ANKA KIZ 2 (ASKIDA)

✴TANRIÇA✴

Düzeltilme tarihi; 23.04.2021 (23 nisan ulusal egemenlik ve çocuk bayramınız kutlu olsun)

İnstagram hesabı; in.my.book_

Medya: Jesica Rion ve Stephanie Johnson

⚔⚔⚔

Jesica RION

"Ah Tanrıçam bu kız çıldırmış olmalı ve bu müthiş bir şey! Şu poşette ne var peki?"

İkiz kardeşim Erica'yla yüzlerimiz ne kadar aynıysa Stephanie ile de ruhlarımız bir o kadar aynıydı! Stephanie'ye utanmasam üçüncü ikiz kardeşim olup olmayacağını soracaktım ama neyse ki henüz o seviye delirmemiştim... Hızlı ve o çılgın yorumlarına devam edebilmesi için diğer poşeti ona uzattım. Stephanie gülerek sihirbazları andıran bir hareketle poşetin içine elini daldırıp şapkadan tavşan çıkarır gibi iki parça kıyafeti alıp, her köşesi benim kıyafetlerimle dolu olan yatağa düzgünce koydu. İki parça ve oldukça şık olan sportif takımım antrenmanlarda giymek ve etrafa havalı bakışlarımı püskürtebilmek için almıştım.

"Jesica seni çılgın melez, bunu giyerken seninle dövüşen her kız yumruklarından önce mükemmel görünüşün tarafından ezilecek!" deyip karın ve bilek kısımları büzgülü hafif bol bej rengi şapkalı kazağı kaldırıp havadan tek gözü kapalı şekilde üstüme tuttu. "Ama bu renk sana gitmez ya neyse senin yerine ben giyerim bunu!" İkimizde gülüşürken aniden ciddileşip "Rüyanda görürsün tatlım, o mükemmel takım benim." dedim ve tekrar ikimizde gülmeye başladığımızda Stephanie yatağın üstüne oturabilmek için kalçasıyla yer açtı. Şimdi onunla karşı karşıya oturmuş yüzümüzde az önce ki gülüşmemizin izleriyle boşluğa dalıvermiştik.

Bu tavrımız Ciara'nın yokluğundan beri oluyordu. Ne zaman gülsek, şakalaşsak kulaklarım onun ikaz dolu ama bir o kadar da bizim gibi eğlenen sesini duymayı özlüyordu. Yokluğuna hiçbirimiz alışmamıştık, alışamamıştık. Elbet geleceğini biliyordum fakat ne zaman? Onu ne zaman görebilecektik? Bazen düşünmeden edemiyorum acaba Ciara derslere girmeye mi üşendi sonuçta o tüm dersleri yüzlerce yıldır alıyordu, belki de artık derslerden sıkılmıştır...

"Hey Jes," Stephanie'nin boşluğa diktiği mavi gözleri benimkilerle buluştu. Bakışları hüzünlüydü bu yüzden az çok ne diyeceğini anlıyordum. "Ciara sence daha ne kadar uyuyacak?" güldü sanki Ciara hemen iki kat altımızda odasında uyuya kalmışta dersi kaçırmıştı, "Hayır bir Anka Kız için bile bu uyku molası çok değil mi?" tekrar kıkırdadı. Benim gibi o da kendini kandırıyordu ikimizde hayalperest kişilerdik ve ikimizde öyle büyük bir bataklığa düşmüştük ki oradan çıkmak yerine, orada gezinmeyi tercih ediyorduk.

Stephanie en sonunda gülmeyi kestiğinde yüzümde mimik dahi oynamadığını o esnada fark ettim. Gülemedim. Gülmek için o battığım bataklıkta çırpındım ama olmadı, boğuluyordum sanki. Nefes alamıyordum, boğazımda büyük bir tıkanıklık vardı, oysa dün akşam çiğnemeden tek lokmadan yuttuğum yuvarlak ekmek bile boğazıma takılmazken hayallerim beni boğmak istiyor olmalı ki boğazımı tıkamıştı. Gayri ihtiyari ellerim boğazımın olduğu yere kapanıp geçmeyeceğini bildiğim oraya oturmuş yumruğu hafifçe sıktı.

"Jesica hadi kalk aşağı inelim bizimkiler kafede toplanmıştır çoktan." dedi bu sefer Stephanie ve boğazımı sıkıştıran kolumu yakalayıp yüzümü ona çevirmemi sağladı. Gözlerinde ki parlaklık solmuş olsa da hala hareketli göz bebekleri eğlenmek istiyordu. Ona ayak uydurup etrafa saçtığımız kıyafetler aldırış bile etmeden odadan çıktık. Winta Okulumuzun 2. Döneme başlar başlamaz yurt görevlimize yalvar yakar oda değişikliğimi istemiş ve bunu büyük çabalarım sayesinde 1 hafta da gerçekleştirmiştim. Büyük oda değişikliğim benim de beklemediğim şekilde nokta atış yaparak Stephanie'nin odasını hedef almıştı, tüm şansımı buradan kullanmış gibi hissetsem de bebekliğimden beri ikizimin aksine ballı bir çocuktum.