[ Zawgyi ]
"Kookie ေရာက္ၿပီလား..လီထြက္လာၿပီ ခနေလး "
မ်က္ႏွာေလးျမင္ခ်င္ပါတယ္ဆိုလို႔ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္
အားတုန္းေလးေျပးလာေတြ႔တာတဲ့ ။ ဘယ္ေလာက္
ေတာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေလးပါလိမ့္ ။
"ကဲ အခုေန႔လည္စာလြတ္ၿပီေပါ့ "
"ေန႔လည္စာေလးက ေ႐ွ႕မွာေရာက္ေနၿပီေလကြာ..
အမဆိုတာေကာ ျပန္႐ွာေတြ႔ၿပီလား "
"အြန္း ႐ွာေတြ႔ၿပီ..ညကတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ရလို႔
ေဆာတီးး..ကို႔ကိုေခၚသြားရင္ အဆင္မေျပမွာစိုးလို႔ "
"နားလည္ပါတယ္ဗ်ာ...ကို႔ကိုအာဘြားေလးေပးပါ့အံုး"
"အင့္.. ဒါေန႔လည္စာေတာင္အလြတ္ခံၿပီး
လာေတြ႔တာမို႔လို႔ေပးတာေနာ္ သြား ျပန္ေတာ့ "
(ပါးကိုေပးတာပါေနာ္ ႏႈတ္ခမ္းလံုးဝမဟုတ္ပါဖူး)
"အားး Jeon Jungkook တို႔အားေတြျပည့္သြားၿပီ..
ဒီကိုလာၿပီး အားထပ္သြင္းေပးအံုး "
"ဟယ္ ကေလးေလးက်လို႔.."
ကြၽန္မဖက္ေပးလိုက္ေတာ့မွ ၿငိမ္က်သြားတဲ့
ဒီလူႀကီးကိုခ်စ္လိုက္ရတာ႐ွင္ ။ သိပ္ကိုခ်စ္ဖို႔
ေကာင္းတဲ့ လူႀကီး။
"ဒါဆို ကိုျပန္ေတာ့မယ္...ခ်စ္တယ္ "
"ေကာင္းေကာင္းျပန္ေနာ္.. ကားကိုေျဖးေျဖးေမာင္း
ၾကားလား "
လီလီကေတာ့ သူတို႔ကို အေဝးတစ္ေနရာက
ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်က္ရည္
ေတြကိုဘယ္ျမင္ပါ့မလဲ ။
"မာနခဲႀကီးလဲထြက္သြားၿပီဆိုေတာ့
အိမ္ကိုဆက္႐ွင္းရမွာေပါ့ "
အိမ္ကိုလဲ႐ွင္းသင့္သေလာက္႐ွင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့
ထိုေန႔က အိမ္ကိုပဲျပန္လာၿပီး နားျဖစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ Duty ႐ွိတာမို႔ ေစာေစာစီးစီး
သာေဆးရံုကိုထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ။
"Knock Knock "
"ဟုတ္ကဲ့ "
"မေန႔က ဘာလို႔ခြင့္ယူတာလဲ Lali Shi..."
YOU ARE READING
𝐕𝐢𝐥𝐥𝐚𝐢𝐧
Fanfictionနာကျင်ရမဲ့အရာမှန်းသိလျက်နဲ့ ပိုင်ဆိုင်ချင်နေမိတာဘာလို့ဆို တို့အတွက်အဖြေက မင်းဖြစ်နေလို့ 🥀
