Denemeler

Yaz Bakalım Ado

Son bir haftadır bir halsizlik çöktü üstüme.. Son iki gündür ise bu halsizlik hiçbirşey yapmak istememeye sebep durumda.. Sevmiyorum bu hallerimi.. Garip bir sinirsel hal alıp, duygusala bağlıyorum..

İçimdeki onlarca zaman içinde hapsettiğim çığırtkan, duygusal çocuk daha bir canlanıp, tepeme tepeme çıkıyor.. Dayanılmaz bir şekilde, gece bulantılı anlarımı ortaya çıkarıp "uzun zamandır duygusal bir şeyler yazmıyorsun.. Benli herşeyden uzak duruyorsun.." diye yırtınıyor..

Delirmeye yaklaştığım anlardayım.. Ya içimi döküp (becerebilirsem) kurtulacağım bundan, yada.. Bilmiyorum ne olacak yazmadığımda.. Çünkü böyle zamanlarımda bugüne kadar hep yazdım..

Hep ağladı duygularım.. Her beraberliğin sonu hüzündü.. Belki bende idi hata, belkide yanlış kişilerle beraber oldum.. Her beraber olduğum, birşeyler kattı bana, çokça da benden bir şeyler aldı gitti.. İçimde fırtınalar yaratıp, beraber olamadıklarım ise kendi içimdeki karmaşalarımın sahibi oldu..

Aslında iyi bir adamım.. Hep sabırlı olmaya çalıştım ilişkilerimde.. Ne kadar kabul edemeyeceğim şey varsa sevdiklerimde, hep anlatıp izah etmeye çalıştım.. "Bu sefer olmalı.. Bu sefer anlayacak kişi bu.. Basite indirgemeli mutluluk yolunu.." dedikçe hep yanılan ben oldum sanki..Kimseyi kendi kafamdaki profile indirgemeye çalışmadım.. Hep olduğu gibi kabullendim karşımdakini.. Bekledimki ben neysem onu kabullensin oda.. Abartmadım hiç kendimi.. Olduğum gibi, neysem o şekilde durdum dimdik..

Çokta fazla birşey beklemedim beraberliklerimde.. Nasılsa geçici bir dünyada yaşıyoruz, huzur olsun yeter mantığında idim.. Bulamadım.. Ne huzuru, nede beni olduğum gibi kabullenecek birini.. Herkez kafasında bir profil çizmiş onu arayıp bulacağına, beni ona uydurmaya çalıştı.. Kabullenemedim.. Neysem oyum.. Öylede kalacağım..

Oysa şarkılarda, filmlerde ne kadarda kolay ve güzel görünüyor herşey.. Elbirliği etmişler, kandırıyorlar bizi cümle alem.. Ne şarkılardaki gibi bir aşk, nede filmlerdeki gibi bir sevgi var.. İşin aslı herşey çıkar ilişkisi olmuş.. Ne kadar verirsen kendinden, o kadar seviliyorsun karşı taraftan.. Herkez alabileceğini almaya çalışıyor hızla.. Parça parça bitiyoruz.. Ne o anlıyor bittiğimizi, nede ben anlatabiliyorum..

Son zamanlarda çokça gözlemliyorum etrafımı.. Kadıköy 1 numaralı gözleml merkezim.. Sevgililere bakıyorum.. Yanlız olanlarada tabi.. Ne sevgililer çıkarsız içten, ne sevgilisi olmayanlar adam gibi içten.. İki bacak arasına düşmüş ilişkiler.. Bunun peşinde olan erkekler, bunun farkında olan kızlar.. Biri elde etmek için herşeyi yapacak kapasitede, diğeri bu zaafı kullancak kadar akıllı sanıyor kendini.. Bunun adınada medeniyet diyoruz.. Hani bir zamanlar bir karikatür görmüştüm etek boyuna göre medeniyeti gösteren.. En kısa eteği ultra medeni diye işaretlemişti.. Şimdilerde durum bu sanırım.. Ne kadar rahatsın o kadar medenisin..

Ara ara bu dünyada işimin bittiğini düşünüyorum.. Ölüp gideyimde ne olacaksa olsun kafasındayım.. Herşey sıkıcı..İnsanlar sıkıcı, çıkarcı.. İnançlar bitik.. Değerler sürünür halde yerlerde.. Zaman bizi medeniyete değil, hayvansal dürtülerimize doğru itiyor git gide.. Hiç ölmeyecekmiş gibi sömüren yöneticiler, para mal mülkten başka birşey düşünmeyen insanlar.. Birbirinin arkasından iş çevirmek, karşısındakini düşünmeden nalıncı keseri gibi hareket etmek normal hale gelmiş.. Kendine yapıldığında feryat figan, karşısındakine yaptığında mesut bahtiyar kitle.. Siktirin gidin.. Sadece siktir olup gidin her yerden.. Dünyayı, insanları kirletiyorsunuz o pis beyin döküntülerinizle..

Rahatladımmı? Bilmiyorum.. Sadece içimdekilerin birazını döktüm sanırım.. Oysa öylesine çok şey varki aklımda.. Beynimin her bir kıvrımında dolanıp duruyorlar hala..

Huzurla...