You Rain

~ Umudun Öfkesi ~

Selini duvara yaslamış boğazına yapışmıştı bunu görünce şok geçirmiştim.
Koşarak aralarına girdim.
- Bırak kızı öldürecek sin !
Umut - Yağmur sen karışma .
Bu arada Selin öksürüyordu elini boğazına götürüp salak sen psikopat mısın diye bağırdı .
Umut - Bizden uzak dur Selin yoksa seni öldürürüm .
Selin - Bunu yapamazsın ( alaycı şekilde gülerek )
Sadace onları dinliyorum olay bizim mutluluğumuzu bozmaya çalışan Selindi Umudun Öfkesi ise bizim mutluluğumuz içindi .
Sadece susuyordum Umudun gözlerinden anlaya biliyordum kömür karası gözleri öfke saçıyordu ben korkuyordum çünkü şuan herşey olabilir di .
- Umut yürü gidelim ...
( Umudun kolunu kavramıştım çekiştiriyordum ama kıpırdamıyordu elini yumruk yapmış sert bir bakış atıyordu Seline )
- Umut gidelim dedim ...
O öfkeli gözlerini devirip bana bakmıştı o an bile ona aşık olmama sebepti elimden tutup sınıfın kapısından çıkmıştık bütün sınıf toplanmış bize bakıyordu gözlerimi onlardan kaçırdım hızlı adımlarla okulun bahçesine geldik .
Beni duvara yasladı .
Umut - Sana en ufak zarar gelsin istemiyorum bunu anladın mı ?
Ben ne olduğunu anlamıyordum sadece sakinleşmesini bekliyordum .
Öfke saçan gözlerinin yumuşamasını .
Anladım dedim sessizce .
Beni göğsüne yaslayıp
seni seviyorum güzelim dedi .
Gözlerim doluyordu nalet olsun ki bukadar duygusal olmak bana göre değil di .
Umut - Ağlama yağmurları akıtma sadece onları bana sakla aşk yağmurunda ıslanmak istiyorum .
(Kim bilir belki çok derin gözlerin ardında çok değerli insanlar olacaktık )
Bunları onun gözlerin de görebiliyordum onun için nekadar değerli olduğumu görebiliyordum.
Seni seviyorum Kömür Balığı...