Denemeler

Vakit Gece Yarısını Çeyrek Geçe

Gecelerle kolkola olmak.. Bir sigaram, bir karşımdaki bu ekran; birde geceye, ruh halime uygun tınılar.. Çok uzun süredir yaşadığım yanlız karanlığın, sessiz çığlıkları var içimde.. Ay gökyüzünde imiş ne umurumda, kuzey yıldızı yol gösterirmiş yolculara, kim düşünür.. Ben olmadığım kesin.. Bana yol göstermediği beyaz bayrak ortada.. Aklım koyu karanlığa karışmış, yolunu şaşırmış, sadece izliyorum olanları.. Artık çabalamaktanda yorulmuşum.. Yeni yeni anlıyorum sızılarımı.. "Nasıl toparlarım kendimi" sorularını soruyorum.. Cevap bulamıyorum.. İlk kez kendimi bu kadar tükenmiş, bitmiş hissediyorum.

Ellerim.. Eskiden nede kolay yazardı cümleleri.. Kendi başına yol alırdı klavye üstünde.. İçimdeki kaynaktan gelen duygu rüzgarlarını öylesine hızlı dökerdiki cümlelere.. Kaynağımdamı kurumaya başladı nedir? Bir sonda atmak lazım bu yüreğe belkide.. Derinlerde bir yerlerde eski şaşalı günlerine döndürecek bir akıntı damarı olmalı bu yüreğin.. Gücüm yok yeni sondalar atmaya artık.. Oturdum kurumaya yüz tutan kaynağımın başına.. Ellerim başımın arasında.. Diz çökmüş halde.. İnce ince akarken o, ben gözyaşlarımı ekliyorum ona.. Sır olmuş hayatım bana.. O bana bakar, ben onu umutsuzca izler olmuşum..

Cesur adımlar atardım eskiden... Düşünmezdim ne olur sonrasında.. Bilirdimki birşeyler var hayatımda bana yeni başlangıçlar verebilecek.. Güç alırdım o halimden.. Yıkıldıkça daha bir azimle dikilirdim ayaklarımın üstüne.. Gözlerim ufuğa bakar "orda yeni bir başlangıç var ado.." derdim kendime.. Şimdilerde ufukta görünmez oldu.. Sanki ufukta gördüğüm yerle aynı noktadayım.. Uçurumun tam ucu.. Rüzgar okşuyor her yanımı hoyratça.. Bir adım atıp dibimi bulmak lazım yoksa tam tersi istikamette yeni bir şeylermi arama çabasına girmek lazım.. Bilmiyorum.. Artık hiçbirşey bilmiyorum..

Elbet bu deli gönülde bir çıkış yolu bulcaktır kendine.. Tek başına mücadele etmeyi ona çok once öğretmiştim nasılsa ben.. Değilmiki insan doğduğunda yanlız geliyor dünyaya.. İlk acıyı öğreniyor kıçına yediği şaplakla.. İlk tecrübeside bununla mücadele etmek olmuyormu? O halimden dahamı güçsüzüm? Yoksa o halimden daha güçsüzmü olmayı tercih ediyorum? Koptum gecenin koynundan; yol alıyorum düşüncelerimin rotasız yollarında.. Canım acıyor.. İçimden birşeyler kopuyor..

Vakit gece yarısını çeyrek geçiyor.. İkinci sigaramda bitti yazarken.. Tını 4. devrini tamamlıyor.. Ve ben hala kendimle başım belada halde duruyorum.. Bahar geldi.. Ondandır belkide ado hı? Hani heycan zamanı.. Hani çiçekler, böcekler, kuşlar filan.. Doğanın gonca gonca şov zamanı.. Kışta kalmış aklınla algılıyamıyorsun belkide bunu? Çokmu üşüdüm kışın.. Çokmu dondu yüreğim acaba? Tohumlarım kardelen misali çıkaramıyormu başını beyaz örtüden dışarı? Silkinmek lazım en delicesinden.. Silkinmek lazım..

Erken kalkmak lazım yarın.. Sabah güneşine yüzünü dönüp, derin bir nefes almak lazım.. Sonra piyasaya çıkıp izlemek lazım yaşamı.. Kapılmak lazım yaşamın akıntısına. Ondan bir parça olup "Bakın bende yaşıyorum.. Nefes alıyorum.. " demek lazım.. Böyle zamanlarımda hep yaptığım gibi sahile inip deniz kokusunu çekmeliyim içime.. Rüzgar yüzümü okşamalı.. Hayatı hissetmeliyim.. Kalıpları kırma zamanı sanırsam.. Hadi ado kalk çocuğum... Vakit geceyarısını çeyrekten aştı... Yarın sabah erken kalkıp yeni bir kendinle tanışman lazım..