Denemeler

Bitmiş - ti

Usulca girdi.. Bitmişti oysa duygular.. Beklentiler yol almıştı sonsuz ufka.. Zaman; beklentiler, ümitler için değil; o bilinmez sona ulaşmak için akıyordu.. Kader ağlarını örmüşse, kurtulamayan sinekten beter oluyormuş insan.. Ağır bir kardeş hastalığının, hayatımda hızla akan zamanı durdurup, yeni bir startla başlayacağını nereden bilirdimki..

Oysa çok direnmiştim.. Yaşanmışlıklar öylesine tecrübeler vermiştiki, birilerinin bu tecrübeleri alt edip finale erebileceğini hiç düşünmemiştim.. Dedim ya "usulca girdi" diye.. Evet usulca girdi sakin görünen ama fırtınalarla çalkalanan duygularıma.. 

Sevmek eylemine gülüp geçerken, nefesimle bütünleşen en güzel kelime olabileceğini hiç düşünmezdim.. "Hepsi aynı, tip harici değişen birşey yok" düşüncesini beyin kıvrımlarımdan silebilecek kadar bana inanabilen birinden uzak durmak nasıl mümkün olabilirdiki?

Açılan telefonlara verilmeyen cevaplar, atılan mesajları okumadan telefonu ters çevirmeler, hatta hastane kantininde sırt dönmeler.. Anlıyor insan şimdilerde boşa kaybedilen zamanlar olduğunu.. Geri döndürelemiyor ama "neresinden yakalanırsa kardır" lar var elde. 

Birer bira "Evlen lan benimle" tümcesi ve "tamam lan." la verilen bir cevap.. Sıkıntılı süreçlerin verdiği olumsuzlamaları aşmak.. Benden çok "O" nun inanmışlığı ile alınan yol.. 

Yakaladım.. Yakaladık.. Geçmişin acı izlerini içimizdeki en derin kuytulara gömüp, birbirimize sırt vererek yolun kalanında cesurca ilerlemeyi seçtik.. Tecrübelerimiz geleceğimizi aydınlatan sokak lambaları oldu..  Her zorlu dönemeçte bir lambayı yakıyor aydınlatıyoruz bir sonraki aşamayı. Geçmişten derslerimizi alıp yeni dersler alıyor, "öğrenmenin yaşı yok" kuralını işletiyoruz hayatımızda..

Ne demiş şair? Bilemedim şimdi ama iyi birşeyler diyen bir şair mutlaka vardır bir yerlerde. Şu an ben değilim o şair onuı biliyorum.. Zaten şair filanda değilim.. Sadece kendince karalamalar yapan sıradan bir adamım..

Mutlumuyum? Evet mutluyum.. "O" mutlumu? Öyle olduğunu düşünüyorum.. Arada bir tökezlemelerimizde soğuk bir rüzgar essede ortalarda, bir sığınak bulup birbirimizi ısıtmanın yollarını buluyoruz bir şekilde..

Henüz yolun başındayız.. Düğmelerimiz nereye kadar aydınlatacak yolumuzu, sığınaklarımız bizi nereye kadar koruyacak bilmiyorum.. Ama diğer bir şairin dediği "Anı yaşa, mutluluk seninle olur" durumu sanırım bizi götürecek gidebildiğimiz yere kadar..

Şimdi okudun ya bunu. Dön bak bana.. Seni Seviyorum nan..