Denemeler

Neden Yazıyorum Ben?

Şimdi bana "neden yazıyorsun?" derseniz; bende "bir yığın insanı karşıma alsam kaçı beni saatlerce dinler" derim. Daha yarım saati bulmadan kimsecikler kalmaz karşımda ve ben kendimi kendimle sohbet ederken bulurum. Bu da yetersizlik hissiyle incitir beni. Yazarak konuşmak bana daha mantıklı geliyor. Okuyan okur, okumayanı görmediğimden üzülmeme gerek kalmaz. İçselliğimle konuşmayı yazarak başarıyorum. Aynanın karşısında konuşsam kalıcı bir yanı olmaz. Bu teknikle başkalarının beni okuması, görmesi, duyması heyecan verici üstelik.

Yazıyorum; çünkü psikoloğa verecek param yok. İçimi döküyorum karşımdakinin içine. Kimileri de sıkıntıyı satın alıyorlar; çünkü ben çok mutlu şeyler silkelemiyorum dallarımdan. Kara mizahı yaşayarak pembe mizah yazmayı öğreneceğim elbet. Kitap doğurgan ana gibidir. Her kitap diğerini doğurur ve de doyurur. Allah ilk kitapların yazarıdır. Öyle ise niçin yazarların yanında olmasın, onları sevmesin.

Neden yazıyorum?... Yazarın dostlarım, yazılarımı seve seve okurlar. Onun ruh gıdasının lezzetini tatmak için. Sevmeyenlerde okur, ne yapmış, neyi yapamışım niyetiyle görmek için. Böyle olunca yazılarım, dosta düşmana kendini anlatır. Israra ne hacet.

Yazıyorum çünkü söylencek çok şeyim var. Doğrudan söyleyemediklerimi; yazdığım kelimelerin gölgelerine gizleyip; anlaması gerekenlere anlatıyorum. Biliyorumki ne anlaması gerekiyorsa anlıyor o kişiler.. Anlamayanlarsa zaten umurumda değil..

Yazıyorum çünkü beni çok rahatlatıyor.. İçimde biriken gizli duygularımı kelimelerin ince dönüşlerine gizleyebiliyorum. Kimseyede bunun için hesap vermek zorunda olmuyorum.. Soranlar çıktığındada "Yazı işte sonuçta.. Kimseye özel değil.." diyebiliyorum. Kimsede bunun karşılığı olarak birşey deme hakkına sahip olamıyor. Çünkü yazmak özgürlüktür benim için. Bu özgürlüğümü kimsenin alma hakkı yok. Bu hakkı vermek gibi bir niyetimde yok. Almak isteyenlerinde hayatımda yeri yok bilirim bunu.. Bilmeyene haddini bildiririm çekinmeden..

Seviyorum yazmayı.. Tıpkı kırçiçeklerini sevdiğim gibi. Yazarak sevdiklerimi, kırçiçeklerini, kızgınlıklarımı daha iyi ifade edebiliyorum.. Başka bir boyuta geçmek gibi yazmak benim için. Bu boyutu çok seviyorum. Çünkü o boyutta hep ben varım. Kimse kirletemiyor orayı. Kimse kirli duygularını sokamıyor oraya. istediğim gibi yönetiyor, istediğim gibi düzen kuruyorum.. Ben oluyorum orda..