Bunu yaptığına inanmıyordu Seungmin. Kafayı yemiş olduğunu düşünüyordu. Dudaklarını birbirine bastırırken elindeki bavul ile karşısındaki yapıya bakmaya devam etti. Burası her insanın gelebileceği bir yer değildi. Genellikle idoller ve zengin olanlar kalabilirdi burada. Kim bilir kaç idol ile karşılaşacaktı?
Yanında hissettiği beden ile gözlerini o tarafa çevirdi Seungmin. "Merhaba efendim. Ne yapıyorsunuz?"
İşte şimdi kelimelerin bittiği yerde durduğunu düşünüyordu. Neredeyse bir buçuk aydır görmediği yüz tam karşısında ona soru soruyordu. Gözleri çökmüş ve kilo vermiş gibi duruyordu."B-ben..." Deyip sustu Seungmin. Kelimelerini birleştiremiyordu.
Gözlerini büyütüp biraz geri çekildi karşısındaki beden. "Sasaeng misiniz yoksa?"
"Ne, hayır! Ben..." Deyip yine duraksadı Seungmin. Eliyle binanın boş tarafını gösterip "Oranın yeni sahibiyim." Dedi.
Siyah saçlının kaşları havalanırken kendi dairesinin karşısında kalan boş daireye baktı. Gerçekten oraya taşınacağı hiç aklına gelmemişti. Sade giyimi onu orta gelirli bir insan gibi gösteriyordu ve açıkcası onun ona hayran hayran bakması sasaeng olacağını düşündürmüştü.
Merak ettiği soruyu dillendirdi Hyunjin. "Yanlış anlamayın ama işiniz tam olarak ne? Buraya gelen kişiler genellikle ünlü olur da."
Derin bir nefes verdi Seungmin. Bu soruyu bekliyordu zaten. Ama sinirlenmiyor değildi. Hyunjin'in üstüne kısa bir bakış atıp istediği şeyi bulduğunda gülümsedi. Kıyafetinin üstünde yer alan Kim logosunu işaret ederek "Bu giydiğin kıyafet bana ait." Dedi.
Hyunjin bir logoya bir Seungmin'e baksa da pek bağdaştıramamıştı. O logonun sahibi herkes tarafından tanınırdı. Yani karşısındaki çocuk onunla dalga geçiyor gibi duruyordu.
"Kim markasının gelecekteki varisi benim. Çoğu tasarım da bana ait aslında. Sadece babam biraz... Her neyse! Ben en iyisi evime yerleşeyim." Aptallığına güldü Seungmin. Neredeyse şirketinin karanlık tarafını gün yüzüne çıkartacaktı.
Hyunjin kibarlık açısından hemen bir bavulu eline alırken "Oh, isterseniz yardım edebilirim. Bu arada isminiz?" Dedi.
Seungmin yardımı geri çevirmeye çalışmayacaktı. Neredeyse aşık olduğu bedeni daha çok görme fırsatını kaçıramazdı. Çökmüş bir şekilde görmesine üzülse de buna da şükretmeliydi. "Seungmin. Kim Seungmin."
"Ben de Hwang Hyunjin. Danceracha'yı biliyorsunuzdur belki. O grubun üyesiyim." Dedi gülümserken Hyunjin. İstemsizce bu çocuğa karşı bir sempati duymuştu.
"Bilmez miyim..." Ne dediğini sonradan fark eden Seungmin "Y-yani biliyorum. Kim bilmez ki?" Diye toparlamaya çalıştı.
Soru sorarcasına konuştu Hyunjin. "Kore'nin neredeyse yüzde atmışı?" Bu sırada apartmanın içine girmişlerdi.
Kafasını iki yana salladı Seungmin. "Sandığınızdan daha çok tanınıyorsunuz."
Asansörü çağırıp içine girdiler. Hemen bir üst kattalardı zaten ama Seungmin'in bavulu olması gerekenden ağırdı.
"O zaman ekrana çıkma yasağım olduğunu da biliyorsundur. Değil mi?" Sorgularcasına sorduğu soruyu neden sorduğunu bilmiyordu Hyunjin. Normalde yabancılarla da hiç konuşmazdı ama artık o kadar sıkılmıştı ki tanımadığı biri ile konuşmak istiyordu.
Dudaklarını birbirine bastırdı Seungmin. Şimdi ne demeliydi? Açıkca hayranı olduğunu belli mi etmeliydi yoksa gizliden mi devam etmeliydi? Karar verdiğinde cümlelerini toparladı Seungmin. "Aslında biliyorum. Şu anda benimle bile konuşmanın yanlış olduğunu biliyorum ama insanların böyle zamanlarda konuşmaya ihtiyacı vardır. Özellikle diğerleri bu kadar meşgulken eminim kendini çok yanlız hissediyorsundur. Belki ailen yanındadır ama bazen aileden de fazlasına ihtiyacımız vardır. Bu yüzden buradayım. Ne zaman sıkılırsan iki kapı uzağında olacağım."
Şaşkınlıkla karşısındaki çocuğa baktı Hyunjin. Kendisi için mi gelmişti yani? Daha da önemlisi onların hayranı mıydı? O zaman onunla konuşması doğru olmazdı ki.
Asansör kata ulaştığında direkt indi. "Ben... Üzgünüm ama fanlarla böyle konuşmamız yasak."
Kapıya anahtarı sokup kilidi çevirdi ve kapıyı açtı Seungmin."Beni fanın olarak görmeni istemiyorum zaten. Yan komşun olarak gör beni. Hatta rahat hissetmek istiyorsan sana kendim hakkında da bilgi veririm. Güvenmenin ne kadar zor olduğunu biliyorum ama inan bana o aptal fanlar gibi seninle konuştuğum her şeyi ortaya çıkartıp nispet yapacak biri değilim."
Buruk bir şekilde gülümseyip ellerini saçlarına daldırdı Hyunjin. "Düşüneceğim."
"Çok düşünmek bazen zararlıdır. İçinden ne geliyorsa onu yap lütfen." Bavulunu kapıdan iceriye soktuktan sonra son bir kez Hyunjin'e döndü. "Emin olduğunda zilime basmaktan çekinme. Büyük ihtimalle her zaman burada olacağım. Görüşürüz!"
"Bay bay..." Kapının kapanma sesini duyduktan sonra nefesini verdi Hyunjin. Şimdi ne yapacaktı?
~💒~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kitap HwangHyunjin'e olan özlemimden ortaya çıkmıştır yapmak istediğim şeyleri büyük ihtimalle buraya yazacağım dkdkdkdjd
Kitabın ismini bulamama yardımcı olan Han Jisung'a buradan sevgilerimi yoluyorumdkkskjdj
