RUHUMDA SIZI

Bölüm-2

Cesaret edemedim. Yüzleşmeye. Sustum, geç olmuştu. Arabayla dolaştım sokaklarımda. 

Derken bir evin önünde kalabalık vardı yerde bir adam yatıyordu. Saatin 11' inde ne yapıyordu bu insanlar böyle. 2 kişi birbirine girmiş adam yerde başında bir kaç kadın ve çocuk vardı.

Arabayı yakınlarında durdurdum. Hemen çıktım. 

"Noldu burada.?" diye seslendim. Bravo Dicle mükemmel giriş kimse kaale bile almadı. Sesimi yükselttim .

 "Noldu nesi var ?" 

"Sanane ha sanane bak sen yoluna."

Aptal adam ne bu atar gider ben mi getirdim adamı o hale? Bir şey demeden hemen adamın başına gidip nabzına baktım. Vardı ama hafifti. Arabaya koştum. Arkamdan az önce çıkışan adam geldi.

"Baktın kaçıyorsun yapabileceğin bir şey varsa yap hemen." Diye böğürdü resmen. 

"Çekil" diyerek elimdeki çantayla yeniden adamın başında durdum.

 Kalp krizi geçirdiğini düşünüyordum. Etrafa baktım insanlar perişan gibiydi ne olmuştu acaba aman canım banane. İşime baktım. Hemen ilk müdahaleyi yaptım. Telefondan da işe başlayacağım hastanenin başhekimini arayıp acil ambulans istedim. 112' yi aramadım çünkü kendi hastanemde ilgilenmek istedim.

 "Korkmayın lütfen." Diyerek hafifçe tebessüm ettim.

Ambulans gelince onlarla gittim ailesi de arkadan geldi. Hastane de gerekenleri yaptıktan sonra odaya aldırdım. Kapıya çıktığımda bana bakan kaç çift vardı bilmiyorum ama bana bağıran tekrardan üstüme gelerek;

"Doktoor neyi var?" diyiverdi.

"Bir kaç saate uyandırırız korkulacak bir şeyi yok" dedim.

 Diğerleri dağılıp birbirlerine sarılırken dağ ayısı;

-"Ne yaptınız ya da yapacaksınız demedim, neyi var dedim. "dedi. Mantıklıydı.

" Kalp krizi geçirdi. Yorgun, yapmamız gerekeni yaptık ve acı çekmemesi için uyuttuk birkaç saate uyanır." dedim ve yanından geçtim. Dağ ayısı ya hanzo gibi korkuyorsan kork ne bu değişik haller.  

Her neyseydi ilk iş günümde nöbetle başladım. Ahmet amca (başhekim) git dese de arabayı alıp geleceğimi söyledim böyle başlayalım bakalım yarın da babama giderdim.

 Aradan 1 saat geçti tekrardan o adamı kontrole gittim kapıda dağ ayısı ve annesi olarak tahmin ettiğim kadın vardı .

Tebessümle yaklaştım. Odaya girdim hasta uyanıyordu. Kontrol ettim sıkıntı yoktu. Yarın çıkabilirdi. Kapıdakilere  haber verip geçmiş olsun deyip acilde işime devam ettim saat sabah 9' a yaklaşıyordu çıktım hastaneden . 

Biraz alışveriş yapıp otelin birinde duş alıp üstümü başımı giydim babama gidecektim bugün neler olacaktı bilemiyordum sanırım artık korkmuyordum heyecanlıydım bu sefer.

Bir an önce yola çıktım. Geldim kapının önüne. Kapıyı çaldım. Bir kadın açtı;

 "Merhaba" dedim.

"Merhaba buyrun."

" Raşit Beye bakmıştım" .dedim. Kadın;

" Ağam ve Hanımım hasta ziyaretine gittiler. Yeni çıktılar ama buyrun isterseniz ."dedi.

Baktım sonra böyle olmaması gerektiğini düşündüm. 

"Anladım kusura bakmayın lütfen, beklemem olmaz tekrar gelirim ben. İyi akşamlar. "diyip baş selamı vererek geri döndüm. 

