IT HURTS | DRAMIONE

ℳᴜᴅʙʟᴏᴏᴅ?

Była prawie północ, a Emma leżała w brzuchu w łóżku, nie mogła zasnąć, rzucała się i obracała przez całą noc. Dlaczego myślała o Draco.Kiedy spojrzała w jego burzowo szare oczy, zgubiła się, zamknęła oczy i widziała go stojącego tuż przed nią.

- Posłuchaj mnie - błagała go Emma

- Dlaczego powinienem? - Draco wyglądał na urażonego.

- Ponieważ cię kocham i musisz mi wierzyć i ufać - powiedziała płacząc Emma.

- To koniec. Zdradziłaś mnie. - syknął

- Draco...

- Zamknij się i wyjdź. Szlamo.

Emma się obudziła. Co ona właśnie zobaczyła? Jakie było znaczenie tego snu, co oznaczało szlama? Przycisnęła ręce do głowy i spojrzała na swoje przedramię. Miała tam tatuaż. Ginny powiedziała, że ​​zrobiła go, kiedy była pijana, ale nie wiedziała co oznacza.

Usiadła, z jedną ręką wciąż na swoim tatuażu, drugą sięgającą po wodę. Ponownie przesunęła palcami po tatuażu, to było trochę bolesne, paliło się pod jej palcami, jakby ktoś właśnie przycisnął do niego rozgrzany do białości drut. Emma próbowała sobie przypomnieć, o czym śniła, zanim się obudziła. Wydawało się to takie realne. Mocno zamknęła oczy i próbowała przypomnieć sobie wszystkie szczegóły snu.

Emma wyjęła twarz z dłoni, otworzyła oczy i rozejrzała się po sypialni, jakby spodziewała się zobaczyć w niej coś niezwykłego. Nawet nie zauważyła, że ​​jest poranek, postanowiła zapomnieć o swoim dziwnym śnie. Emma wstała i wykonała swoją codzienną, poranną rutynę, wybrała swój strój, złapała torbę i wybiegła z domu.

Była podekscytowana nocką z dziewczynami i chciała przynieść dla nich coś pysznego. Chciała zobaczyć wszystkich swoich nowych przyjaciół i Ginny. Boże, jak bardzo kochała tę dziewczynę. Ginny była dla niej jak siostra. Uwielbiała siedzieć na zewnątrz pod parasolami w paski, ale padał deszcz, więc weszła do środka. podeszła do lady, żeby zamówić kawę. Przyjęła ciepłą filiżankę i poszła znaleźć miejsce.

Upiła łyk kawy i nagle przypomniała sobie swój sen. Cóż, z pewnością pociągał ją Draco, ale o czym był ten sen. W każdym razie Emma wstydziła się, że nie może przestać myśleć o chłopaku, którego poznała zaledwie dzień temu. Ale co mogła zrobić, może tak ludzie nazywali miłość od pierwszego wejrzenia.

Emma otworzyła torbę i sięgnęła do telefonu. Zapomniała, gdzie jest i zaczęła pisać SMS-y do Ginny i delektować się kawą. Potem poczuła z oddali coś bardzo silnego, czyjąś energię. Zaczęła odczuwać nagły przypływ szczęścia lub nieznany strumień smutku i oderwała wzrok od telefonu. Zastanawiała się, skąd wzięło się to szczęście?

Potem znalazła kogoś znajomego z tym samym wyrazem twarzy, jakby czegoś szukał. Emma znała te oczy, znała bladą twarz i białe włosy, i rozpoznała go. Chodziło głównie o więź łączącą ich dwoje. Przechodził przez ulicę.

Oboje byli zmarznięci. Nawiązał z nią długotrwały kontakt wzrokowy, a ona wiedziała, że ​​utrzymywał się, ponieważ napotkała jego spojrzenie, odwróciła wzrok, rozpaczliwie zawstydzona, a potem spojrzała za siebie i zauważyła, że ​​wciąż na nią patrzy. Dosłownie marzyła o tym, jak słodki był ... potem skręciła za róg i oto on, jakby śniła o nim tak poważnie, że zamanifestował się w jej rzeczywistości. Zarumieniła się jak szalona. Emma była pewna, że ​​jej mina musiała brzmieć „szalona dziewczyna, która ma zamiar cię porwać i zainstalować jako żywe urządzenie w świątyni w jej szafie", ale uśmiechnął się, dał jej proste, ale całkowicie romantyczne skinienie głową i poszedł w swoją stronę.