Drogi człowieku, tak zlękniony w tym dużym świecie.
Zagubiony i przestraszony, zamknięty w swoim umyśle niczym ptaszek w klatce.
Ludzie patrząc na ciebie napawają się twym zamknięciem, władzą nad tobą, twoim strachem.
Miotasz się od jednego końca zatrzasku do drugiego, próbując odnaleźć wyjście z tego więzienia.
Czy je znajdziesz?
Pytaj siebie, swojego sumienia, duszy.
Czy uda ci się uwolnić spod władzy tych nikczemnych ludzi?
Zapytaj lepiej czy dasz radę postawić im czoła i żyć jak ty zechcesz.
Pamiętaj, ptak w klatce zamknięty, taki który nigdy nie zaznał wolności, nigdy nie latał, nigdy nie był prawdziwe ptakiem.
CZYTASZ
Chwilowe natchnienie
PoesíaMoje myśli i przemyślenia, które przychodzą nagle i tworzą tę opowieść
