Vahşet

47.BÖLÜM:APTALCA

Normalde bölüm atmıycaktım,ama 1.yıla özel atıyım dedim.
Bu arada altta bir not var,okuyun onuuuu!!!

CHİARRA (patlamadan iki gece önce)

Gözlerimi hafifçe açtım.

Gece ne olduğunu biliyordum,Jorge ile birşeyler yaşamıştık.Hafif mahçuptum,çünkü ona ne istediğini bile sormamış,üstelik resmen adama hadi sevişelim demiştim.Gerçi o da atlamıştı ama...

"Jorge?Burada mısın?"

Ses gelmedi.

"Jorge?"

Yine ses gelmeyince yanıma döndüm ve bir not gördüm.

Bu aptalca şey için özür dilerim.Bir daha olmayacak.

Bu sözlerle gözlerimin dolduğunu hissettim.Birkaç dakika ağladım.

Madem sabah bunu yapacaktı,neden gece benimle birlikte olmuştu?Neden bunu yapmıştı?Nazikçe söyleyebilirdi,ya da belki sertçe,beni kırmasından çok daha iyiydi!

Bir süre sonra kalktım?Ağlamak birşeye çare değildi.Bu yüzden hemen kalktım ve bir duş aldım.Saçlarımı kuruttum,üzerime siyah eteğimle kırmızı gömleğimi giydim.Fazla makyaj yapmadım,hafif eyeliner,biraz rimel ve son olarak patlatarak kırmızı bir ruj.Saçlarımı kabarttım ve arabamın anahtarını alarak evden çıktım.

Hastaneye geldiğimde asistanım Ellie yanıma geldi.

"Bayan Parravicini,bugün saat üçte bir yönetim kurulu toplantısı var."

Başhekim yardımcısı olduğum için bu tür toplantılara
katılıyordum.

"Ne için?"

"Yeni gelecek başhekim için efendim."

"Bay Sult'a ne oldu?"

"O geçen hafta çarşamba günü saat 15.00'da emekli oldu efendim."

Ellie,herşeyi tamı tamına bana sunardı.Tam da istediğim gibi.

"Peki.Katılacağımı belirt."

"Baş üstüne Bayan Parravicini."

Dedi ve hemen toz oldu.Ben de odama gittim.Birkaç tane hastayal ilgilendim,ve bir kahve molasına çıktım.Kahvemi içerken tanıdık bir kahkaha sesi duymamla hayretle arkamı döndüm.Jorge, gelmiş ve beyin cerrahımız ile sohbet ediyordu.Elbette ki yalaka hemşire ile birlikte.

Kahvemi elime alarak hızlıca oradan çıktım ve odama girdim.
Kapıyı kapattım,kikitledim.Sıcak kahveyi bir dikişte içtim ve boğazımın yanmasıyla birkaç dakika durdum.

"Off..."

Dedim sinirle.Bir anda kapı çaldı.Sessizce bir küfür etmemle beyin cerrahımız Nico'nun sesini duydum.

"Chiarra!Bak seni kiminle tanıştıracağım!Chiarra?"

Sessizce ayakkabılarımı çıkarıp elime aldım.Tül çorapla sessizce yürüdüm ve döner sandalyeme oturdum.Hızlıca telefonu açtım,
özel numarayla Ellie'yi aradım.

"Alo?Buyurun Bayan Parravicini?"

"Beni dinle.Şimdi kapımın önündeki Jorge ile Doktor Nico'yu buradan uzaklaştır,şu an işim var ve onlarla konuşamam. Telefonu da sakın kapatma,anlaşıldı mı?"

"Anlaşıldı efendim,siz hiç merak etmeyin."

"Peki."

Telefonu kablosuz kulaklığımla dinlemeye başladım.

"Bay Nico,Doktor Hanım şu anda hastane dışında,ailevi bir sorunu varmış."

"Hmm..."

Bu kız zeka küpüydü.

"Toplantıya yetişir mi?Onun için de önemli bir dava."

"Elbette Bay Nico."

"Peki,sonra görüşürüz o zaman."

Derin bir oh çektim ve bir saat kadar bekledim.Bir saatin sonunda çıktım -tabii ki ayakkabılarımı giyerek- ve toplantı odasına girdim.Orada saygıyla karşılandıktan sonra işe geçildi.
Hastane sahibi ayağa kalktı.

"Ve size yeni başhekimimizi taktim ediyorum,Plastik Cerrahi Uzmanı,Operatör Doktor Jorge Lopez."

●●●

Tek bi kitaba 3 bölüm atmam üzgünüm:d

Ama gün içinde Bizim Hikayemiz ve Ouija'ya da yb atacağım.

21 nisan o zaman artık benim ikinci doğum günüm:)