You Rain

Yüzsüz Çocuk

- Hey sen ?

Bana çevirdi suratını yine o anlamsız bakışını attı.

Arkadaşıda aynı sekilde.

- Ne işin var sinin burda ?

( sence ne işi olabilirdi hasta oldu senin gibi işte ne saçma sorular sorarsın ki )

Serum takılı olan kolunu kaldırıp gösterdi bende aynı şekilde kendi kolumu gösterdim gülümsedim

- Kapat artık şu perdeyi .

Kapatmıyorum sana mı sorcam demek istesemde yavaşça kapattım.
( yüzsüz iyilikte yaramıyor ya cevap vermekten aciz ama azarlamaktan değil )
Arkadaşının sesi geliyordu bu o kız mı o da evet dedi .

Ben ne kızıyım nolmuş bana ne neyden bahsediyor bunlar yoksa bugünkü olayı mı anlatmıştı arkadaşlarına inanmıyorum o sıra annemler geldi .

- Kızım nasıl oldun ?

- İyiyim necmiye teyze teşekkür ederim bizi buraya kadar getirdin .

- Olur mu yavrum komşuluklar ne güne duruyor bugün ben yarın siz.

- Haklısın necmiye teyze Sağol

Bu arada yanımdaki perdeyi sonuna kadar açtı hemşire direk yatağa baktım kimse yoktu gitmişlerdi serumuma baktım bitmek üzereydi bir kaç dakikadan sonra toparlandık serum ignesini çıkardı hemşire ayağa kalktım hastane çıkışına geldik .

-----

Bu sabah uyanır uyanmaz dün yaşadıklarım rüya olsun nolur allahım dedim.

Perdeyi araladım bugün yağmur yok tu ve sokak bom boştu tek tük insanlar geçiyordu belki ama yinede dünkü kadar değildi koluma baktım mosmor nalet olsun rüya değil !

- Günaydın kızım.

- Günaydın anne .

- Nasıl oldun bakalım ?

- Bugün daha iyiyim .

Kolumu saklıyordum ki onun açıklaması olamazdı .
Dalmış dünkü yaşadıklarımı düşünüyordum.

Pencereden dışarı tekrardan baktığımda onu orda dikilmiş bir şekilde görememek hayal kırıklığına uğrattı beni hem salak mı bu çocuk ne diye oraya dikilsin ki dün ne diye dikilmişti peki tüm yağmuru yemişti şemsiyesi bile yoktu ben yetiştim imdadına yoksa oraya yığılır kalırdı. O arkadaşının dediği neydi öyle bu o kız mı falan kesin beni ezik konumunda gördüler insanlık yaptım ben bee.. o insanlıktan anlar mı o ayrı konu . Evde dur dur düşün düşün bunalmıştım ama dışarı yasağım vardı çünkü hastaydım annem ölse dışarı çıkarmazdı beni yatağın içinde saatlerde telefonumu kurcaladım whatsapp , Instagram ,facebook üçlüsü arasında mekik dokudum durdum .

Aooaa elimi ağzıma götürdüm uykum gelmişti saat 2 falan öğle uykusundaydım.

------

Akşam saat 8 civarı uyandım .

- Anne ben bi bakkala gidip geliyorum.

- Tamam kızım çok oyalanma dışarda alacağını al direk eve gel .

( Yok ben iki cadde ötede turlicam ordanda yurt dışına gitmeyi planlıyorum allahım )

- Tamam anne.

Hava oldukça soğuk bakkalın önünde dikildigimde koluma gençler çarparak bakkala girdiler.

- Hey siz ?

- Çok pardon kusura bakmayın biz farketmedik.

- Omuz silkerek daha dikkatli olursanız sevinirim .

-Olur hanfendi (diyerek gülümsediler)

Onları umursamadan bakkalcı amcaya yöneldim .

- Cips , çikolata, kek, kola bide karpuzlu sakız alabilirmiyim ?

- Napiyosun kızım sen bunca şeyi ?

- Yiyorum başka ne yapabilir acaba ?

- Atarlı hanfendiye yol verin gençler.

Parayı öder ödemez fırlıyorum bakkaldan bu ne ya yüzsüz üstüne yüzsüz hepsi benimi bulur eve girdiğimde bi bakış atıyor annem.

- Noldu anne ?

- Yine kim sinirlendirdi benim güzel kızımı?

- O an istemsiz gülümseyerek bişe yok ben gayet iyiyim anne .

O sırada elimdeki posetleri odama koyup bütün aldıklarımı dolabımın en alt çekmecesine boşaltıyorum o çekmece abur cubur çekmecesi ne zaman sıkılsam ihtiyacım oluyor.