Ölümcül Çocuklar

38 - Beslenme Saati

ALEX

Hayır hayır hayır hayır bu gerçek olamaz. Bu en büyük kabusumun bile ötesinde bir kurgu

"Sen neden-"

"Uzun zaman oldu değil mi ?" dedi pis bir sırıtmayla "Demek sen bir meta-insansın"

Alex artık kabus gördüğünden emin olmaya başladı.

"Ah yüzünü görmelisin" dedi Tony ona bakıp sinir bozucu bir şekilde gülerken.

"S-sen bunu nerede...Neden buradasın !?" Alex o kadar şaşkındı ki cümle kutmakta zorlanıyordu.

"Ben buranın stajeriyim" dedi Tony "hep bilim insanı olmak istediğimi en iyi sen biliyorsun"

Alex bu hayali hatırlıyordu. Biraz toparlanmaya çalışarak konuşmaya devam etti.

"Peki ben neden buradayım"

Bunu söylemesiyle Tonynin yüzü biraz düştü ama fark ettirmedi.

"Şey açıkçası pek bilmiyorum. Bana bazı şeyleri anlatmadılar. Ama bana bunun ülkenin geleceği için olduğunu söylediler"

"Neyin ? Üstümde izinsiz deneyler yapmanın mı !?"

"Üstünde deney yapılmadığını biliyorum Alex. Hmm Bir deneyin çocuğu olmak, ibne olmak. Amma da garip özelliklerin var senin"

Alex öfkeyle ona baktı.

"Benden korkman gerekmez mi ? İstersem bu binayı yıkabilirim, seni harabelerin arasında ölüme terk edebilirim !"

"Evet yapabilirsin , ama yapmayacaksın. Şu seni elimden kurtaran çocuk adı neydi... Ah evet Jack"

Alex Jack'in adını duymasıyla yutkundu. Ona sakın dokunma ! demek istedi ama bunu söylerse bunu kulanacağını bilecek kadar Tony'i tanıyordu.

"Şu anda yan odada baygın halde. Ona bir şey olmasını istemezsin sanırım"

Yan oda diye düşündü Alex diyerlerininde yerini öğrenmeliyim.

"Peki ya Marea ?" dedi Alex en az Jack kadar onu da merak ediyordu.

"Şu tuhaf kız mı ? Bilmiyorum sanırım alt katta...Hey! Ne yapmaya çalıştığını biliyorum beni kandırıp yerlerini öğreneceğini düşünüyorsun değil mi ?"

"Düşünmüyorum öğrendim bile" dedi Alex küstah bir şekilde gülümseken.

Tony öfkeyle ona bakıp yanındaki panelden bir şalteri indirdi ve Alex bedeninde hissettiği acıyla sırtı yay gibi gerindi.

Acıyla bağırırken damarlarına takılmış serumlardan gelen garip sıvıyı gördü. En sonunda Tony şalteri kaldırdığında Alex nefes nefese kaldı. Elleri ve ayakları karıncalanıyor, kalbi deli gibi atıyordu.

"Bu... Neydi bu şey ?!" dedi nefes nefese bağırarak.

"Güçlerini çoğağaltmaya yarayan bir tür serum. Patronumun güçlerini daha çok emmesi için "

"Patronun ?"

Kapıdan bir kadının girmesiyle Alex dona kaldı her ne kadar hayatında onu bir kere görmüş olsada onu tanıyordu.

Kadın sağ yanağındaki korkunç yara izi ve kör gözlerle ona yaklaştı.

"Onu hazırladın mı ?" dedi kadın

"Evet efendim, ben sizi yanlız bırakayım"

Alex korkuyla bağlı olduğu yerde debelendi. "Ne yapacaksınız bana ?"