Forever Love Chanbaek [TAMAMLANDI]

First Kiss

Yaşadığımız olayın üstünden 1 hafta geçmişti. Yaram yavaş yavaş iyileşiyordu ve hastaneden taburcu olmuştum bugün. Bu arada beni bıçaklayan çocuk da yakalanmış ve tutuklanmıştı. Hastaneden çıkınca Daegu'daki eve bir süre daha kalmak üzere geri dönmüştük.

Chanyeol ile.

Hastanedeyken üstüme ağır bir yorgunluk çöktüğü için çoğu zamanı uyuyarak geçirdim. Chanyeol da kanaldan izin alamadığı için her gün Seul'e gidip geri geliyordu benim için. Ne kadar yorulduğunu farkediyordum ve bu daha da canımı acıtıyordu. Onu yorgun görmek, sebebinin de ben olduğunu bilmek suçlu hissettiriyordu. Fakat o, her şeye rağmen yüzünde sıcak bir tebessüm ile karşılıyordu beni. Ben ise kafasında soru işaretleri dolu, tüm zihni yorgun bir şekilde boş gözlerle bakıyordum ona. Hastanedeyken bir kaç kez ciddi mevzuyu konuşmak istedim ama ertelememiz gerektiğini söyledi. Onun isteksiz davranışlarını gördükçe beni sevdiğine inancım daha da azalıyordu. Ama artık sıkılmıştım. Her şeyi konuşup netliğe kavuşturmak istiyordum. Onu ne kadar sevdiğimi göstereceğim günlere geçmek istiyordum. Umarım Chanyeol da istiyordur bunu...
~

Eve dönüşümün ilk gününde Chanyeol'un işten dönmesini bekliyordum. Beni hastaneden eve götürmesinin ardından kanal aramış ve önemli bir haberden dolayı dönmesi gerektiğini söylemişti. Ne kadar itiraz etse de gitmek zorunda kaldı. Ona defalarca Seul'e dönmemiz gerektiğini söylemiştim ama Daegu'nun temiz havasının bana iyi geleceğini iddia edip burada kalmamızı uygun görmüştü kendince.

Bugün konuşmak için tamamen, hazırdım. Daegu'ya akşam 8 civarlarında gelirdi her gün. Saat çoktan akşam 7 olmuştu ve bu yağmurlu gününde onu bekliyordum; fakat bugün başka bir heyecanla.
Onun için yemek yapmayı düşündüm, 1 saat içinde hazır olabilecek şeyler düşünüp yapmaya başladım. Daha sonra neden evi de düzenlemeyim diyerek başladığım işi bitirdiğimde saat çoktan 9 olmuştu. Gecikmişti, belki de işler yoğundu. Bu nedenle sabırla beklemeyi seçtim. Acaba şemsiyesi var mıydı? Çünkü yağmur saatlerdir yağıyordu ve üşüyüp hasta olmasından korkuyordum. Yağmur yağan, soğuk sokaklarda haber çekmek gerçekten zor olurdu.
Chanyeol'u beklerken kendimi gerçekten zorlamıştım. Karnımda bir yara varken iş yapmak canımı acıtmıştı, ama boş boş beklerken de vakit geçmiyordu.
Saate son kez baktığımda gece yarısına varmıştı. Kafamda Chanyeol'un beni burada bırakıp Seul'deki evinde rahat rahat uyuyabileceği ihtimali geldi. Düşündükçe hem kızıyor hem de endişeleniyordum. Evde bu düşünceler ile bunalınca çıkıp bahçede beklemeye karar verdim. Yağmur altında beklemek biraz üşütüyordu, ama nedense Chanyeol'un daha çabuk geleceğine inandırıyordu beni.

Öyle de olmuştu.

Yaklaşık bir yarım saatten sonra Chanyeol'un arabasının sesini duymuştum. Kocaman bir rahatlama geldiği gibi bir Baek dolusu azar da birikiyordu ağzıma. Soğuktan titrer bir şekilde Chanyeol'un bahçeye gelmesini bekledim. Bastıran yağmur sinirimi de arttırıyordu.

(Yazar Notu: Bu bölüme geçerken EXO: Cosmic Railway dinlemenizi tavsiye ederim<3)

-Baekhyun ne yapıyorsun dışarıda? Gel içeri girelim çok ıslanmışsın, hasta olacaksın!

-Dur orada Chanyeol! Bu kadar saat neredeydin? Seni kaç saat bekledim farkında mısın?

-B-baekhyun ben özür dilerim ama-

-Tabi, Baekhyun koca 9 yıl beklemiş... Alt tarafı 4 5 saat daha beklesin, bir şey olmaz mı dedin?

