You Rain

Tanışıyor muyuz?

Üniversite 1.sınıf
Kocaman bir macera beni bekliyordu tabikide aksiyonlarla dolu .

Az önce telefonda İdille konuştum.
Aynı bölüm hatta aynı sınıftayız...
Umut sınıfıma kadar eşlik ediyor bana. Tabikide umutla birlikteliğimiz devam ediyor tam 1 yıl oldu ...

Ozan mı ?
Bu yaz boyunca ona hiç rastlamadım.

İlk ders tarih ve ben yine uyku modundayım İdil yanımda oturmuyor çünkü kendi tayfasını buldu ben yine tek tabanca...
Sonunda tenefüsteyiz kantinde boş bulduğum masaya yerleşiyorum.
Etrafı gözlerken karşımda biri dikiliyor...
X - Selam
Ben - Sende kimsin ?
X - Kim olduğumun ne önemi var.
Ben - Tanışıyor muyuz?
X - Aaa yapma ama yağmur güzeli!
Ben - Ozan sen misin inanmıyorum çok değişmişsin!!!

( Gerçekten Ozan çok değişmişti onu tanımamın imkanı yoktu o esmer teni hafif bıraktığı sakalı ve saç şeklinden tut giyim tarzına kadar değişmişti çok şaşırmıştım )

Ozan - Eee olsun okadar yazın Amerika'da bol bol gezdim .

( Uzun zamandır ona hiç rastlamamış olmamın nedenide buydu ama tek birşey merak ediyordum neden hala bana karşı samimiydi )

Ben - Amerika seni çok değiştirmiş sen bu okulda mı okuyordun daha önce hiç bahsetmedin .

Ozan - Evet biliyorsun bir çok şeyi bahsetmeye fırsatım olmadı . Ee Umutla bitmiştir umarım herşey.

Ben - Hayır tabikide bitmedi!!!

Ozan - Hahaha bak işte bende buna çok şaşırdım .

Ben - Neden?

Ozan - Umut gibi bir serseriyi daha tanıyamamış olmana.

Ben - O sandığın gibi biri değil onu kötülemekten vaz geç artık.

Ozan - Neyse ben kaçar ...

Bu gerçekten saçmaydı ne demeye getirdi bu lafı şimdi..
Beni hala seviyor olamaz değil mi ?

Umut ortaklıklarda görümüyordu onu aramaya koyuldum .
İşte ordasın Kömür balığı o yakındaki kızlarrrr...
Laan o kızlar kim ?
Gördüğüm manzara karşısında şok içindeydim.
Ya yanıma gelme gereği bile duymayıp nasıl bu kızlarla vakit geçirir.
Tamam sadece kızlar yoktu ama çok yakındı.
Onların önünden geçme kararı aldım kendimce . Tam ordan geçerken ayağım takılıp düştüm işte tüm herşey burda başladı o ve çevresindekiler hunharca gülüyorlardı.
Alev saçan gözlerimi Umuta diktim.
Umut bana doğru geliyorken birisi beni kucağına aldı bu tabikide Ozandı .
Umut - İndir kucağından kızı !
Ozan - Sen çok beklersin o artık benim .
Umut - Sana son kez diyorum indir kızı.
Ozan koşmaya başladı kucağında ben vardım ve buna rağmen deli gibi koşabiliyor du . Umut orda dona kaldı .
Ozan'ın bunu yapmasına izin verdiğim için kendime kızıyordum ama Kömür balığına çok sinirliydim.

Ben - Neden bunu yaptın ?

Ozan - Bir neden arama yağmur güzeli sadece Umut denen herifin gerçek yüzünü daha iyi göreceksin çünkü hepimiz aynı kampüsteyiz ve artık herşeyi görmen bukadar zor değil.
Ben - Gerçekten ya sen haklı çıkarsan ozaman nolacak .
Ozan - ozaman seni sonsuza kadar koruyacağım .

O sırada Umut bize doğru geliyordu kolumu sıkıca kavradı ve beni ondan uzaklaştırmaya çalışıyordu kolum acıyor diyordum ama o öfkeyle hiç birşey duymuyordu .

Ben - Nalet olsun kolum acıyor dedim sana .
Umut - Sen ne yaptığını sanıyorsun ha o adamın kucağına seni almasına nasıl izin verirsin ?
Ben - Senin yapamadığını o yapıyor işte .

Umut un gözü dönmüştü sıkıca tuttuğu bileğimi hızlı bir şekilde bıraktı kolum okadar çok açılmıştı ki ahhhhh diye bağırmıştım . O an ondan çok korkuyordum .
Yine gözlerim doluyordu . Bu kez ağlamamı umursamadan çekip gitti.
Demek bukadar dı herşey .
Özgürlük kapına gelince çekip gidecektin.
Tamam be artık git nereye istiyorsan git .
Ağrıyan ayak ve kol bileğimle ilerlemeye çalışıyordum ders başlamıştı.
Canım çok sıkkın dı . Sınıfın kapısına geldiğimde selin denen o kızı gördüm ve yanında Umut ....
Demek artık eskine dönmeye karar verdin kömür balığı .
Demek herşey bukadar dı...
Zaten salak gibi fazla kaptırmıştım kendimi.
Şimdi duygularımı kontrol edebiliyor olmama seviniyorum.
Derste fazlaca özüme dönmüştüm .
Sınıftakilerle oldukça iyi anlaşıyordum . Ve hatta sınıf başkanı olmama şaşmamalı .
İdilin sevgilisi Rüzgar her tenefüs sınıfın kapısında biliyordu . Kız gerçekten bunalmış isyan ediyordu . Ve ben özgürlüğün tadını çıkarıyordum artık herşeyime karışan mızmızlanan biri yoktu .
Ben kantinde bütün deliliği yapıyordum Arda en yakın arkadaşım sınıfın deli çocuğu .
Gerçekten deli çünkü birşeyi düşünmeden yapabiliyordu.
Evet ve birde hiç eksik olmayan Ozanımız yine yanıma geliyordu .
Salak gibi sırıtıyordu. Salak çünkü :) ..
Ozan - Yağmur .
Ben - Efendim .
Ozan - Duymadın mı ?
Ben - Neyi ?
Ozan - Umut ve Selin yeniden birliktelermiş.
Ben - Şaka yapıyorsun değilmi ? Bak Ozan eğer bu bir şakaysa hiç komik değil . Lütfen Ozan lütfen....
Ozan - Bir kendine gel yaaa ne şakası böyle bir şaka yapabilirmiyim sence?

( Yok Hayır bu olamaz eğer bu gerçekse hayatımın sonuna kadar onu affetmem )

O sinirle Umutun sınıfının kapısına kadar geldim tüm cesaretimi toplayıp sınıfın kapısını açtım .
Gördüklerime inanamadım Umut bunu yapamazdı...
Hayır bu olamazdı...