7. Olağan

3 1 0
                                    

Bu sözü yanlış anlamak yapacaklarım için kötü olabilirdi. Yani şimdi değil derken biraz daha vakit geçirmek mi istiyordu. Bu fikirle istemsiz tek kaşımı kaldırmış dikkatle yüzünü incelemiştim. Sağ şakağından aşağıya doğru minik bir ter damlası iniyordu. Gergin değildi ama normal sakin tavırlarının aksine düşünceliydi.

Otobüs durağa geldiğinde poşetlere uzandım. Aklımı daha fazla karıştırmamalıydı. Ben gibi gereksiz cesarete sahip biri için ona tamamen çekilmek tehlikeliydi. Sımsıkı poşetleri kavrayan eliyle ufak bir çekişme yaşadım. Etraftaki kalabalığın bir kısmı otobüse binmişti. Yetişmezsem bir sonrakini beklemek zorunda kalacaktım.

" Bugün için teşekkür ederim izin verirsen otobüse yetişmem gerekiyor." Al işte yine heyecan yapıp sert bir tonda konuştum. Hızla etrafa bakıp rahatlamış bir tavır sergiledi. Otobüsü kaçırmanın fikri hoşuna gitmiş olamaz değil mi?

" Aslında bu yorgunluğun üzerine bir şeyler yeriz diye düşünmüştüm. "

Korktuğum şey gerçekleşiyor. Normalde böyle basit şeyleri çok düşünmem ama içimdeki hisleri kontrol edemiyordum. Yine de mantıklı olmak en iyisidir.

" Peki sana uyarım nereye gidelim. "

" Buraya yakın bildiğim bir mekan var. Yemek seçmiyorsun değil mi?"

Sadece bir haftadır tanışıyorduk ve iş yerinde önüme geleni silip süpürdüğümü gördüyse bu yüzündeki gülümseme sorunun cevabını bildiğinden kaynaklı olmalı. Gülüp hayır dercesine başımı salladım.

Beraber yürümeye başladığımızda etrafımızda bir set çekilmiş gibiydi. Biliyordum işte onunla yakınken bu enerji çoğalıyor gibiydi. Ve bu da onun farkında. Evet insanların çevrelerine verdikleri duyguları analiz etmeyi severim ama bu konularda başka bir bilgim yoktu ki. Ona sorsamda anlatamayacağını düşünüyorum. Kendimce bir cevap bulmam gerek.

Karşıdan gelen bir grup coşkulu genci düşüncelerim arasında fark edemedim. Deniz beni kolumdan tutup kendine doğru çekiştirdiğinde yeni yanan sokak ışıkları titreşti. Yüzüne bakmamıştım ama etrafımda olanları görmeyecek kadar dalgın olduğum için utandım. Tam cevap bulmayı düşünürken kollarımızın ufacık bir temasında çevremdeki her şeyin gelgit etkisinde gibi dalgalanması beni fikrimden uzaklaştırdı. Cevap falan bulamazdım, olağandışı şeyler hissediyordum ama olaylar çok sıradandı.

Zamanı Tüketen SaatlerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin