A Player and A Boyish Girl. ♥♥

APBG ⅩⅤ: The Nightmare Begins

APBG ⅩⅤ: The Nightmare Begins

Shekkinah's POV

1 week na ang nakalipas. Ayun... hinahatid sundo ulit ako ni Captain sa bahay. Namis nga daw sya ni Umma. Pasaway din 'to si Umma eh. At 'tong si Captain naman, nanumbong kay Umma! Nagselos daw kase ako. SELOS?! At kelan ako nagselos? Tss..

Yun.. ok na kami ni Captain. Masaya ako sa company nya. Nagtatalo kami paminsan minsan pero sya ang unang sumusuyo saken. Hah! Dapat lang 'no! Hanggang ngayon kasi nanliligaw parin sya. Mag-iisang buwan nadin ata 'no? Bilis din ng panahon.

Papunta ako ngayon sa Girl's Locker Room. May P.E kasi kami ngayon eh. Nakalagpas na ako ng Boy's Locker Room ng biglang may manghatak sakin.

HUTAENA!!!

*BOOOOOOGSH!!!!*

"ARAAAAAY!!!!!! SHT! GRABE KA TALAGA INAH!" A-Anla.. si Sean 'to ah..

"Anla! Sorry Sean! K-Kasi naman ikaw eh.. bigla bigla kang nanghahatak." Nako! Tss.. sorry talaga.. dinampi dampi ni Sean ng kamay nya ang putok sa labi nya. Hehehe sorry talaga.

"Tsk.. hilig mo parin talaga manuntok.."

"Hehehe.. sorry naman.. anu ba kase kelangaan mo?" Napakamot tuloy ako sa ulo ko. Bakit kase kelangan pa nyang manghatak?

"Ahh... uhmm.." Ooh? Nakikigaya saken 'to ah.. nangangamot din? "... Pwede ka bang makausap?.. "

--------------

"HAAAAY!!!!.... ANG SARAP TALAGA NG HANGIN DITO!!! AHAHAHAHA!!" At tumakbo ako papunta sa balcony dito sa Rooftop! Yay! Ang hangin talaga dito!!! Naalala ko tuloy.. dinala din ako dito ni Captain.. nung kumain kami..

Lumapit na si Sean sakin. Tumabi sya..

"Tingnan mo yung mga estudyante dito.." Napatingin ako sa kanya. Parang ang lalim ata ng iniisip nya. Tapos tumingin din ako sa mga estudyante sa baba. "... Lahat sila may kanya kanya personalidad. May kanya kanyang problema, may kanya kanyang storya."

Napatingin ako ulit sa kanya. Ano ba pinoproblema neto? Napatingin narin sya sakin. Ang lungkot ng mukha nya.

".. For the rest of my life.. ngayon ko lang naramdaman 'to. Ang umasa.. at masaktan." Napatingin na sya sa taas. S-Sean... hndi mo.... hndi mo parin ba ako makalimutan??

"S-Sean..." Hindi ko alam kung anong gagawin ko para mawala ung sakit na nararamdaman nya. Bakit kasi ako pa? Sean? Bakit??

"Dont worry about me.. siguro.. dapat ko talaga 'tong maramdaman.. para maka move on ako sayo..." Tapos ngumiti pa sya nun. Nasasaktan ako pag gumaganyan sya..

".. Tssk.. Karma ata 'to saken eh.. andami ko kasing pinaiyak na mga babae.. ngayon.. ako naman ang umiiyak.. hah! How ironic." Sean naman..

"Sean.. wag mung sisihin sarili mo.." Gusto ko syang icomfort. Pero hndi ko alam kung anung mga tamang salita ang kailangan kong sabihin para gumaan ang loob nya. Mahirap talaga 'tong kalagayan ko..

"Sean.. Tch.. alam mo bang ikaw ang kauna-unahang babaeng tumawag sakin sa pangalang yan?" Tumingin na naman sya. Parang naluluha yung mga mata nya. Anu ba naman 'to si Sean.. pinapahirapan nya ako eh...

"Talaga?.." As in ako talaga unang tumawag sa kanya ng 'Sean' ang ganda kaya ng pangalan nyang yan.

"Oo..." Tapos tumingin na naman sya sa baba, habang ang mga braso nakapatong sa border. "... Everytime na tinatawag mo ako sa pangalang yan.. pakiramdam ko humihinto ang oras.. at ikaw lang ang nakikita ko..." Tumingin na naman sya sakin. ".. Lakas ng tama ko sayo 'no? Hahaha.." S-Sean..