He's Kind Of Heartless (bxb) (Spg)

Chapter 29: Inside his car Again

Chris

Friday, wala akong klase kay sir Hans kaya parang ang light ng mood ko ngayon. I don't have to force myself not to look at him hungrily. Kasi aaminin ko, kahit tinititigan lang ako ni Sir Hans ay hindi ko mapigilan ang sarili kong magisip ng kahalayan o kaya naiisip ko ang ginagawa namin noon. Kasi kapag kaharap ko siya todo ang pigil ko na umupo sa kandungan niya habang maghahalikan kami. Sa katunayan nga hindi ko maalala kung bakit ko pinutol ang ugnayan namin, it is like my moral compass is not working again.

Gusto kong kalimutan ang rason kung bakit ko pinutol ang anong meron kami noon at bumalik sa kanyang kandungan.

Buti nalang wala pa akong ginawang alam kong pagsisisihan ko.

Buti nalang, tinuloy ko ang pag-ignore sa kanya.

Umuwi si Henry sa kanila para kumain ng lunch. Since, wala paring klase sa dalawang professor at malapit lang ang bahay ng lola niya, minsan lang siyang kumain sa cafeteria. Kaya magisa akong kakain ngayon sa canteen. Bumili ako ng pagkain at naghanap ng pwesto. May mga bakanting lamesa pero Hazel is near to the vacant table so those table are not an option. Tumingin pa ako at may nakitang isang studyanting kumakain mag isa kaya dumiritsu ako doon.

Nakayuko at naka-sombrero siya habang busy sa pagkain sa food niya.

"Hey, Mate! Can I sit here?" Tanong ko sa lalaki na busy-ing kumakain. Tumango lang siya.

Kaya nilagay ko ang pagkain but before I could sit and eat my food. Nakita ko si Sir Hans na nag tiim ang bagang na nakatitig sa akin. His stares was kind of consuming, para bang apoy na nanunupok.

I shook my head to get rid of him. Umupo na ako at nagsimulang kumain. Pinagsawalang bahala ang mga titig niya. Hanggang sa nawala na ito.

Na-curouis ako sa lalaking kasabay kong kumain. Pasimple kong ni-lower ang ulo ko habang sumusubo ng pagkain. It wasn't lower enough to fully see his face.

Sumubo pa ako, this time nakita ko na ang mukha niyang natabunan ng cap 🧢. It was drientz.

Kaya napagdisiyonan ko nalang na tahimik na kumain baka magkasala pa ako at mapatay pa niya ako.

Nakalahati ko pa ako ng pagkain ko ng natapos siya. He didn't bother to drop a gaze at me. Hindi na rin ako nagsalita at hinayaan siyang umalis.

Parang bad mood siya kaya hindi ko nalang siya kinausap. Giving him my best friend's number can wait. I can give it to him some other time.

Pagkatapos kung kumain ay dumiritsu ako palabas ng gate. Gagamitin ko ang time na to para maghanap ng trabaho.

Inisip ko kung baka pwede akong bumalik sa restaurant na pinagtatrabahoan ko non, habang naglalakad.

Sana hiring parin sila ng waiter kahit sa semi-gay bar nalang.

I was on that state thinking when I realize someone is tailing me.

Nilingon ko ang taong iyon. It was...

"Sir Hans?..." By that moment natulala ako. Hindi ko alam kung bakit!

Dahil ba iyon sa sobrang tiim ng kanyang bagang? Na gusto kong bigyan iyong na masarap dila. O ang kanyang galit at mapupulang labi na gusto kung halikan?

Shit! Akala ko ba puputulin ko na?

"Anong ginagawa mo dito?" Parang tanga kong tanong sa kanya.

He didn't answer me. Instead he hold my hand ang drag me somewhere-towards his car.

"Sir ano ba!" O my ghad my voice almost betrayed me

"We need to talk" sabi niya, bumalik na sa pagiging soft ang boses niya. At hindi ko alam kung bakit ko iyon nagustohan.