Sevmek ya da sevmemek bütün mesele bu. Dudağım hafifçe kıvrıldı. Galiba onu seviyordum...
Evet,ben onu seviyorum.
Seviyordum.
Tanrım,hasta kalbim için çok fazla.
Onun icin çocuğum. Yetişkin değilim,çocuğum. Bu kadar.
Göz yaşlarımı geriye itip arkama yaslandım. Bugün Carol gelmemişti.
Kim bilir belki Zayn Malik ile zaman geçirmek istiyor. Benim hayallerimden birini gerçekleştiriyordu. İçime derin bir nefes çekip gözlerimi önümdeki kitaba odakladım. Dersimiz Türk Edebiyatıydı. Açıkcası en sevdiğim dersti.
Türkler gerçekten edebiyat konusunda çok iyi. Bir şiir okurken o hissi sana yaşatıyorlar ya da bir roman,öykü onların yazdığı her tür seni alıp başka diyarlara götürüyor. Kıskanmıyor değilim onları.
"Evet,kitaplarımızı açtıysak derse başlayabiliriz." Bayan Yılmaz'ın sesiyle ona odaklandım.
"Bugün Cemal Süreya'yı tanıyacağız."
Cemal süreyya.
En sevdiğim şairlerden biri. Derse gelmeden önce araştırmıştım hayatını.
Sezai Karakoç ile girdigi iddiayı kaybedince soyadındaki ikinci 'y' harfini sildirmiş ve Cemal Süreya olmuştu.
Bayan Yılmaz'ın söylediklerini dikkatle dinlemeye başladım.
"Önemli eserleri arasında,Üvercinka adlı şiir kitabı vardır."
Üvercinka,bu şiir kitabını almayı aklımın bir kenarına yazdım. Daha çok romanları seviyordum fakat şu sıralar şiir kitaplarına da yakınlaşmaya başladım. O zaman okul çıkışı Bayan Murpy'e gidilecek.
"Üvercinka'nın anlamını bilen var mı?"
Bayan Yılmaz'ın sorusuyla hepimizden olumsuz yanıt çıktı.
"Güvercin Kadın demek."
Güvercin Kadın. Güzelmiş.
Dersin geri kalanında da Cemal Süreya'nın eserlerini konuştuk.
Ders bitince bahçeye çıktım. Herkesten uzak sessiz bir yere geçip oturdum. Carol olmayınca okul gerçekten çok sıkıcıydı. Telefonuma gelen bildirim sesiyle irkildim. Montumun cebinde duran telefonumu çıkarıp mesajı açtım.
Caroldandı.
Carol:
"Bebek,bugün bize gelsene. Hem sohbet ederiz hemde geri kaldığım dersleri bana anlatırsın."
Mesajlardan çıkıp annemi aradım.
Bir kaç çalmada telefon açıldı.
"Alo?"
"Anne naber?"
"İyiyim kızım,çalışıyorum sen napıyosun?"
Önüme düşen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım.
"İyi ben de aynı. Anne senden izin alacaktım ben."
"Ne izni?"
"Şey,bugün Carol okula gelmedi. Benden ders notu istedi. Gidebilir miyim?" Ah evet söyledim!
"Peki. Ama çok geç kalma. Ben de gecikebilirim. Haberleşiriz."
"Tamam anne."
"Görüşürüz bebeğim."
"Görüşürüz." Diyip kapattım.
Evet,izin aldık.
Hemen mesajlar kısmına girip Carol'a mesaj attım.
Ben;
"Tamam bebek,geliyorum."
Bir kaç dakika sonra mesaj geldi.
Carol;
"Çok sevindim! Zayn seni alır."
Zayn beni alır mı?
Ne?
Tanrım!
Titreyen ellerimle mesaj yazmaya başladım.
Ben;
"Hayır hayır ben gelirim."
