Het Huis Anubis: De geheimen van Anubis

Hoofdstuk 12- Nachtmerries

Terwijl de anderen op verschillende plaatsen in het huis lagen te slapen bevonden Sterre en Nienke zich in de woonkamer. Pim was naar huis gegaan met de veronderstelling dat hij tegen de ochtend weer naar het huis gestuurd zou worden.

Nienke en Sterre hielden om de buurt Arlène een beetje in de gaten. De eerste wacht van Sterre zat er bijna op. De zak met bloed lag zo hoog en recht mogelijk op de bank. Het laatste beetje zou er echter wel uitgeknepen moeten worden. Sterre kon het gapen niet meer onderdrukken. Meer dan alles zou ze even haar ogen laten rusten, maar ze moest nog een half uur wachten. Juist dat half uur leek wel een eeuwigheid te duren.

Bij de eerste signalen van de telefoon van Nienke kwam Sterre overeind. Voorzichtig schudde ze Nienke wakker.

"Tijd?", vroeg Nienke slaapdronken.

"Ja", antwoordde Sterre. De vermoeidheid was duidelijk terug te horen in haar stem.

Nienke kwam overeind en liep richting Arlène.

"Ik knijp het laatste restje eruit", kondigde ze aan.

Sterre keek nog even toe voordat haar ogen de slaap tegemoet gingen.

"Sterre, je moet wakker worden", kwam een stem. Sterre voelde zich abrupt wakker worden. Na een paar keer knipperen kwam het gezicht van Nienke in beeld.

"Tis er?", vroeg Sterre.

"Je moet even kijken".

Nienke leidde Sterre naar Arlène. Onmiddellijk zag Sterre waarom ze was wakker gemaakt.

"Het lijkt wel een nachtmerrie", zei ze.

"Dat is waarschijnlijk ook zo, maar als ze niet kalmeert is ons werk voor niets geweest".

Hoewel de bewegingen van het spartelen bij Arlène maar klein waren, bewoog ze wel het deel van het lichaam met de diepste wonden.

Sterre was inmiddels geknield naast de bank. Haar eerste instinct was om haar gave te gebruiken. Ze legde haar handen op beide kanten van het hoofd en concentreerde op de gedachten stroom.

Daar werd ze overspoeld door emoties en beelden. Sommige waarvan Sterre ze liever niet gezien had, om verschillende redenen. Sterre concentreerde zich meer op de nachtmerries.

"Wat heb jij te grijzen", zei Merlijn.

"Simpel. Jij en ik weten allebei dat Morgana bevrijd is", kwam de stem van Kai. "Dat betekent dat zij op zoek kan naar ons en het zwaard. Met andere woorden het is nog niet voorbij, ouwe man!".

"Verwacht niet te veel".

Merlijn was net weg toen een andere schim verscheen.

"Jullie hebben gefaald". De schim stapte langzaam naar binnen. "Die ouwe gek doet jullie misschien niets, maar mijn wraak zal gevoeld worden!". Het laatste beeld werd gevuld door het razende gezicht van Morgana Le Fay.

Voordat Sterre ook maar kon zien wat er bedoeld werd schoten de ogen van Arlène open. Sterre trok snel haar handen weg.

Heel even keken deze verward om zich heen voordat ze weer sloten. Toen ze zeker was dat Arlène weer sliep besloot Sterre haar gave weer te gebruiken.

"Weet je zeker dat dit goed zal gaan Kai?", vroeg Arlène.

"Wees toch niet zo ongerust", snauwde Kai. "Natuurlijk weet ik het zeker. Hiervoor heb ik maandenlang zitten rekenen". Ze bevonden zich in de Heilige Eik voor de locatie van het portaal.

"Ik zorg ervoor dat Kai niets overkomt", zei de man het dichtst bij Arlène. Hij legde een hand op haar schouder.

"Ik maak me geen zorgen over Kai, maar over jou. Als jou iets overkomt...".