ANKA KIZ 2 (ASKIDA)

✴KRALLAR ARASINDA✴

Düzeltilme tarihi; 06.05.2021
İnstagram hesabı; in.my.book_
Medya: Erica Rion

⚔⚔⚔

Saçlarımı geriye ittiren ılık rüzgarlı hava attığım her adımımda beni takip ederek ilerliyor ve göğsüme sertçe vuran kalbimin ateşini harlıyordu. Havada ki taze orman kokusu ilerimde o kadar da yüksek olmamasına rağmen büyük ihtimalle gözümde büyüttüğüm yurtların gerisinde kalan küçük korudan burnuma dolunca gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım.

Nefesimle beraber kalbim dört nala koşan bir atla yarışarak göğüs kafesimden kaçmaya çalıştı, heyecandan mı yoksa arkadaşlarımdan ilk kez bu kadar uzun bir süre ayrıldığım için mi böyleydim bilmiyorum ama kalbim biraz daha böyle hızlı atmaya devam ederse kalp krizi geçirecektim! Bir elim kalbimin üstüne doğru gidince kapısı açık olan yurdun giriş kısmında ki ortak alanda gözlerimi gezdirdim, o an saniyelikte olsa kalbimin teklediğini hissettim çünkü beklediğim gibi ortak alanda tanıdığım tek bir kişi bile yoktu!

Zaten olmasını beklemekte saçmalık olurdu, ne bekliyordum ki hoş geldin partisi falan mı? Benim geleceğimi bilmiyorlardı, üstelik belki beni unutmaya çalışıyorlardır ve hatta gelmemi dahi istemiyor olabilirlerdi!

"Ciara yine mi kuruntu yapmaya başladın sen! Hayır yani seni 2 dakika yalnız bırakmaya gelmiyor hemen kafanda bir şeyler kuruyorsun!" Yanımda aniden biten William'ın varlığıyla olduğum yerde sıçrayıp dışarı çıkmaya çalışan tanımadığım vampir kıza yol açtım. "Ne alakası var ya sadece yeni birileri gelmiş mi diye bakıyordum..."

William ela gözlerini kısıp yüzüme inanmadığını gösteren bir ifade yerleştirirken başını olumsuz anlamda iki yana salladı, "Aynen sen onu benim olmayan sevgilime anlat canım!" göz devirip tam ağzımı açtığımda, William omuzlarımı kavrayıp beni zorla ortak alana ittirdi. "Hadi daha ne duruyorsun kazık gibi derse geç kalmak falan mı istiyorsun?"

William'a ters bakışlarımı atı derin bir nefes verdim ve sinirle adımlarımı kızların odalarına çıkan merdivenlere doğru attım. Etrafımda ki tanımadık yüzler bana bakıp tekrar işlerine döndüklerin de ben çoktan merdivenleri çıkmıştım, Emmy ile odamızın bulunduğu kısma yönelip hala eşyalarımın odada olması için içimde yalvardım.

Umarım eşyalarım odadır ve odada Emmy yoktur!

Ahşap sade işlemeli kapımızın karşısına geldiğimde tekrar derin bir nefes aldım. Kapının tam ortasında altın renginde yazılmış '24' numarasıyla kısa bir süre bakıştıktan sonra elimi cebime atıp lazım olur diye sakladığım oda anahtarlarını çıkardım. Ağır hareketlerle kilitlenmiş olan kapıyı açarken ilk önce Emmy'nin her daim üstüne sıktığı lavanta kokulu esans yüzümü yaladı daha sonra kapıyı biraz daha araladığımda yokluğumda iyice dağınıklık sınırlarını aşmış Emmy'nin yerdeki defterleri ve kitapları beni karşıladı.

Her tarafa saçılmış kıyafetlere basmamaya özen göstererek odaya girdiğimde yerdeki eşyaların sadece Emmy'nin değil aralarında benim olan giysileri de görünce sırıtmadan edemedim. Emmy belli ki benim yokluğumda kıyafetlerime dadanmıştı ki buna sinir olmaktansa mutlu olmuştum, bu tarz şeylere takılan tek kişi aramızda Jesica'ydı. Kıyafetlerini izinsiz almamızdan hoşlanmazdı ama önemli bir partiye gideceğimizde de dolabında ki tüm elbiseleri önümüze sermekten asla kaçınmazdı!

Odada dağınıklık dışında değişen pek bir şey olmadığını görünce omuz silkip kendi dolanımın kapaklarını açtım neyse ki Emmy'nin karmaşıklığı benim dolabıma yansımamıştı. Aradıklarımı anında bulup üstümde artık giymekten yıprattığım giysilerimi çıkartıp temiz duran okulun spor kıyafetlerini üstüme geçirdim. Siyah renk sporcu atleti ve kış mevsimini artık geçtiğimizden giymekte sıkıntı görmediğim diz kapaklarımın biraz üstünde biten rahat sporcu şortumu kontrol ettim. Bunları giymeyeli baya oluyordu.