითქმის უკვე კენწეროში ასული ჩო ძირს დაეცა.

_ჯანდაბა, ჩო, როგორ ხარ_ეკითხებოდა ჰერმიონი მიწაზე გართხმულ გოგონას რომელიც ტკივილისგან იგრიხებოდა და ხელით ფეხზე უთითებდა.

ჰერმიონმა ჩოს ფეხს დახედა.

_მოტეხილია. ელექსირი მაქვს მაგრამ ვერ გავრისკავ, ნიშანი უნდა მივცეთ_უთხრა დრაკოს

_მაგრამ.... ჰო კარგი_დრაკომ ჯოხი ზევით აღმართა, და ცაში წითელმა მაშხალამ იფეთქა.

რამდენიმე წამში მაშველი რაზმი აპარაციით ტყეში გაჩნდა და ჩო წაიყვანა. მალე შემცვლელს ვიპოვითო დაიბარეს და ისევე სწრაფად გაქრნენ როგორც გაჩნდნენ.