Bacaklarımı iyice kendime çekip kollarımı etrafına sardım. Sol elim yavaşça karnıma doğru indi. Hafif çıkıntıyı okşadım. Tanrım,karnımda bir bebek vardı. Zayn ve benim bebeğim.
Hala inanamıyordum. Şaşkındım ve korkuyordum. Bunu anneme nasıl açıklayacağımı bile bilmiyordum.
Zayn'e nasıl söyleyecektim?
O kadın da hamileydi. Tanrım!
Ne olur bana yardım et. İki gündür bunları düşünüyordum. Hastaneden çıktığından beri bunu düşünüyordum. O gün Zayn'in yanına gitmemiştim. Israrla aramalarına da bakmıyordum. O kadına bebeği aldıracaksın demişti, ya benim bebeğime de aynı şeyleri söylerse? Onu aldırmamı isterse?
Beni bu bebekle başbaşa bırakırsa?
Kapımın çalınmasıyla hızla gözyaşlarımı sildim.
"Gir!" Benim sesimle kapı açıldı ve annem gözüktü.
"Kızım,Bay Malik geldi."
Kalbim korkuyla kasıldı.
Tanrım öğrendi mi acaba?
Kesin bana aldırmamı söyleyecek.
Ne yapacağım ben!?
"Leila?" Annemin sesiyle kendime geldim.
Gülümsemeye çalıştım.
"Tamam anne geliyorum." Dedim ve annem odamdan ayrıldı.
Oflayıp aynanın karşısına geçtim. Yüzüm biraz ağladığım için şişti ama idare ederdi. Derin bir nefes alıp odamdan çıktım. Salona doğru küçük adımlarla gittim. Tanrı yardımcım olsun!
Kalbimin gürültüsünü yok saymaya çalışarak salona girdim.
Oradaydı annemle oturmuş kahve içiyordu. Gülümsedim, keşke böyle olmasaydı keşke sevdiğim adam olarak annemle tanışmaya gelmiş biri olarak kahve içseydi. Keşke...
"Hoş geldiniz." Benim sesimle bakışları bana döndü.
Ela gözleri bu sefer farklı bakıyordu. Gözlerinde anlamlandıramadığım bir ifade vardı.
Cevap olarak sadece başını salladı. Ben de annemin yanında ki boş olan yere oturdum. Gözleri hala bana bakıyordu.
"Bay Malik,Leila bana kontrollerin iyi geçtiğini söyledi fakat başka bilmem gereken bir şey var mı?"
Yutkundum. Tanrım ne olur gelmediğimi söylemesin!
Ne olur?
Ellerimi gergince ovuşturup ağzından dökülecek cümleleri beklemeye başladım.
Bana kısa bir bakış atıp anneme gülümsedi.
Tanrım,
Bir adamın gülümsemesine de aşık olunur muydu?
Olunurdu.
Hem de delicesine aşık olunurdu.
"Hayır Bayan Burns,Leila şu an çok iyi gidiyor yeni kalbi uyum sağlamaya başladı bile."
Annem derin bir nefes çekip başını salladı.
"Size ne kadar teşekkür etsem az. Bir kez daha çok teşekkür ederim." Annem minnetle bakıyordu.
Bay Malik'te sadece gülümsedi.
Tanrım sana şükürler olsun,gerçekleri söylemedi ama biliyorum bunun peşini bırakmayacak;haklı olarak.
Annemin telefonunun çalmasıyla müsade isteyip yanımızdan ayrıldı.
"Neden gelmediğini söyleyecek misin Leila?" Korkarak bakışlarımı ela gözlerine çevirdim.
Gözlerini kısmış benden bir cevap bekliyordu.
Bogazımı temizleyip konuştum.
"Şey,ben..."Dedim ama cümlemin devamını getiremeden midem yine çok kötü oldu. Hızla ağzımı kapatıp banyoya koştum. Midemde ne var ne yok çıkardım. Sıcak elleri saçımı tutuyordu.
"Çıkın lütfen." Diye fisıldadım.
Ağzımdaki iğrenç tatla midem yine bulanmaya başladı.
"İyi misin güzelim?" Sesi endişeliydi.
Tanrım,Zayn Malik benim için endişeleniyordu.
