After 3 years later🍁
"ချင်းလုံ .ရေ..ငါတို့ဂျူတီချိန်ပြီး..တစ်ခုခုသွားစားရအောင်လား..."
"အေးသွားကြမယ်လေ..."
"ဒါနဲ့မင်း ဟို တစ်နေ့က လူနာ ကိုခွဲစိတ်ထားတာ အခြေအနေကောင်းရဲ့လား.."
"ကောင်းတယ်လို့ဘဲပြောရမှာပေါ့..ခွဲစိတ်မှုအသေးစားဆိုတော့ ငါမ၀င်လိုက်ရပါဘူး..အကူတွေနဲ့ဘဲပြီးသွားတာပါ.."
"အော်..ဘာလိုလိုနဲ့.ငါသူငယ်ချင်းတောင်..ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ကြီးဖြစ်နေပြီဘဲ..."
"မင်းကလဲကွာ..ကပ်မြှောက်နေတယ်..ကဲပြော..ဘာစားမှာလဲ.ငါဝယ်ကျွေးပါ့မယ်..."
"တကယ်နော်.."
"အေး.."
"အာ့ဆို..ခုသွားမယ်လာ.."
"ဟာ..ဟျောင့်ဂျူတီ မပြီးသေးဘူးလေကွာ.."
"ရပါတယ်သွားမယ်လာ.."
"နေဦး..ခနဘဲနော်..ဂျူတီနောက်တစ်ချိန်ငါခွဲစိတ်ရမယ့်လူနာရှိတယ်..."
"အေးပါ့ကွာ..စားတာဘယ်လောက်ကြာမှတ်လို့.."
"အေးပြီးရော.."
ချင်းလုံတို့သူငယ်ချင်း၂ယောက်ဆေးရုံနှင့်နီးရာကော်ဖီဆိုင်ထဲသို့ဝင်သွားသည်။
🍁🍁🍁🍁🍁
Other side🍁
"တူ......."
"ဟယ်လိုဖေကြီး..တောင်ကြီးမှာလုပ်ငန်းအဆင်ပြေရဲ့လား..ဖေကြီးရော..နေကောင်းရဲ့လား..မေကြီးရော..."
"အေးသား..ဖေကြီးလဲနေကောင်းတယ်မင်းအမေလဲနေကောင်းတယ်..မင်းရော လုပ်ရကိုင်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား..အဆင်မပြေဘူးဆို..မင်းဦးလေးကိုလုပ်ခိုင်းလိုက်နော်..."
"ရပါတယ်ဖေကြီးရာ..သားလုပ်နိုင်ပါတယ်..."
"အေးအေး..အော်ငါဖုန်းဆက်တဲ့အကြောင်းကအဖေရန်ကုန်ဘက်ပြန်လာတော့မယ်လို့..မင်းဆီလဲမရောက်တာကြာပြီမလား..မင်းအမေကလဲသူ့သားကိုလွှမ်းတယ်လွှမ်းတယ်နဲ့ပြောနေတာ..."
