Forever Love Chanbaek [TAMAMLANDI]

Forever Friend Again??

Chanyeol günlerdir kanala gelmiyordu. Onun için ne kadar endişelensem de yaşanan son olaylardan sonra benden nefret ettiğini düşündüğüm için aramıyordum. Onun yerine günün 63927493 saati Sehun'a arattırıyordum fakat onu da açmıyordu. Şuan benim yüzümden işinden kaytarması daha da moralimi bozuyordu. Yarın resmi olarak muhabir olduğumuzun açıklanacağı kutlamaya da gelmezse genel yayın yönetmeninden iyi bir fırça yiyeceği aşikardı.
Kutlama demişken, dürüst olmak gerekirse benim de hiç gidesim yoktu. Günlerdir ölü gibi işe gidip geliyor, yedi yirmi dört aklımda Chanyeol; deliye dönmüştüm. Eski günlerdeki gibi, ne yemek yiyesim ne de başka işlere vakit ayırasım geliyordu. Böyle önemli bir parti için bile Sehun tarafından zorla giyim alışverişine çıkarılmış, onun seçtiği bir takım elbiseyi almıştım. Konuşma metnimi bile Sehun hazırlamıştı.

Bu günlerde en çok Sehun destek oldu. Ne kadar başımıza belayı o almış olsa da, telafi etmeye çalışıyor gibiydi. O da halimi görüp üzülüyor, canını sıkıyordu.
Hayatımın böyle gitmeyeceğinin farkındaydım. Ya buralardan gidip onu unutmaya çalışacaktım, ya da kalıp ona hepsinin yalan olduğuna inandırıp arkadaş rolüne devam edecektim.
Zamanında ortaklık için yurtdışından kanalımıza gelen ünlü bir grup muhabir, haber yaptığım sırada beni görüp etkilenmiş hatta onlarla beraber çalışmam için teklif bile sunmuşlardı. Eminim Chanyeol'u görseler benim adım bile umurlarında olmazdı. Yine de Chanyeol gitmem için zorlayan en büyük destekçimdi. Kabul etseydim belki de o andan itibaren patlayan bir muhabir olacaktım. Ama ben yine Chanyeol'u bırakamadım. Onsuz kendimi düşünmek bile istemezken, onu yılda belki nadiren görmek zorunda kalacağım bir işi asla kabul etmezdim. Bu nedenle elimin tersi ile ittim. Belki kabul etseydim, şimdi Chanyeol'u unutmuş ve acı çekmiyor olabilirdim.

Ama gönül bu, laf dinlemiyor.

Unutmaya çalışmanın imkansız olduğunu düşündüğüm için tek çare yalana devam edecektim. Üstlerimden birinin Chanyeol ile konuştuğunu duydum. Yarınki kutlamaya gelecekti. Fırsat bu fırsat deyip konuşmaya karar verdim. Sehun kararımı duyunca beni öldürecek gibiydi. Ama o da anlamış olacak ki, onsuz yapamayacağım için tek çare buydu.
Bu nedenle benim için susmayı seçti. Rahattım, çünkü artık onu özlediğimde dert yakınabileceğim birisi vardı.
***

Kutlamanın yapıldığı mekanda bir masada Sehun ile beraber oturmuş üstlerimizin konuşmalarını dinliyorduk. Daha doğrusu Sehun dinliyor, ben ise gözüm kapıda Chanyeol'u bekliyordum. Hala gelmemişti ve beni endişelendiriyordu. Biraz sonra kariyerlerimiz adına önemli bir konuşma yapacaktık ve bunu kaçırması mümkün değildi.
Gelmeyecek endişesi ile kafamı meşgul ederken Sehun'un beni dürttüğünü farkettim. Sanırım vakit gelmişti. Çıkıp oraya konuşmalarımızı yapacaktık. Tek tek ismimiz olunacaktı ve ilk şanslı -belki de şanssız- kişi Sehun oldu. Sunucunun "Oh Sehun" demesinden sonra Sehun üstünü başını düzeltti ve son kez bana bakış atarak sahneye çıktı. Onu desteklercesine gözümü kırptım. Konuşmalarımız gerçekten önemliydi çünkü bulunduğumuz kanal her gün izlenmelerde birinci, halkın bir numaralı seçtiği bir kanaldı. Tüm diğer kanalların gözü bizim ekibimizde olduğu için açık vermememiz gerekiyordu. Bir muhabirde olması gereken en önemli özelliği, kamera önünde asla panik yapmamak ve sakin kalmayı özenle gösteriyorduk. Şüphesiz içimizde bunu en iyi yapan Chanyeol'du. Lise yıllarından beri kendini bu mesleğe adadığı için şimdiden profesyonel bir muhabir bile sayılabilirdi. O yanımda olunca benim de kendime olan güvenim artıyor, bir muhabir gibi hissediyordum. Bu nedenle bir an  önce gelse iyi olurdu...

Daha bana onun karşısında nasıl sakin kalacağımı öğretmeliydi...

Bu düşünceleri aklımdan geçirirken Sehun çoktan konuşmasını bitirmişti. Her birimizin vermesi gereken sözleri vermiş, üstüne kendi cümlelerini eklemişti. Ona bakarken duygulanmamak imkansızdı. Onu kardeşim gibi görüyordum ve kardeşim, bir muhabir olmuştu. Onunla aynı mesleği paylaşmak, aynı yerde çalışmak bile mutlu ediyordu beni. Daha beraber sunacağımız çok haber vardı kardeşim ile...