Utancımdan yerin kırk kat dibine girmiştim. Ne düşünüyordum ki zaten? Daha yarım saatliğine bile tanımadığı birinden mi hoşlanacaktı? Ya sen Baekhyun? Ne sanıyorsun ondan hoşlandığını falan mı? Herkes yakışıklı gelebilir, bu normal. Sen bunu sadece fazla abartıyorsun... Yazıya baktıkça düşündüklerim aklıma geliyordu ve bu sinirimi bozuyordu. Kendime engel olamadım:
-Söylesene beni neden kurtardın?
Her şey yolundayken ciddi ciddi gereksiz bir soru sormuştum. Kim olsa aynısını yapardı gibi bir cevap gelecekti tabikide. Ve bunu bildiğim için cevabını bile beklemeden çantamı sırtıma takip orayı terkettim.
Arkamdan gelmesini bekliyordum ama öyle bir şey yapmadı. Bu daha da gururumun incilmesine sebep oldu. Cidden daha 1 günlük bile tanımadığım bir çocuğa şuan trip falan atıyordum. Ya da benden hoşlanmadığı için ondan uzaklaşıyordum. Saçmaladığımı anlayıp bekleme salonundaki koltukların birine oturdum. Rehbere bakıp bakıp gülüyordum. Kendime gelmem gerektiğini düşündüm.
-Sakin ol Baek. Sen bu çocuğa şuan borçlusun ve onun sayesinde kazadan kurtuldun. Saçma saçma davranmayı kes ve onun yanına dön lütfen.
-Bence de...
Chanyeol yanı başımda dikiliyordu. Düşüncelere ne kadar derin dalmış olacağım ki onun beni dinlediğini bile farketmedim. Yanıma oturdu ve dikkatle gözlerime baktı. Ciddileşmişti bu sefer, hiç görmediğim bir şekilde.
-Neyin var senin Baekhyun? Bana anlatmak ister misin? Evet o kadar tanışmıyoruz ama iyi bir dinleyiciyimdir. Bak her ne yanlış yaptıysam özür dilerim, böyle üzgün görmek istemiyorum seni.
O gerçekten çok saf ve masumdu. Düşündüklerimi ve sonucunda davranışlarımın asıl manasını bilse benden soğurdu belki de. Ama her şeye rağmen burada oturup benim derdimi önemseyecek kadar da yakın davranıyordu bana.
-Dışarıdan üzgün göründüğümü bilmiyordum. Bu durum seni incittiyse ben özür dilerim. Sadece beni kurtarmak için kendi hayatını riske atman beni gerdi. Sana bir şey olabilirdi, dahası tanımadığın birisi için kendini feda edebilirdin. Sana bir şey olabilirdi.
Gözlerim dolmuştu. Dediklerimde gerçekten ciddiydim.. Ona benim yüzümden bir şey olsaydı kalbimin böyle bir şeyi kaldırabileceğini asla düşünmüyordum.
Bana hafif bir gülümseme verdi ve elini omzuma koydu. Bu benim içimi rahatlatmıştı. Ne kadar amacını bilsem de...
-Sonuca bakacak olursak hiçbir şeyim yok ve senin gibi mükemmel bir arkadaşa sahip oldum. İzninle hayatımda hep tutmak istiyorum seni. Buna müsaade var mı?
Düşündüklerim doğruydu, aramızdaki bağı hiç koparmak istemiyordu. Ama.. Bu bir dostluk bağıydı onun için. Belki de, ben de bu saçma düşüncelerden kurtulup onunla güzel bir dostluk kurmalıydım. Nasıl olsa yarın geçecek bir hevesti bu benim için. Önemli olan dostluğun baki kalmasıydı. Ve ben de kabul ettim onu.
-İzin senindir arkadaşım...
Belki şuan canım yanıyordu ama yarın geçecek bir heves olduğunu bildiğim için rahatlayabilirdim.
...Kazadan sonra Chanyeol ile her hafta buluşur olduk bir ay boyunca. İkimiz de lise sona gidiyorduk ve iyi liselerde okuyorduk. Aile sözü dinleyen, kavgalara karışmayan evlatlardandık. Tabi Chanyeol'un motor kullanmak gibi çılgınlıkları yok değildi. Chanyeol'la tanışana kadar kendimi popüler zannederdim. Anladım ki onunkinin yanında mercimek tanesi kadarmış. Her gün beni selamlayan 20-30 kızdan sürü sürüsü gün içinde Chanyeol'dan imza toplayıp fotoğraf dileniyordu. Genelde ruh haline göre değişiyordu onlara tavrı. Mutlu olduğu zamanlar onlarla sohbet bile ederken ters günlerinde gözleri ona eşlik ederdi. Ama her haliyle çekici oluyordu, bu bir gerçekti. Girdiği her mekanda adı bilindik ve V.I.P. gibiydi sanki. Ailesi zengindi ama ona miras kalacak bir şirkete sahip değildi. Bu yüzden geçimini kendi emekleri ile sağlanacağının bilincinde bir gençti. Derslerine sıkı çalıştığını biliyordum. Hatta bazı günler okuldan sonra beraber halk kütüphanesine gidip ders çalışırdık. Ders çalışmak bile onunla eğlenceliydi. Bir de deliler gibi fotoğraf çekinme huyu vardı. Her gün en az beş beraber selfie ile kurtulabilirsek şanslıydım. Ama daha sonraları fotoğrafları çıkartır bana hediye olarak verirdi. Odamla fotoğraflardan oluşan bir köşe yapmıştım. Onun ne yaptığını söyleyecek olursam... Evet her gün ana ekranını değiştiriyordu:)
Chanyeol ile takıldıkça insanlar tarafından da tanınır olmuştum. Ama her zaman yalnız takılırdık, aramıza hiçbir zaman 3. kişinin girmesine izin vermezdi. Bundan hoşlanıyordum çünkü tek ilgi odağı olmak hoşuma gidiyordu. Tabi, onun deyimi ile;
Forever friend...
