It Was His (SELF-PUBLISHED)

Chapter 15

Para akong nakakita ng multo at halos hindi makagalaw sa puwesto ko. Hindi pa sana ako magsasalita kung hindi pa mauunang magtanong si Jess kay Adam.

H-he's a bit diffrent now...

I mean his aura. I don't know but there's something with him now that he looks like a stranger in my eyes.

"What are you doing here?"

His lips slowly formed into a grin which made me feel goosebumps. Simula noong gabing huli kaming nagkita ng kapatid niya ay nagbago ang tingin ko kay Adam. Para bang unti-unti ay nakikita ko ang tunay nitong kulay. And I wouldn't even deny if I suspect him behind all the miseries we've been too. Hindi lang naman kase ako ang nasaktan...

"I came here to visit my nephews, I guess? And of course to see their mother who hide for a long time," makahulugan niyang sambit habang nakatingin ito nang diretso sa 'kin at nilipat sa mga anak ko.

Can I just fade now? Just for the last time, I want to escape. I'm not yet ready for this...bumabalik 'yong sakit habang nakikita ko ang taong dahilan kung bakit nasira lahat ng plano ko, kung bakit nawalan ng tiwala sa 'kin ang lalakeng mahal ko.

"How come you know about them?" I tried enough to make myself stood still in front of him. Although I can feel my knees trembling, not because of the cold weather but because I'm scared. You can call me weak but this is what I really am.

"Can we talk, Nathalie? Just the two of us." Nilipat niya ang tingin sa pinsan kong masama na rin ang timpla. Hinawakan ko siya sa braso at tumango lang ako to assure her that I'm okay and I can handle this dangerous man.

"Tutulungan ko muna siyang ipasok sa loob ang kambal," saad ko ngunit bago ko pa maihakbang ang mga paa ko ay napigilan na agad niya ako sa siko.

My body is covered with a thick fabric but still, I can freely feel his skin on mine. Agad kong hinila ang braso ko at lumayo sa kanya nang konti. He flashed his mischievous smile which made me want to punch him in the face.

Hindi pa man ako nakakasiguro sa lahat ng hinala ko ay galit na galit na ako sa kanya. Siguro naging in denial lang ako noon para hindi pansinin ang mga misteryoso niyang kilos. But now that I'm beginning to put the pieces together like a jigsaw puzzle, things are now slowly being valid in my mind.

"Huwag na, Nath. Kaya ko naman na. Basta isigaw mo lang ang maganda kong pangalan kapag may ginawa siya sa 'yo ah?" Natuwa naman ako sa sinabi nito kaya ngumiti lang ako nang pilit.

"I can handle this lunatic."

She showed me a thumbs up and before leaving us here outside, she still managed to show her middle finger in front of Adam.

Napasinghap nalang ako ng ginawa niya 'yon at imbes na mainis naman ang walanghiyang lalakeng 'to ay tumawa lang siya sa ginawa ng pinsan ko. Nang makapasok sina Jess sa loob ay tinignan ko siya nang masinsinan.

"Where did you get the thickness of your face, Adam?"

"Ouch naman." Humawak pa ito sa bandang dibdib na para bang na-offend sa sinabi ko.

Napailing nalang ako at iminuwestrra ang kamay ko para sumunod siya sa 'kin. May swinging bench sa 'di kalayuan kung nasaan kami ngayon kaya doon ako dumiretso at nakasunod lang siya sa likuran ko.

My blonde hair which is flowing a little long on my back and I kinda feel uncomfy while the wind is taking it, so I get the ponytail I put on my wrist to tie it.

"How have you been, Nathalie?"

Sabay kaming naupo sa may bench pero hindi ko pa rin siya binabalingan ng tingin.