Glimmer stwierdziła że trzeba wyruszać ,a Harry ich zaprowadzi... musi. Harry się zgodził jednak szarki nadal bał się z nim iść bo dalej miaŁ przed oczami obraz w którum to Harry chciał go zabić. Ale zanim wyruszą trzeba coś zjeść żeby nie paść z głodu i zginąć na polu walki z wycięczenia. Więc zaczeli polowanie na dzika chodzącego na polance. Polowanie nie zajeło dużo czasu. Gdy dzik został upolowany zaczeliśmy jeść. Nilsa spytała Megi:
- chcesz kawałek?
- dzięki ale nie upoluje sobie wiewiórke.
Po tych słowach Megi zaczeła polować na wiewiórki bo jest orłem i niejie dzików. Po posiłku cała grupa przyjaciół ruszyła w daleką trasę mianowicie w góry. Szli długo asz doszli do ciemnego lasu nad którym latały wrony i kruki.
Wilki stwierdziły że tam przenocują a rano ruszą dalej.
- wygląda strasznie-powiedziała lekko wystraszona Nilsa
- niestety ale nie mamy wyboru-pocieszył ją geraldo.
Rano wszyscy wstali i dostrzegli że nie ma z nimi szarika, a Harry ma podejrzanie czerwone łapy. Kevin myślał że Harry zabił Szarika i ma jego krew na łapach lecz gdy Harry się obudził wyjaśnił że Szrik poszedł sam na poranne polowanie, a on mu przez chwile pomagał. Po jakimś czasie wrócił Szarik i miał w pusku zdobycz. Wszyscy rzucili się na jedzenie. Bo po długiej wędrówce wszyscy byli głodni , nawet Megi tym razem nie odmuwiła kawałka mięsa. Zaras po jedzeniu wyruszyli w dalszą drogę. Przeszli nie cały kilometr i zobaczyli stary dom. Gdy podeszli bliżej z domu wyszedł jakiś stary rolnik . Jak tylko nas zobaczył pobiegł do domu po strzelbe. Wystraszyliśmy się że zaras nas pozabija. Wyskoczył na nas i krzyczał że zrobi z nas futro na rękawiczki jak się zbliżymy do jego owiec, więc ze strachem uciekliśmy jak najdalej. Niedaleko była polana. Poszliśmy tam ,a naszym oczom ukazał się ładny strumyk. Glimmer wpadła na świetny pomysł że jak pujdziemy za strumykiem w strone gdzie wypływa ,znajdziemy góry. Więc udaliśmy się za tym strumykiem prosto w stronę gór.
