Het Huis Anubis: De geheimen van Anubis

21- Het zombieleger van Kai

"Galahad!". De stemmen van Sterre, Anastacia, Marcel, Raphael en Pim waren enthousiast. Ondanks dat het voor hun een tijd geleden is geweest dat ze de ridder voor het laatst zagen was Galahad geen steek veranderd.

"Gegroet", kwam het antwoord terug. "Jullie hebben vrienden meegenomen zie ik".

"Kan iemand even goed en duidelijk uitleggen hoe dit mogelijk is", zei Fabian. Hij had moeite zijn eigen enthousiasme te verbergen.

"Het enige wat ik echt kan zeggen is dat de tijd hier anders werkt dan de tijd in jullie wereld", antwoordde Galahad, die zich daarna netjes voorstelde aan Fabian, Amber en Nienke.

"Jullie weten waarom jullie hier zijn?", de toon in Galahad's stem sloeg om. Waar eerst blijdschap had geklonken, klonk nu ernst.

"Wij moeten Kai tegen houden", antwoordde Pim.

"Niet alleen Kai. Zijn helper uit jullie wereld is hier ook. Jullie moeten ze beide stoppen".

"Er is één ding wat ik nog niet helemaal begrijp", begon Raphael. "Samen met Sterre en Ana heb ik gezien waar deze Kai vastgehouden werd. Hoe is hij daaruit ontsnapt?".

"Met hulp van buitenaf. Dat is de enige verklaring", antwoordde Galahad terneergeslagen. "Ik had gehoopt dat het onmogelijk was, maar dat bleek niet zo te zijn. Iemand is Merlijn te slim af geweest".

"Over Merlijn gesproken". De plotselinge stem werd gevolgd door een licht. De Fee van het Meer stond naast Galahad. "Hij is nog steeds boos omdat jullie Arléne hebben bevrijdt. Echter, laat hij dit niet merken".

De Fee liep naar Pim en Raphael toe. Ze bleef staan voor de gedaante van Arléne.

"Jullie hebben deels in de gaten wat er gisteravond had kunnen gebeuren. Ondanks wat Merlijn denkt hebben jullie er goed aan gedaan om dat tegen te houden".

"En wat had Merlijn dan precies gedaan?", vroeg Marcel. De Fee grinnikte zachtjes op de vraag.

"Als iemand een idee heeft kunnen vormen dan was jij dat wel Marcel. Merlijn had haar gisteravond vermoord". Er viel een kleine schokgolf door de groep.

De Fee sloot haar ogen en legde vrij snel haar rechterhand op de rechterschouder van Arléne.

"Nu ze hier is kan ik het genezingsproces afronden. Geef me een moment".

Terwijl de Fee bezig was legde Galahad uit wat hij te weten was gekomen. Kai had één van zijn vrienden ontvoerd. Vermoedelijk probeerde hij op die manier informatie te winnen over de locatie van Excalibur en de sleutel die de locatie vergrendelde. Net toen Pim op het punt stond om een paar vragen te stellen kwam de Fee weer uit haar trance.

"Het duurt even een paar minuten voor de magie om zijn werk te doen. Houdt haar goed in de gaten".

"Magie is de reden dat ze zich zo snel herstelde?", vroeg Nienke verbouwereerd.

"Klopt Nienke. Zonder magie had ze nu in een coma gelegen. Of erger", kwam het antwoord van de Fee. Pim maakte even een kuchend geluid.

"Galahad", Pim trok even alle aandacht naar zich toe. "Als het goed begrijp vermoed jij dat Kai bezig is zijn oude doel te behalen, dit keer zonder zijn broer, en wij moeten hem tegen houden?".

"Dat is een beknopte samenvatting, maar inderdaad daar komt het op neer", zei Galahad. "Is er iemand bedreven met zwaardvechten?".

Tot Sterre's verbazing schoot de hand van Fabian omhoog.

"Dan geef ik u mijn zwaard. Wees er voorzichtig mee, ik wil hem terug". Galahad overhandigde zijn zwaard aan Fabian.

Sterre wendde zich over naar de Fee.

"Wat moeten we precies met de artefacten?", vroeg ze. De Fee glimlachte.

