You Rain

İMKANSIZ

Aşık oluyorum demişken her sabah uyandığımda bıkmadan usanmadan yatağımın tam yanında olan pencereden dışarı bakmayı ihmal etmedim aylar geçmiş olmasına rağmen umut denen o ukala çocuğu göremedim görmek mümkün değildi çünkü adından başka birşey bilmiyorum. İdil Mersine evine döndü ve Rüzgarla birlikte olmaya başladı mutlu bi çift olmuşlardı Ozan hala bana olan yaklaşımları aynıydı bense umudun peşine düşmüştüm onu bir kez olsun görsem belki gidip açılacaktım ama bunu gerçekten yaparmıydım bilmiyorum. Hayatım yine evde klasik bir hal almıştı dışarı çıkmıyordum ve sürekli wadpadd okuyordum gençlik piskolejisi böyle bişey olsa gerek .
Bu sabah herzamanki aptal olan hareketimi yaptım yarım saat pencereden dışarıyı koloçan ettim ama yok yok yok yoktu işte birdaha onu göremicektim nerdeydin demicekti bana yağmurlar yağacaktı ve ben imdadına koşamicaktım zor olmak zorunda mı herşey.
Evde durmak beni iyice çileden çıkardı hele İdilin Rüzgarla olan aşkını bana sürekli telefonda anlatması işkence .
Ben kendi hayatımı düzene sokamamışken başkalarının mutlulukları dayanılmaz.
Kopuyorum yavaş yavaş bu hayattan yine o geç saatlere kadar uyuyan hayatının tamamını evde geçiren bir kız haline geliyorum . Çünkü başka çarem yok Ozana gidemem bana aşık bunu biliyorum ve bunu bile bile onunla arkadaşım oyunu oynıyamam bunu yapamam yani olmaz . Sokaklarda deli gibi tek başıma dolanamamda . Herşey güzel olsun bende isterim hemde çok ama şöyle düşünmüyorum kaderin yazgısı degiştiremezsin . Kalbim ruhum ve çevrem yapayalnız yanlız olmak benim kaderim belki . Hem İdil bile unuttu beni ona vakit ayırcam diye beni boşladı benle konuşsa bile iki lafindan biri Rüzgar başka bi konusu yok benim sevgilim olsa beraber çekiştirsek güzel olmazmıydı mesela .
O tılsımını çoktan buldu bile o hissettiklerini yaşadı .
Onun mutlu olması benide mutlu ediyor hatta hiç bitmesin diye dua bile ediyorum çünkü o benim bi parçam hem kardeş hem dost hem kuzenim .
Bu kadar dalmışken penceremden bi ses geldi evet o ...
Bi hızla perdeyi aralayıp dışarıya baktım sizde benim gibi umut sandınız demi ama malesef umut değil .
- Ozan ne var hersey bitti bunada mı başladın ?
Ozan - Aşağı inmen lazım .
- Niyemiş o...?
Ozan - Sen in görürsün .

Bu saçma sapan hareketin altında kesin birsey yatıyor kesin yoksa in falan nerden geliyor bunun aklına anlamıyorum .
Aşağı apar topar indim.
- Ne var ?
Ozan - Sakin yağmur güzeli sana çok önemli bir şey söylemem gerek ama burda olmaz önce bir Cafeye gidelim.
Kolumdan tutup beni hızla çekiştire çekiştire bizim siteye en yakın olan Cafeye soktu . Ben hala ne olduğunu anlamamışken gözlerimin içine bakarak benimle.....
Ozannn benim eve gitmem gerek annem mesaj attı diyerek ordan koşarak uzaklaştım . Kesin çıkma teklifi falan edecekti yada evlenme yok canım okadar olamaz da ama teklif edecekti işte bu yaptığım gerçekten onu üzdü biliyorum ama buna hazır değildim sokakta aval aval dolaşırken Umutu gördüm gözlerim kocaman olmuştu ağzım kulaklarımda yanına gitsem beni tanırmı acaba en iyisi takip etmek wow Cafeye girdi bende onun arkasından girdim bir çocuk geldi yani bir dakika ya bu o çocuk yani bi zamanlar kolumu sıkıp adını söyle bırakırım diyen o çocuk bu umudun işimiydi yani o yüzden ismimi sormamıştı çünkü zaten biliyordu inanmıyorum bunun ciddi sorunları var ne diye seri katil tutup ismimi öğrenir ki .
Derin derin sohbete dalmış kimseyi farketmiyorlar ordan lavaboya giderken Umut denen o psikopat çocukla göz göze geldik işte geliyor yandım ben ..
Umut - selam .
- hııı sanada.
Umut - Bu bir tesadüf olsa gerek seni ilk defa burda görüyorum .
- Sen sürekli burda mı takılıyorsun yani ?
Umut - Yani
- iyi tamam
Ne diye ilgisiz davranıyorum anlamadım. Ona açılmak mı onun karşısında imkansız imkansız bu .