You Rain

Kömür Balığı

Eve gelmiştim annem yoktu çünkü çalışıyordu sabahları erkenden işe gidiyordu .
Elimdeki şemsiyeyi askılığa asıp odama yöneldim yatağıma uzandım.
Umutla yaşanılan herşeyi tekrardan hayal ediyordum . Onu hayal ederken farkında olmadan da sırıtıyordum onu düşünmekten hiç birşey yapamıyordum bu bile hoşuma gidiyordu .
Tam kucağımda duran telefonum çaldı.
- alo Ozan .
Ozan - Naber ?
- iyidir senden ?
Ozan - kötü gibi...
- İyimisin ?
Ozan - Asıl bu soruyu benim sormam lazım sen iyimisin Yağmur hıı bu sabahki gördüklerim ne oluyor ?
- Gördüklerin doğru ! Umuta aşık olduğumu görmüyormusun ?
Ozan - O seni üzdü o kötü biri ona nasıl güvenirsin ?
- Çünkü ona aşığım .
Ozan - Tamam bundan sonra görüşmemizin bir anlamı yok .
- Nasıl yani ?
Ozan - Sana deli gibi aşık olduğumu görmüyormusun her seferinde benden kaçıyorsun artık bende dayanamıyorum bir kez olsun sende beni anla .
- Haklısın artık görüşmesek iyi olacak.
Ozan telefonu suratıma kapatmıştı ona değer veriyordum ama Umuta aşıktım.
Şuan sevinsem mi üzülsem mi bilemedim . Umut tamamen aklımı başımdan aldı . Kucağıma koyduğum telefonum birkez daha çalıyordu
(kömür balığı ) bu kez Umut ona kömür balığı adını takmıştım telefonumda öyle kayıtlıydı .
- Aloo kömür balığı .
Umut - Nee benmiyim o ?
- Ahahah Tabikide sensin .
Umut - Aaah gerçekten komiksin küçük hanım  .
- Bana küçük hanım  deme !
Umut - Emredersiniz küçük hanım .
- kömür balığı işte nolacak .
Umut - Ee bugün napıyoruz ?
- Nasıl yani ?
Umut - Sevgilimle vakit geciremiyecekmiyim yani ?
İnanmıyorum bana sevgilim dedi ve benimle vakit geçirmek istiyor şimdi düşüp bayılacağım.
- ımm tabi nereye gidelim?
Umut - Oda süpriz sen hazırlan 30 dakikaya ordayım hadi görüşürüz .
Buda telefonu suratıma kapattı offf ben ne giyeceğim ya insan gideceğimiz yeri söyler ona göre giyinirdim . Neyse herzamki gibi yine spor giyineyim.
Ben hazırdım Umut siyah arabasıyla beni almaya gelmişti aşağı indim arabadan inip kapımı açtı bugün oldukça fazla yakışıklıydı gözlerimi ondan alamıyordum arabaya geçtim kapımı kapattı ve arabayi kullanıyordu bukadar yakışıklı kömür balığımı olurmuş hem...
Ama oluyor işte . Arabada ikimizde gayet mutluyduk . Gözlerimi ondan alamıyordum.
Umut - Yağmur !
- Efendim ?
Umut - Daha ne kadar beni süzeceksin ?
Utançla gözlerimi önüme çevirdim . Karşıdaki gelen geçen arabaları izliyordum ve Umuta dönüp yakışıklı kömür balığı dedim kahkaha atmaya başladı gülüşü bile beni ona aşık ediyordu.
Araba durdu galiba geldik . Tam bir doğa çocuğu olan Umut kendini sergiliyordu bildiğin kamp yapacaktık . Arabanın bagajından çadır çıkarıp kurmaya başladı . Meraklı gözlerle arabadan inip burda kalmayı düşünmüyoruz demi diyerek sözlerime devam ettim .
Annem beni evde sanıyor eğer bir saniye bile geç gidersem bunun sorumlusu sensin kömür balığı .
Umut - Tamam küçük hanım . Gelde sevgiline yardım et .
Şimdi çok şey derdim fakat sevgilin dedi nutkumu durdurdu ağzım kulaklarımda yanına gittim işin ucundanda ben tutum . Çadır tamamdı ardına mangal yakmıştık ben içecekleri dolduruyordum kömür balığı ise mangal başındaydı . Karnımızı tıka basa duyurmuştuk hatta çatlayana kadar yemiştik resmen 8 kişilik menüyü 2 kişi bitirmiştik. Onunla okadar mutluyum ki zaman dursa ve biz öylece birbirimize baksak . Bukadar yemekten sonra yürüyüş yapmaya karar verdik . Yürürken Umut gözlerime baktı kafamı kaldırıp bende onun o simsiyah gözlerine baktım seni seviyorum dedi usulca bende seni seviyorum dedim . Beni kucaklayip döndürüyordu bense düşüp biryerimi kırma korkusuyla indir beni kucağından dedim ama ben nekadar korkudan çığlıklar atsamda umursamıyor beni döndürüyordu . Hoşuma gidiyordu aslında ama bu an bitecek diyede korkuyordum zamanımız azalıyordu . Umut ne var ne yok topladı geride tek bir iz bırakmadan o güzel manzaraya son verdik.