GAMER | E-SPOR

÷17

Hala, sabit duran adamı nasıl vuramadığımı sorguluyordum. Normal maçtan sıkılınca keskin nişancı modu açmıştım ve kısa sürede ölüvermiştim. Hemde sabit duran adamı vuramayıp onun beni tek atışta vurmasıyla öldüm. Benim gibi oyunculara kolsuz deniliyordu galiba.

Kulaklığı bilgisayara bağlamış ve Kadir'in izleyicileri selamlamasını dinliyordum. Oyunda ise ölmemin ardından ana ekrana dönmeyi bekliyordum. İnternet nedense az çekmeye başlamıştı. Pes edip oyundan çıktım ve tekrar girdim.

Yayına baktığımda Kadir bu sefer tekti ama yine görüntüsü olmayan kişilerden sesler geliyordu. Seslerden anlaşıldığı üzere aralarında bir kaç erkek ve bir kız vardı.

"Arkadaşlar bu yayında kademe yükseltmeye çalışacağız (rank kasmak). O yüzden şu an da Ekin ve Peri var yanımda."

"Selaam!"

"Merhabayın cemaat!"

"Siz onları şimdilik görmeseniz bile video editlenmiş şekilde yarın kanalda olacak. Onların oynarken ki hallerini oradan izleyebilirsiniz. Veee, kanalıma abone olmayı ve şu an çekeceğimiz bu efso videoyu beğenmeyi unutmayın." Suyundan bir yudum alıp konuşmaya devam etti. "Videoyu beğendiğiniz için teşekkürler. Şuradan dördüncüyü çağıralım. Gelmezse üç kişi oynarız artık." Ekranda kendimi görmemle telefona döndüm.

"Neden×Vurdun seni bir takıma davet ediyor."

"Kabul et / Hayır "

İsteğin süresi dolmadan heyecanla kabul ettim. Bilgisayarda da yine kendi karakterimi görünce heyecanım arttı. Yayının sesini kısıp telefonun sesini açtım.

"Hoş geldin." Kadir beklentiyle ekrana bakıyordu. Dudaklarını ısırdığını da gözden kaçırmamak lazımdı tabi.

Mikrofonu açmadan önce boğazımı temizledim ve cevap vermeye hazırlandım.

"Hoşbuldum." Takımdaki diğerleri de bizim konuşmamızı bekliyormuş gibi sessiz kalmışlardı.

"Şey.. yayındayız bir sorun olmaz herhalde. Yayını izleyenler de mesajlara seni çağırmamı yazıp durdular. Geldiğin için teşekkür ederim." Sakince kelimelerini dile getirirken kalbim göğüs kafesimi tepiyordu. "Peki, önemli değil." Sesimin ince çıkmaması için çabalamıştım. Aradaki sükutu anlayan takımdaki kız, sesindeki neşeyle sessizliği bozdu.

"Merhaba Kübra, ben Peri. Memnun oldum."

"Merhaba, bende memnun oldum."

"Bende Ekin, hoşgeldin."

"Hoşbuldum." Çekingenliğim yavaştan etkisini yitirirken heyecanım varlığını koruyordu.

"Tamam o zaman. Oyunu başlatıyorum."

"Başlat kanka."

Oyun ekranını beklerken oyunu oynadığım telefondan ses gelmemişti. Ama bilgisayardaki yayında konuşuyorlardı. Onlar kendi gruplarından konuştuğu için ben oyundan duymuyordum ama yayında sesleri geliyordu.

"Biz buradan konuşsak Kübra bizi duymaz değil mi?" Konuşanın sesi tanıdık gelmişti. Galiba o Yiğit'ti.

"Hayır duyamaz çünkü discord grubunda değil. Onunla sadece oyundan mikrofonu açtığımızda konuşabiliriz." Peri'nin cevabıyla yüzümde sinsi bir gülüş belirdi. Benim yayını ghost'ladığımı nereden bilebilirlerdi ki?

"Kadir, o zaman yengeyi bir ara gruba al kanka!"

"Aynen kanka!" Kadir dışındakiler gülerken oyundan çıkıp hepsini engelleyesim geldi. Huzursuz hissediyordum.