Denemeler

Yazarım Ben..

Hani demiştim ya daha önce "Neden yazıyorum ben" diye.. Neden yazdığımı anlatmıştım orada.. Son zamanlardaki yaşadıklarım ile hala neden yazdığımı anlayamayan olduğunu görüyorum.. Yazarım ben.. Özgürce.. Kimseye ithaf olmadan.. İsteyen üzerin alınır, isteyen kızar, isteyen umursamaz.. Özgürlüğümdür yazmak.. Üstelikte severimde çok yazmayı.. Zaman zaman beraber olduğum kişiler, yazdıklarım yüzünden beni bırakıp gitsede yazarım ben..

Genelde ayrılıkları yazarım.. Özlemleri yazarım.. O anda yaşananları yazmanın bana göre olmadığını hissederim.. Yaşarım sadece çünkü o anı kendimi mutlu hissederek.. Yanlızlıkları yazarım.. O yanlızlık anlarında bilirimki içimdeki o yazmak isteyen, benden öte ben olan benliğim ortaya çıkar.. Çok uzun yıllar önce içime gömdüğüm çocuksu yanım isyanlarını haykırır yazdığım dönemlerde.. Sessiz çığlıklarıdır onun yazdıklarım..

Yaşadığım herşey tecrübelerimdir.. Beraber olduğum pek çok kişiden birer parça vardır her yazımda.. A kişisinden aldığım bir parçayı B kişisindeki ile birleştirir, C kişisi ile harman ederim.. Bilirim alfabenin tamamı yoktur tek bir kişide.. Varsada bana denk gelmedi hiç.. Erkek kadında farketmez.. Sevginin cinsiyeti yoktur bana göre..

Yazdığım bir yazı için bana tavır alanları sevmem.. Özelliklede duygusal anlamda yazdığım yazılar için.. "Kime yazdın bu yazıyı" sorusu en sevmediğim sorudur.. Bir açıklama beklenir bu sorunun altında.. Yazmışım işte.. Soru soracağına "ben bu yazının neresindeyim" demeli insan kendine.. Zira kimi geçmişle ilgilidir, kimi yaşadığım hayal kırıklıklarını anlatır yazılarım.. Bu soruyu soran kişi geçmişe ait bir yazıda kendini buluyorsa hatıralarım arasındadır o benim.. Kızıyorsa okuyan o yazıya.. O zaman şu anımdadır, bunu bilmeli.. Geçmiş bana aittir, geleceğimde var olabilmekse sana kalmıştır..

Birilerini delice sevmekten çok uzun zaman önce vazgeçtim.. Artık kişileri sevmeyi değil, bana hissettirdiklerini sevmeyi seçer oldum.. Bu şekilde canımda yanmıyor.. Kişi gittiğinde bana hissettirdiklerini alamıyor giderken.. Bana ait o hisler.. Hak iddia etme hakkı olmuyor kişinin.. Sevdimse kendim sevdim, sorunsa benim sorunum oluyor..

Neresindesin yazının sorusunda "şu anındayım" diyebiliyorsa odur tam yanımda olan.. Henüz yazılmamıştır onun hikayesi bende.. Yaşamaya devam ederek ruhumda izler bırakır hece hece.. Birgün hayatımda "hatıra" olursa oda eklenir yazılarımdan bazılarının kelimeleri arasına.. Sadece geçmişte kalacağı andır artık bu.. Ya sadece dost olarak kalırız onunla bundan sonra, yada kendi hayatına mutluluklar dileyerek uğurlarım onu..

Birgün yazacağım tabiki yaşadığım anlık duygularımıda.. O hakedecek kişi olacak.. Yolun geri kalanını beraberce tamamlamaya karar verdiğim kişi olacak.. Bileceğimki o kalan tüm zamanımda bana yeni yaşanmamışlıklar verecek kişi.. Bir başkası olmayacak yeni kelimeler alacağım.. Geride kalanlar detayları olacak tecrübelerimin..

Yazdıklarım için kimsenin kızmaya hakkı yok.. Kızdığı andan öncesinde hayatımda olmadığını, öncesinde yazılmış kişide o duyguları hisssetmişsem bunu yargılama hakkı olmadığını bilmeli.. Buna hakkı olduğunu düşünüyorsa ya böyle hatıraları olmayan birini bulmalı, yada benim gibi olupta benim gibi yazmayan birini bulmalı..

Yazarım ben.. Çünkü özgürlüğümdür yazmak.. Özgürlüğüme dokunmaya çalışırsa biri denemesin bile.. Sonucu belli bir savaş ilanıdır bu çünkü.. Mutlak ayrılık yaratır her anlamda bende.. Duygusal olarakta, beraberlik olarakta ayrılma noktasına gelmişiz demektir..

Yazarım ben.. Çok severim yazmayı.. Kişilerden daha çok severim.. Yazdıklarım kendimdir.. Kendim ile kişi arasında seçim yapmam.. Bilirimki önce aynaya baktığımda gördüğüm kişiye sahip çıkmalıyım.. Seçim yapmaya zorlanırsam, sessizce aynadaki görüntüme sarılır rüyalarıma onunla dalarım..

Yazarım ben.. Kendimi kasmadan.. O kırılır, bu üzülür, bilmem kim yanlış anlar diye düşünmeden.. Yazarken neler hissetiğimi ben bilirim sadece.. En sevdiğim anlarımdandır yazdığım anlar.. Tıpkı şu an olduğu gibi.. Kulağımda kulaklık, ses standart ayarından yukarıda, tüm dünyadan kopmuş, beynim ve yüreğim direk iletişime geçmiş parmaklarıma direk yön verir halde.. Mantığım bile ikisinin arasına giremezken bir başkasının girmeye çalışmasını kabullenemem..

Yazarım ben.. Yazarken bildiğim tüm kelimeler dolanır beynimde.. Hangi kelimeyi hangi kelimenin arkasına koymam gerektiğine yüreğim karar verir.. Yaşanmışlıklarımla edindiğim yapım ile yüreğimin çok farklı kişilikleri vardır.. İçimde kocaman bir çocuk, dışımda ise tecrübelerimden oluşan maskem.. Güvensizlik yüklü maskem.. Yüreğimdeki çocuğun verdiklerini sorguladığı zaman biri, dışımdaki güvensiz maskemi devreye sokar.. İçimdeki çocuk ile barışık yaşamayı becerebilmeli önce kişi..

Yazarım ben..

Yazacağımda..

Neresindesin yazının?