Denemeler

Gitmek Lazım Bazan

Alıp gitmek lazım başını kimsenin bilmedği yerlere. Ne telefon olmalı gittiğin yerde, ne televizyon, ne bilgisayar.. Medeniyet çok uzakta olmalı.. Olmalıki özümüz olanı bulalım.. Bir başına.. Bir sen ve yine sen.. Kendi kendinle konuşmalı, kendi kendine cevap vermeli.. Yanlışlarını, yapman gerekenleri kendinle bulmalısın..

Belki rotalar çizmelisin, belkide daha önce çizdiğin rotaları değiştirmelisin.. Kimse kafanı karıştırmamalı. Karıştırmamalıki yanlışlarını, doğrularını daha iyi tespit etmelisin... Daha önce anlayamadığın, doğru olduğunu sandığın yanlışlarını tek tek cımbızla tespit etmelisin hayatındaki..

Döndüğünde bambaşka biri olmalısın.. Seni tanıyanlar, seni tanıdıklarını sanmakla ne kadar yanıldıklarını anlamalı.. Bulduğun doğruların sıkı sıkı elinde olmalı.. Kimseye müsade etmemelisin elindekileri yok etmesi için.. Yeni bir hayata başladığını beyaz bayrak ayna herkese ilan etmelisin.. Sınırlar değişmeli hayatında, kurallar değişmeli.. Öncenin verdiği başarısızlıklar aklına bile gelmemeli.. "Yaşasın onlardan kurtuldum.." diye çığlık atmalısın içinden. Kopmalısın şu an var olan herşeyinden.. Kimbilir belkide herşey daha güzel olur.. Yeni, bembeyaz, yeniden yazılcak bir sayfa ve elinde kalemin..

Nerde o yer? Varmıki? Yoksa çokmu uzaklarda? Yoksa tahmin edemiyeceğim kadar yakınlardamı? Orayı gören varmı? Tarifi, haritası? "100 km ileri git, sonra bir tabela göreceksin, ordan gir 50 km ilerde ucu göğe ermiş bir kavak ağacı var.. Yanındaki çeşmeden su içi kana kana.. Sonra devam et.. Yaklaşık 40 dakkalık bir yolculuktan sonra karşına çıkacak.. İşte aradığın yer.." Bumudur? Bilmiyorum.. Artık hiçbirşey bilmiyorum.. Tek istediğim var olan benden uzaklarda bir yerde olmak.. Ne kadarda zormuş bunu becermek..

Aklım oyunlar oynuyor bana.. Hep yenik başlıyorum.. Defalarca oynanamama rağmen bu oyunu hala öğrenemedim.. Belkide ondandır dik duramamam.. Bu yenilme sıkılmalarıma sebep oluyor.. Hep yenileceğini bilmek keyif vermiyor.. Bir ümit olmalı.. Bir ışık.. Bir ben.. Belkide sen.. Belkide ben değil değişmesi gereken sen.. Belkide ilk başta anlattıklarımı yaşaması gereken sen.. İçim bulanık.. Aklım bulanık.. Birilerinin çekip çıkarması gerek beni bu durumdan... Yoksa bu kör bataklıkta yitip gideceğim..

Namlunun ucundaki kurban misali duygularım.. Ya namluyu tutan? O ne hissediyor acaba? Keyifmi? Acımı? Acımamı? Aslında işin özü basit.. Herzaman dediğim gibi belkide... Bu dünya bana bir beden büyük geldi.. Uyum sağlıyamıyorum sanırım..