Bu arada benim 1 günlük hoşlantım yaklaşık 1 aydır devam ediyordu. Her seferinde yarın geçeceğine inanmak beni yoruyordu. Ama başka bir seçeneğim yoktu.
Konuştuğumuz süre boyunca hiç ilişki işlerinden konuşmamıştık.
Ne o merak ediyordu benim sevgilimin olup olmadığını,
Ne de ben yanlış anlamasından korkup soramıyordum sevgilisinin olup olmadığını...Her şeye rağmen eğleniyordum. Arada hayran kızlar yüzünden ufak çaplı kıskançlık krizleri geçirebiliyordum, ama Chanyeol'un hiçbir zaman gözüne batmadı, ya da kuşkulandırmadı bu davranışlarım. Kendi çapımda takılıyordum öylece.
Gün geçtikçe sanki daha da yakışıklı oluyordu. Daha da samimi, sıcak kanlı birisine dönüşüyordu. Gün geçtikçe sanki ona daha da çok bağlanıyordum...
Ve günler geçtikçe Chanyeol da bir o kadar uzaklaşıyordu. Ne zaman buluşmaya çağırsam okulunda derslerinin ağırlaştığını, bu yüzden akşam geç saatlere kadar okulda ek ders aldığını söylüyordu. Ona gerçekten inanıyordum, bana yalan söylemezdi. Bazı haftasonları buluşabiliyorduk ve o zamanlar bile elinden kitapları eksik olmaz, gözleri yorgun bir şekilde beni görmeye gelirdi. Şu aralar içtiği tek şey kahve olabilirdi. Onun sürekli çalışması hoşuma gidiyor, hatta ona bakıp ben de çalışıyordum ama bir o kadar da canımı sıkıyordu onu görememek. Kendime sürekli bencil olduğumu söyleyip Chanyeol ile gurur duymamı söylüyordum ama ona olan özlemim gerçekten kontrol edemeyeceğim kadar fazlalaşmıştı.
Onu göremediğim günler fotoğraflarımıza bakarak uyurdum.
İkiz kardeşlerim Jongin ve Jongdae'dan bunları saklamak gerçekten zordu ama başarabiliyordum. Boyları beni geçmiş olsa da, bu iki büyümemiş bebeğin hakkından gelmek zor değildi benim için. Chanyeol olmadığı zamanlar onlar ile takılır, sıkıntımı gidermeye çalışırdım. Aish, ikisinin de beynini toplasan Bırak Chanyeol'un, benimkinin bile yarısını doldurmazdı, ama her şeye rağmen beni eğlendiriyorlardı.
Üzgün olduğum günleri anlayıp odamın kapısına bir sürü çikolata ve oyuncak ayı bırakırlardı. Jongin ne zaman üzüldüğümü görse, 10 yıl boyunca biriktirdiği 100 değerli ayıcık koleksiyonundan bir tanesini verirdi bana. Bunların ne kadar değerli olduğunun farkındaydım. Ve ben de gider Chanyeol'a hediye ederdim bazılarını:)
Salak da olsalar, şımarık bebekler de olsalar onlar 15 yaşında iki tatlı kardeşimdi benim. Ve onlara beni mutlu ettikleri her gün için minnettardım.^_^
Gün geçtikçe Chanyeol ile daha da az konuşuyorduk. Onun açısından nasıldı bilmiyorum ama gün geçtikçe kalbim onu daha da çok özlüyordu. Artık fotoğraflarda yetmiyordu. Bazı günler ne kadar özlediğimi düşünüp ağlıyordum. O günler de Chanyeol sanki bunu beklermiş gibi üstüne arardı. 15 dakika konuşuyorsak 10 dakikası Chanyeol'u ağlamadığıma ikna etmemle geçiyordu. Öyle zamanlarda bana bazen arkadaşlar arasında uzun ayrılıklar derinden sarsar, ama daha sıkı bağlanmaya vesile olur, gibi nasihatlerde bulunurdu.
Evet lanet olsun kendim ne kadar kabul edemesem de arkadaşıma deliler gibi aşıktım...
Bu ne denli bir bağımlılıktı, bilmiyorum ama ne yemek yiyesim... Ne de dışarı çıkıp gezesim geliyordu. Onsuz yaklaşık 3 ay geçmişti. Tanıştığımız da lise son başındaydık ve çoktan sınıfı yarılamıştık bile. Bir yarıyı daha onsuz geçirmek istemiyordum. Kararımı vermiştim.
Chanyeolsuz günler zeki ve sinsi planlar yapmama sebep olmuş olabilirdi.
Ve bugün o gündü. Sözde anlaşamadığım okulumda yaşadığım dramı göstereceğim gündü.***
Okul çıkışı gidip okulun kabadayısına yumruk atmamla nakavt olmam bir oldu.
~
(Hello hacılar gacilar bacılar 🙋 Oluşturmak istediğim Baekhyun karakteri sevdası için her şeyi göze alabilecek bir karakter bu yüzden onu seviyorum✊Chanyeol şimdilik başrol oynamıyor ama ileride onu da çok seveceğiz. Yorumlarda buluşalım<3)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Forever Love Chanbaek [TAMAMLANDI]
Fanfiction~by ekmek reis~ İki Muhabir... 9 yıllık bir aşk. *** #1 in baekyeol (200430) #10 in chanbaek (211212)