-9 yıl mı?

-Kocaman bir 9 yıl Chanyeol... Yıllarca bekledim seni, bıkmadan usanmadan. Peki sen ne yapıyordun o sırada? Daha emin bile olup olamadığın aşkını kağıtlara döküyordun. Tamam ben bir şarkıyı anlamayacak kadar aptaldım. Fakat sen? 9 yıl boyunca senin için neler yaptığımı göremeyecek kadar aptal mıydın?

Ağlamaya başlamıştım. Belki de yıllarca Chanyeol'a karşı biriktirdiğim tonlarca gözyaşı, bu anı bekliyormuş gibi akacaktı.

-B-baekhyun..

-Sen derslerini benden öne koyarken ben senin için hayallerimden vazgeçtim! Senin için bir çocuktan bilerek dayak yiyip lisemi değiştirdim. Benden kaçtığın zamanlar ben yemekten içmekten kesildim. Hayatım yok olmuştu benim. Sen ne yaptın Chanyeol? Senin için üniversitemi değiştirdim. Cerrah olmak hayalimken, seninle beraber haber sunmak her şeyden daha cazip geldi. Yurt dışından teklif geldiğinde sırf sen buradasın diye reddettim. Sırf sen sevmiyorsun diye yıllarca arkadaş gibi davranmak ne kadar zordu biliyor musun Chanyeol? Yanına her biri yaklaştığında hissettiklerimi nasıl tarif etmemi istersin?
Kıskançlık? Acı? Üzüntü? Hepsi?? Ben bunları hissederken sen korkakça sakl-

Ben konuşurken belimden hızlıca kavramış ve bir an duraksamadan yapışmıştı dudaklarıma. Öyle içten bastırıyordu ki dudaklarını, sanki yaşadığım her şeyi unutmuş; Chanyeol ile tekrar doğmuştum. Ona sonunda kavuştuğumu düşünerek izin veriyordum ona her şey için. Elleri benim yanaklarımdayken hiç üşümemiş, ateşlerde yanıyormuşum gibi hissediyordum. Ona yetişmek zordu, fakat uzanmamla boynumdaki acı zevk veriyordu. Hiç bitmesin, sonsuza kadar bu şekilde kalalım istiyordum. Heyecandan bayılacakken Chanyeol durdu ve kendini çekti. Oyuncağı alınmış çocuk gibi kaos çıkarabilirdim şuan. Gözlerindeki heyecanı görmek her şeye bedeldi.

-Baekhyun sana her şeyi anlataca-

Fakat beklemek mi? Artık olmaz.

-Kapa çeneni Chanyeol...

Bu sefer yapışan ben olmuştum. Ensesinden kavrayıp onun eğilmesini sağlamak daha kolaydı sanırım. Sırılsıklam bir şekilde yağmur altında üşürken, onun sıcak dudakları ısınmama yetiyordu sanırım. Chanyeol titrediğimi farkedince tekrar belimi kavramış, çatı altındaki duvara götürmüştü. Şimdi bir duvara yaslanırken Chanyeol'a aitti dudaklarım. O alt dudağımı ısırdıkça zevkten dört köşe oluyordum...
~

-Yarın bana her şeyi anlatırsın Chanyeol, ama şimdi sadece kollarında uyumak istiyorum...

-Peki Baek'im...

İkimiz de birbirimizi yılların biriktirdiği aşk ile doyasıya öptükten sonra, Chanyeol kollarına alıp yatağa götürmüştü beni usulca. Yemekler yapmıştım onun için, ama şuan yorgunluktan hiçbir şey sunamayacak durumdaydım. Tek istediğim onun huzurlu kollarıydı.
Üstünü çıkardı, ve beni sıcak teninin üstüne alıp saçlarımı okşadı. İstediğim her şey belki de şuan yanımdaydı.

Çünkü istediğim her şey sadece Chanyeol'du.

Huzurlu bir şekilde çıplak göğsünde uyuttu beni. Yıllar sonra nihayet yerime kavuşmuştum:

Chanyeolun Kollarına...
~

(Hello hacılar gacilar bacılar 🙋 Nasıldı len?? Sevdiniz mi woxjsoxjsix. Üzgünüm öncelikle bayağı geç geldi bölüm... Ama sonunda kavuştular lan 🥺 Öpüşmeyi biraz gereksiz uzatmış olabilirim ama ilk öpüşme olsun yani biraz di mi skxjsjx. Neyse umarım beğenmişsinizdir, yorumlarda buluşalım<3)