You're An Asshole (But I Love You)

01

ساعت 10 صبح بود و هری دیرش شده بود. اون هرگز توی هیچ کدوم از سخنرانی هاش و ارائه های درسیش به ویژه روانشناسی، رشته ای که توش درس میخوند دیر نکرده بود .

و اگه هم اتاقی رو مخش لیام و اون دوس دختر تازش سوفیا ، سارا - اصلا هر اسمی که داره نبودن هری هیچوقت دیرش نمیشد.

آلارم گوشی هری همیشه ساعت هشت صبح زنگ میخورد، تا بتونه دوش بگیره، لباس بپوشه و به نزدیکترین کافی شاپ (استارباکس بود) که دوتا بلوک باهاش فاصله داشت پیاده روی کنه و قبل از کلاس های 10 صبحش صبحانه بخوره.

متأسفانه، لیام تصمیم گرفت ساعت دو نصفه شب دوست جدیدشو بیاره خونه و به فاک بده و صدای ناله ها و جیغاش ک یک دقیقه هم قطع نمیشد، وهری سرشو تو بالشت فرو کرد اما این کمکی به قطع شدن صداها و ناله ها نمیکرد. وقتی دید نمیتونه اینجوری صداها رو قطع کنه دلش میخواست خودشو با بالشت خفه کنه.

بلاخره هری حوالی ساعت چهار صبح خوابش برد و آلارم گوشیشو نشنید، ساعت نه و نیم از خواب پرید و حتی وقت نکرد که صبحونه بخوره ، به هرحال دیر به کلاسش میرسید.

هری اینقد دوییده بود که وقتی به سالن سخنرانی رسید به سختی می تونست نفس بکشه . وقتی در رو بز کرد با صدای خیلی بلندی به دیوار خرد ، همه ی افراد توی سالن سخنرانی به طرفش برگشته بودن و بهش خیره شدن بودن .

میتونست خودشو با ظاهر نامرتب و موهای بهم ریخته ، دکمه های نیمه باز پیراهن چهارخونش و کیف لپتابش که به گردنش آویزون بود تصور کنه .

با لبخند از آقای وینستون معذرت خواهی کرد و به سرعت از پله ها بالا رفت و سرجاش نشست .

هری حتی از دیدن تاملینسون که توی صندلیش لم داده بود تعجب نکرد.

اون کی بود که روی صندلی که هری همیشه توی این یه سال روش نشسته بود ، لم داده بود .

اولش هری حتی مطمئن نبود که لویی متوجه اومدن اون شده یا نه ؟ با خجالت کنارش وایساد . اما بعدش با یه لبخند شیطنت آمیز روی لبش دست به سینه شد و پاهاشو محکم کنارش به زمین کوبید.

" ببخشید ولی فک کنم روی صندلی من نشستی "

" صندلی تو ؟ " لویی برگشت و به هری نگاه کرد .

چون آقای وینستون داشت درس میداد ، هری صداشو پایین آورد و گفت : " آره "

" اسمتو روش ندیدم ، میدونی که ما دیگه مهدکودکی نیستیم ، مگه نه ؟ "

هری حس کرد تموم سلول های عصبیش در حال حرکتن چون لویی تاملینسون اعصاب خورد کن و احمق بود .

" نه مهدکودکی نیستیم ، اما به نظر میرسه قدت هنوز همونقدی مونده "

لویی دهنشو بست و دندوناشو روی هم فشار داد ، هری میدونست که دست روی نقطه ضعفش گذاشته ، تنها چیزی که لویی نمیتونست تحمل کنه اظهار نظر کردن در مورد مردانگی و ظاهرش بود .