Vahşet

ÖZEL BÖLÜM ~BÖLÜM 34~

Küçük Benicio'yu beşiğine koydum.Çok güzel bir bebekti.Hani böyle 'erkek güzeli' derler ya,işte aynı böyleydi.

"Uyudu mu teyzesi?"

"Uyudu uyudu."

Diye fısıldayarak cevap verdim Giovanna'ya.Birlikte mavilerin hakim olduğu odadan çıktık ve geniş mutfağa geçtik.Birer kahve aldık,camlı,sıcak terasa çıktık.Yerlerde ve çam ağaçlarında olan bembeyaz karlar,en hafif bir ışıkta elmas gibi parıldıyordu.

"Eee?Bize bir yeğen yok mu?"

Dedi Gio imalı imalı.Gözlerimi devirdim.

"Bilmiyorum.Ruggero ile hiç bu konudan konuşmuyoruz."

"Ama neden kuzum?"

"Bilmiyorum!Ama bazen benimle sadece sex için birlikte zannediyorum!"

Diye içimi döktüm.Giovanna elimi tuttu.

"Hiç olur mu öyle şey?!Hadi...Hadi oldu diyelim ki hiç olacağına inanmıyorum,o zaman seninle niye evlendi?"

Sustum.Kollarımı bağladım.

"Bilemiyorum...Onu hiç tanıdığımı zannetmiyorum.Ruggero anlaşılmaz biri.Onun yanındayken kafam her şeyde çok karışıyor."

"Bunu sadece onunla konuş..."

"Sus.Pasqueale geldi."

"Tamam."

Pasqueale yanımıza geldi.

"Eee?Ne konuşuyorsunuz kızlar?"

"Hiç.Dün güzel bir elbise gördüm de...Onu anlatıyordum yengeme."

"Hmm.Tamam.Gelin Netflix izleyelim."

"Benim eve gitmem lazım.Saat kaç?"

"18.32."

"Oov!Birkaç saate Monica annemler yemeğe gelecek.Benim gidip yemek yapmam lazım."

"Tamam canım."

"Gel seni bırakayım.Zaten markete uğrayıp,bebek bezi almam lazım."

"Tamam o zaman."

dedim Pasqueale'ye.Birlikte aşağı indik ve gümüş rengi jipiyle beni eve bırkatı.

Ruggero hâlâ işteydi,ben de yemekleri hazırladım ve üstümü değiştirdim.

Saçlarımı da hafifçe dalgalandırdım ve bira rimel,biraz eyeliner,bir de kırmızı ruj ile hazırdım.Kapı çaldı.Aşağı indim ve kapıyı açtım.Harika.Ailesi bile gelmişti ama Bay Ruggero hâlâ yoldaydı.

"Hoşgeldiniz anneciğim."

Dedim ve Bayan Monica'ya sarıldım.

"Hoşbuldum tatlım!"

Ondan sonra Bay Miguel'e sarıldım.

"Hoşgeldiniz babacığım."

"Hoşbuldum kızım.Ruggero yok mu?"

Dedi ayrıldığımızda.Tam o anda kapı açıldı.

"Anne...Baba...Pardon ya geç kaldım."

"Yok oğlum.Sorun yok."

Dedi Bayan Monica ve salona geçtik.

7 Ay Sonra

"Tamam Valu!Derin derin nefes al."

Valu acıyla bağırıyordu.Evet,o da doğuruyordu.

"Michael!"

"E-Efendim aşkım?!"

"Bir daha çocuk yapmayalım!"

"Olmaz!Ben üç tane daha istiyorum!Tamamlarız!"

"Bok da!"

Hem Valu'nun küfürlerle bağırmasına gülüyorduk,hem de onu sakinleştirmeye çalışıyorduk.İki saatin sonunda,Valu kucağında kızı Ámbar'la hastane odasındaydı.Ámbar'ın annesi gibi gözleri,babası gibi saçları vardı.Ama teni şaşırtıcı derecede beyazdı.Çok güzel bir bebekti.Büyüdüğünde çok can yakacaktı,bu belliydi.

☆☆☆

Vışşş Rugge daha ne bekliyonnn?

Neyse kankalar bu aralar iyi zamanlar geçirmiyorum ve bir dahaki bölüm son olacak.Ama onu ruh halimin tam tersi yapmaya çalışacağım.

Sizi seviyorum.