Beauty and the Beki

34

Daezen's POV

How should I start?

I've already made up my mind that I will tell him how I got my phobia, but I don't know where to start.

He's looking at me expectantly and has been waiting for me to talk. Mukhang atat na atat na siyang malaman ang kuwento ko.

I let out a sigh. Pinagmasdan ko ang pagkinang ng tubig, "To cut the story short, na-kidnap ako ten years ago and ikinulong sa isang napakadilim na room, then boom! That's how I got my phobia."

I looked at him and suppressed my laughter upon seeing his face. Nakakunot ang noo niya at nakabuka nang bahagya ang kanyang labi. His reactions are always hilarious and kind of dramatic sometimes, that's why I always tease him.

"Seryoso ka ba? I want details," he demanded at winisikan pa ako ng tubig. Sinabuyan ko rin siya in return. Iisa pa ulit sana siya but I gave him a warning look kaya hindi na niya itinuloy pa. "Sheesh, magkwento ka na lang please."

Napailing ako sa pagiging demanding niya, "Before that, if I may ask, bakit gustong-gusto mong malaman ang nangyari sa akin noon?"

Hindi siya nakasagot agad. Lumamlam ang mga mata niya at tumingin sa malayo. Nakita ko pa ang paggalaw ng adam's apple niya.

"Well, uhm, alam mo namang these past few years ay hindi tayo magkaayos, so wala na akong masyadong alam tungkol sa 'yo." Napakamot siya sa batok at mukhang nahihiya, hindi siya mapakali habang nagsasalita. Pumalumbaba ako at pinagmasdan siya. Why does he look so cute? "K-Kaya gusto kitang... gusto kitang kilalanin ulit."

I blinked a few times. Naramdaman ko ang biglaang pag-init ng mga tenga ko sa sinabi niya. Him saying that made my heart flutter.

I smiled when he looked at me. I acted unbothered. Ipinakita ko na parang wala lang 'yong sinabi niya, but deep inside, hindi niya alam kung gaano kalaki ang impact ng sinabi niya sa akin.

"Me too, I also want to get to know you again," I answered, shrugging. Bago pa ako mas lalong magpaapekto sa nararamdaman ko, I decided to start telling him my past. "As I was saying a while ago, I was kidnapped by unknown goons. It happened after we fought when we were young."

"Hey, why aren't you coming to our house anymore?" I asked pagpasok ko sa bahay nila. Nakahalukipkip siya at ayaw man lang akong tapunan ng tingin.

"'Di ba sinabi ko naman sa 'yo na pumunta ka lang dito kung may kailangan ka? May kailangan ka ba? If none, pwede ka nang umalis."

"B-But we're friends!" I'm close to tearing up dahil sa pagtrato niya sa akin pero pinipigilan ko lang.

"I already said the other day that we're frenemies, hindi mo ba naiintindihan?!" Tumaas na ang boses niya doon kaya hindi ko na napigilan ang pagbagsak ng luha ko.

Ngumawa ako sa harap niya kaya nagawa na niyang humarap sa akin. I saw guilt in his eyes.

Magsasalita na ulit sana siya pero inunahan ko siya, "Ang hirap naman talagang intindihin 'yang sinasabi mo eh! You're so mean!"

Lumabas na ako ng bahay nila at tumakbo papunta sa ice cream shop pagkatapos no'n. Doon ko naisipang pumunta dahil baka mapatahan ako ng ice cream.

He's so mean. He doesn't have an idea how much it hurts me hearing those words coming from him.

"Habang naglalakad papunta roon, a van stopped near me. Doon na ako dinukot at ipinunta sa hindi ko alam na lugar."

"Bata, halika."

"NO! I'M NOT GOING WITH YOU!"

"Huwag kang sumigaw bata, hindi ka namin sasaktan."