The Boys Vicious Crusade

#6 Moment kulminacyjny

Stałam na drodze równo wyłożonej kamiennymi cegłami. Prowadziła ona do bramy zamku, któremu nie miałam wcześniej okazji dobrze się przyjrzeć. Gdy słońce tak prażyło w środku dnia wyglądał on majestatycznie. Był niczym wyciągnięty żywcem z bajek puszczanych dzieciom na zakonnej świetlicy. Najbardziej uwagę przyciągała jedna, niezwykle wysoka wieża, której szczyt ozdabiała ciemna kopuła. Zamknęłam na moment oczy próbując ogarnąć myśli w swojej głowie. Jednocześnie wzięłam głęboki wdech świeżego powietrza. Minęło parę dni odkąd pochłonięta treningiem razem z Hogo, nie zobaczyłam Makoto ani razu. Wiele razy powtarzała mi abym się nie martwiła oraz że sama sobie świetnie poradzi, ale jednak miałam złe przeczucia. Postanowiłam zrobić sobie na dzisiaj przerwę i odwiedzić swoją partnerkę. Wzięłam kolejny oddech, a gdy miałam już ruszać w stronę bramy przez przypadek lekko pchnęła mnie barkiem znajoma osoba.
- Z drogi śledzie!

Powiedziała śmiejąc się pod nosem młoda dziewczyna niosąca wielką skrzynię wraz ze swoim bratem bliźniakiem. Była to dwójka nierozłącznych najemników, których Etamedadon Trzeci także wynajął do rozwiązania sprawy w zamku.
- E-ej. Poczekajcie proszę.

Stwierdziłam wyciągając rękę, a dwójka rodzeństwa stanęła i obróciła się. Miałam moment aby lepiej się im przyjrzeć. Zauważyłam więc ich dość specyficzne elementy ubioru, takie jak śrubki, rurki czy zębatki.
- Co jest?

Zapytał chłopak o imieniu Hiro marszcząc brwi oraz spoglądając w moim kierunku. Wzrok jego siostry także spoczął na mojej osobie. Przełknęłam ślinę, a następnie uśmiechnęłam się przyjaźnie.
- Szukam Makoto. Wiecie może gdzie mogła bym ją teraz znaleźć?

Zadałam pytanie chcąc dowiedzieć się coś na temat mojej przyjaciółki. Młody mężczyzna ubrany w stylu steampunk jeszcze bardziej zmarszczył brwi.
- Kogo?

Rzucił trochę lekceważąco, ale jednak czuć było w jego głosie zakłopotanie. Może faktycznie jej nie widzieli lub nie pamiętają jak ma na imię. Wątpię aby się im w ogóle przedstawiła.
- No mojej przyjaciółki z zakonu. Długie, blond włosy; różowe, puste oczy. Jest trochę wredna...

Zaczęłam opisywać Makoto najprościej jak potrafiłam aby zrozumieli. Dziewczyna o imieniu Shima zaczęła kiwać głową z lekkim uśmiechem.
- Tak tak. Już wiemy o kogo chodzi. Ale niestety nie widzieliśmy jej przez jakiś czas. Ostatnim razem była chyba z tym czerwonym...

Mówiła czarno włosa, młoda kobieta drapiąc się po brodzie w zamyśleniu. Połączyłam odrazu fakty i wiedziałam już o kogo chodzi.
- A. Macie na myśli Takę. Możliwe że właśnie z nim była... A wiecie może gdzie on się teraz znajduje?

Pytałam dalej chcąc się dowiedzieć więcej o tym gdzie mogę znaleźć chłopaka, ponieważ przy nim pewnie znajdę także Makoto.
- Nie wiemy. Słuchaj koleżanko, my nie jesteśmy centrum informacyjnym. My jesteśmy najemnikami, którzy próbują wykonać swoje zlecenie. Więc daj nam już spokój.

Rzucił niezadowoleny, zdenerwowany chłopak o krótkich, białych włosach. Od początku nie wydawał się za bardzo przyjazny, no ale nic nie mogę na to poradzić. Po jego słowach wraz ze swoją siostrą ruszyli dalej. Usłyszałam jak coś w środku ich skrzyni obija się o drewniane ścianki.
- A mogę jeszcze wiedzieć w takim razie co robicie?

Zadałam ostatnie pytanie mając nadzieję że odpowiedzą, zaspokajając moją ciekawość. Przystanęli ponownie. Shima śmiejąc się krótko pod nosem spojrzała na mnie, a Hiro wziął głęboki wdech.
- Król stwierdził że skoro i tak nic nie robimy tylko kręcimy się po zamku, to możemy ruszyć się do miasta po jakieś żarcie dla niego.

Odpowiedziała mi z lekkim uśmiechem czarno włosa, młoda kobieta. Podrapałam się po głowie myśląc nad tym, ale wydawało mi się jakbym czegoś nie rozumiała.
- Wszyscy kucharze na zamku zostali zamknięci w lochach. Pamiętasz w ogóle po co tutaj jesteś? Ponieważ nie ma nikogo kto mógł by gotować dla władcy, musi się on zadowolić miejskimi przysmakami, które mu przyniesiemy. Już? Dasz nam spokój?