Bu bir işaretmiydi olmaması gereken bir karşılaşma mı bu? Anneannem haklı mı ?Düzenim hayatım yerindeyken gerek var mı buna? Ya babam hiç aradı mı beni ?Hiç merak etti mi ?Biriciğiydim ya ben onun nasıl peşime düşmez ?Nasıl karşıma çıkmaz diye çok düşündüm çok hemde.

 Boğuluyordum ama artık karşılaşmamız gerekiyordu yarım kaldı benim çocukluğum tamamlanmasını istemem zaten artık ama neden diyebilmek istiyordum. Düşünceleri beynimin bir kenarına koyup kilitledim. Sokaklarda topuk sesim vardı başka bir şey yoktu boş boş dolaştım.

 Araba yoktu bu kez yanımda adımlarım nereye gittiğini bilmezken telefonum çaldı. Abimdi;

"Alo canım benim neredesin ?Nasılsın?"

"İyim bal, iyi ama kızacağın bir yerdeyim." dedim .Sesim titredi.

" Yalnızsın?" dedi .Tahmin etmek çok zor olamamalıydı. Asla ortalık yerde ağlamazdım. Oturdum bir  kenara.

" Buradayım çocukluğumdayım. Top oynadığın sokaktayım, güldüğümüz yerdeyim ,annemin yanındayım."

" Babam?" Bunu beklemiyordum.

" Cesaret edemedim dün, bugün de evde yoktu. Dönüyorum şimdi." dedim.

"Neden cesaret edemedin?"

"Ne bileyim işte ya tanımazsa? Yıkılırım biliyorsun. Ne diyeceğim o zaman.? Kafam karmaşık çok hem de."

"Oğuz yok mu? Görmedi mi? Tanımadı mı it".

"Yok görmedim onu hastanedeydim gece ,nöbette ilk günden bir hastam vardı, beklemek istedim. Nöbetle başlamış oldum işe."

"Sen nasılsın?"

"Sende aklım baksana 2 gün aramadım hayatını değiştirme kararı almışsın."

"Kızdın mı?"

"Hayır, kızmadım. Nasıl istersen ,neyi istersen yanındayım. Biliyorsun bunu."

" Biliyorum teşekkür ederim seni çok seviyorum be Onur." 

"Onur ne kızım ?Abi diyecen."

" Hahaha sinir olduğunu bildiğim için."

" Fark ettim onu canım sen takma böyle şeyleri hadi git yat yarın işin var." dedi.

"İyi geceler bana o zaman sana da iyi günler canımın içi iyi bak kendine." diyip telefonu kapattım.

 Sonrasında kalktım otel bir üst sokakta olduğu için oraya yürüyecektim yukarı doğru geçtim köşeden derken tam köşede dağ ayısıyla çarpıştım.

"Dikkat etsene kızım." diye böğürdü yine. Bu adam normal konuşamıyor muydu cidden.

"Hayırdır kızım falan görmedim köşedeydim asıl sen dikkat et." diyip yoluma döndüm arkama bile bakmadan yürüdüm saydığına emindim kaçta dönerim diye tahmin etti acaba? Megolaman.

 Yorgundum bugün, oldukça yorgun yine bir gün daha erteledim babamı acaba haksızlık mı ettim babama ,şehre ilk geldiğimde ellerimde çiçeklerle gittim anneme ya babam üçüncü güne kadar kaydı bilemiyordum artık hissedemiyorum sanırım. Bunları düşünürken otele geldim ve yarın iş var sevinciyle yatıp uyuyuverdim. 

İyi geceler demişti abim, iyi miydi geceler?

GECEYİ BİLMEMDE YA SİZ, SİZLER NASILSINIZ.YA Bİ ENDİŞEM VAR ASLINDA BÖLÜMLER KISAMI? EN AZINDAN BİRİ BANA BUNU BELİRTİRSE SEVİNİRİM. BURAYA KADAR GELDİYSENİZ GÜZEL HİKAYE DAHA BAŞLAMADI SAYILIR. GERÇEKTEN BÖYLE DEVAM ETMEYECEK SİZE SÖZZ. HOŞÇAKALIN CANLARIM.