[ Zawgyi ]
နွစ္ရက္ေတာင္႐ွိေတာ့မယ္ ခုထိသတိမရလာေသးပါ ။
ေစာင့္ေနရမွာက ကြၽန္မတာဝန္မို႔ တစ္ျခားအေတြး
ေတြမေတြးခ်င္ေတာ့ပါဖူးေလ ။
"ေဒါက္တာ ေသြး ေသြး ႏွာေခါင္းေသြးလ်ွံေနတယ္ "
"ဟင္ ရတယ္ ကြၽန္မအဆင္ေျပတယ္ "
သန္႔စင္ခန္းထဲဝင္ကာ ေသြးေတြကိုသန္႔စင္ၿပီး
ျပန္ထြက္မယ္ၾကံေတာ့ Unnie နဲ႔တန္းတိုးပါေတာ့
တယ္။
"လီလီ ခနေလး "
"ဟုတ္ Unnie ေျပာေလ "
"ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္ျပန္ၿပီး အနားယူလိုက္ပါ့လား
တစ္ညလံုးလဲမအိပ္ဖူး ေန႔ခင္းက်ေတာ့လဲ duty
ဝင္ရတယ္ မင္းၾကာရင္ လဲသြားလိမ့္မယ္ "
"လီလီအဆင္ေျပပါတယ္ Unnie ရယ္..
ဘာမွမျဖစ္ပါဖူး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ "
အိပ္ေရးပ်က္တာမ်ားေတာ့ ကြၽန္မေခါင္းေတြက
ရီေဝေဝျဖစ္ေနၿပီ ။ ဒါေပမဲ့ Unnie ေ႐ွ႕မွာမို႔ အား
တင္းကာ..
"ခက္ပါတယ္ကြာ... ဒီညေတာ့ အနားယူလိုက္ပါ
ခ်ယ္ေယာင္းလဲ ဒီညလာေစာင့္ေပးမယ္တဲ့ေလ
မင္း လဲသြားလို႔မျဖစ္ဖူး လီလီ "
Unnie ကိုအား႐ွိေၾကာင္းေျပာၿပီးး ျပံဳးလ်က္
လူနာေတြဆီကိုသာ ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္ ။
နားခ်ိန္ေလးခနေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ရရင္ေတာင္
မမ ကိုသြားၾကည့္ေနမိတာ ။
"လီလီ သြားပါဟာ.. အနားယူလိုက္ပါ
နင့္မ်က္ႏွာကေခ်ာင္က်ေနၿပီ...အား႐ွိတဲ့လူမ်ိဳးလဲ
မဟုတ္ပဲနဲ႔ကိုး ငါ့စကားကိုနားေထာင္စမ္းပါ "
"ငါအဆင္ေျပပါတယ္ ခ်ယ္ေယာင္းရ...မမသတိရ
လာရင္ ငါ့ကို႐ွာေနမွာ ငါ႐ွိေနမွျဖစ္မယ္ "
"ဒီညေတာ့ မ ကေဆးသြင္းေပးလိမ့္မယ္ သြား အနားယူဖို႔ျပင္ေတာ့ ဘာမွမၾကားခ်င္ဖူးေနာ္ ဒီည
ငါဒီမွာ႐ွိမယ္ သူသတိရလာရင္ လာႏိုးမယ္ သြား
သြား "
ဒီႏွစ္ေယာက္ကိုၿပိဳင္မျငင္းခ်င္ေတာ့တာမို႔
နားေနခန္းထဲကိုျပန္ၿပီးေတာ့ အနားယူဖို႔လုပ္ေတာ့
သည္။ဒါမဲ့ ကြၽန္မဘယ္လိုအနားယူႏိုင္မလဲ သူမကအခုထိသတိမရေသးတာေလ ။
JE LEEST
𝐕𝐢𝐥𝐥𝐚𝐢𝐧
Fanfictieနာကျင်ရမဲ့အရာမှန်းသိလျက်နဲ့ ပိုင်ဆိုင်ချင်နေမိတာဘာလို့ဆို တို့အတွက်အဖြေက မင်းဖြစ်နေလို့ 🥀