"De artefacten die jullie zoeken vormen samen één geheel wat net zo krachtig is als het zwaard, als ze niet krachtiger zijn. Samen zijn ze in staat om de meest duistere magie te gebruiken en kunnen daarmee ook iemand tot leven wekken. Jullie kunnen ze inzetten om vijanden tot rust te brengen die anders niet verslagen kunnen worden. Drie van de vijf zouden voldoende moeten zijn om wat tijd te winnen en de andere twee te zoeken". Nog voor Sterre de kans kreeg om door te vragen, ze wilde maar al te graag weten wat de fee bedoelde met vijanden die niet verslagen konden worden en tijd winnen, was het Galahad die de groep dringend aan sprak.

"Jullie moeten opschieten", zei Galahad. "Hoe eerder jullie Kai tegenhouden hoe beter het is voor de wereld". Galahad stapte vervolgens naar Fabian. "Ik begrijp dat het ingewikkeld is en hoewel ik niet mee vecht zal ik bij u zijn. Ridders staan nooit alleen".

Met die woorden verdwenen Galahad en de Fee. Galahad verzamelde zich bij de andere ridders terwijl de Fee terug ging naar waar ze vandaan kwam.

"Wie vindt dit steeds vager worden?", vroeg Amber.

"Hoezo ervaring met zwaardvechten?", vroeg Raphael.

"Het lijkt steeds vager te worden. Voornamelijk omdat ik niet begrijp waarom Kai zo geobsedeerd wordt". Fabian had eerst direct tegen Amber gesproken voordat hij zich richten op Raphael. "Ooit een poging gedaan tot kamperen op een vreemde plek. Zo hebben we ook ooit in een spookhuis gezeten waarvan de stukken gemaakt werden van mensen".

Sterre kreeg rare beelden bij de uitleg van Fabian.

"Weet iemand waar we nu naartoe moeten?", vroeg Nienke. Zij en Amber hadden zich bewust stil gehouden tijdens de ontmoeting met Galahad.

"Geef me een seconde", kwam de stem van Anastacia.

Nadat de groep de richting opliep die Anastacia had aangegeven bekroop bij Sterre het gevoel alsof er iets verschrikkelijks stond te gebeuren. Alsof alles fout zou gaan.

Zijn maar de zenuwen was de gedachte die daar tegenover gezet werd.

"Je moet je niet zoveel zorgen maken", kwam de stem van Arlène. Na de genezing van de Fee", zo'n wonderbaarlijke genezing gebeurt nu eenmaal niet vanzelf", liep ze zonder problemen met de groep mee. "Je hebt Kai eerder verslagen en dat was zonder ontwikkelde krachten. Als iemand dit kan, dan ben jij dat wel".

Kai wachtte op de groep op. Zijn helper had al aangeven dat deze eraan kwam. Inclusief wat zij zagen als de verraadster. Kai was voorbereid. Twee keer had hij de vijanden onderschat en twee keer was dat uitgelopen op een verschrikkelijke tegenslag. Hij zou niet nog een keer falen.

Zijn leger stond klaar, het verhaal was voorbereid. Nu alleen de strijd nog.

Na een kleine wandeling kwam de groep aan bij de locatie waar Anastacia ze naar toe had geleid. Heel even leek het erop dat er niemand was en dat ze verkeerd waren.

"Daar zijn ze dan eindelijk", sprak een kille mannelijke stem. "Ik wist dat jullie kwamen".

Kai kwam achter een boom weg. "En jullie hebben vriendjes meegenomen zie ik. Echter, bestaat er geen mogelijkheid dat jullie hier ongedeerd vandaan komen".

"Je zult falen en dat weet je!", zei Sterre fel. "Net als eerder".

"Is dat zo?. Je zult merken dat ik nu niet degene ben die zijn vijand onderschat". Kai had een rare en onheilspellende grijns op zijn gezicht.

"Mag ik jullie voorstellen aan Hubertus, Wieteke en Marie?".

Vanuit de grond kwamen drie paar armen tevoorschijn. Beetje bij beetje werd meer duidelijkheid tot er drie lichamen voor hen stonden. De lichamen waren bleek, de ogen waren gedraaid in hun kas waardoor er alleen een spookachtige wit te zien was, met bloeddoorlopen lijnen. Alle kleding was verscheurd.

"Jullie weten toch wel dat je iets niet kan doden wat al dood is?", vroeg Kai met nog steeds een grijns op zijn gezicht.

"Zombies, hij heeft daadwerkelijk zombies", mompelde Anastacia.

"Marcel had gelijk", zei Sterre zachtjes.

Marcel zelf leek zijn ogen niet te geloven. Hij was net als de rest geschokt door wat er voor hem stond.