Het Huis Anubis: De geheimen van Anubis

Hoofdstuk 4- Terug naar het Huis Anubis

Sterre besloot Marcel snel aan te stoten, en dat was maar goed ook. "Maar wij zijn de vi- auw!". De agent keek Marcel even nadenkend aan voordat het volgende antwoord kwam. "Niets mee te maken", werd er gegromd. Anastacia mompelde nog iets over geld laten investeren, maar ook dat werkte voor weinig verandering. Vanuit haar ooghoeken zag Sterre dat Pim kwam aanlopen. "Ik handel deze wel af, van Houten", had Pim gezegd. De agent keek hem nog even aan en liep toen mompelend over naast je schoenen gaan lopen weg.

"Ik heb niet heel veel tijd, maar ik neem jullie straks wel even mee naar mijn huis". Pim had een waarschuwing in zijn stem. "Luister, die drie oude bewoners waren hier ook net", Pim ging over op fluisteren", ik vermoed dat ze nog in de buurt zijn, pas op met je zegt en ga naar het dorp. Ik haal jullie daar zo meteen op". Sterre maakte even oogcontact met Pim. Ze knikte en maakte een gebaar aan de anderen. Die volgden al snel, Anastacia ging zelf met wat gemompel. "Eerst dat stomme sms'je en nu dit".

Pim keek zijn vrienden nog even na. Wat hem verbaasde was dat ze hier allemaal waren. Plus die drie andere die hij herkende van het nieuws. Er was iets wat hen samen probeerde te brengen. Pim had vurig gehoopt dat hij en Dijkstra binnen hadden mogen kijken. Helaas had hun leidinggevende hier nog geen toestemming voor. Voor Pim begon dit aardig te lijken op tijdverspilling. Op kantoor had hij waarschijnlijk wel vorderingen gemaakt. Helaas had hij hier geen controle over. Nadat hij nog even in de achtertuin had gekeken hoorde hij Dijkstra aanlopen. "Vanavond kunnen we het huis in", gromde hij. "De sleutel wordt bij jou afgeleverd".

Voordat Pim er erg in had was Dijkstra al vertrokken.

Sterre en de andere zaten in een klein en rustig café. Anastacia probeerde Raphael uit te horen over die musical waar hij voor schreef. Marcel probeerde ondertussen Anastacia uit te horen over haar dagelijkse dingen. Beide lieten niets los. Sterre hield de deur van het café in de gaten terwijl ze mee praatte met de andere, om Pim in de gaten te houden. Echter kwam er geen Pim binnen toen de deur open vloog. Heel even leek het erop dat Sterre oogcontact maakte met de vrouw met lang bruin haar.

"Ik bedoel maar, waarom aandringen dat wij hier naartoe moesten als we toch weggestuurd worden?!", begon Anastacia.

"Het is wel vreemd ja", stemde Raphael in. "Maar goed, er gebeurde wel meerdere vreemde dingen in dat huis". Zo kletsen ze nog even door. Van het ene onderwerp naar het andere. Voor Sterre lag de focus ergens anders. De drie die net waren binnen gekomen zaten alle drie met een kop thee achter Sterre en Marcel.

"Heb je nog iets kunnen ontdekken Fabian?", vroeg een stem.

"Nee. Helaas Amber, ik heb niets kunnen vinden. Niets over de verkoop en niets over Victor zelf", zei de stem die bij Fabian bleek te horen. "Zelf vermoed ik dat de politie die gegevens bewaard". Sterre had Marcel aan aangestoten. Hij knikte heel subtiel als teken dat ook hij meeluisterde. Anastacia bleef praten over de diverse dingen die ze moest doen thuis, met name personeel zoeken en feestjes bijwonen.

"Als de politie die gegevens wel heeft doen ze er alles aan om het in de doofpot te houden", zei de derde stem.

"Correct", zei Fabian. Het gesprek werd soms overstemd omdat de drie, Fabian, Nienke en Amber, tegen het fluisteren aanzaten en Anastacia lekker door babbelde.

"We moeten vanavond in het huis zien te komen. Alleen dan komen we erachter wat er aan de hand is, zei Fabian. Even later klonk het: "Nienke?". Blijkbaar gaf ze een antwoord. Sterre en Marcel kregen dit echter alleen niet mee omdat Anastacia Pim's aankomst bijna schreeuwde.

Niet veel later zaten ze alle vijf bij Pim in de auto, hij reed. Het bleek een rit te zijn van iets minder dan 10 minuten voor ze bij zijn huis waren. Daar hadden ze binnen alle privacy om over de omstandigheden te praten. Pim's huis had een standaard indeling. Het huis bevatte een keuken, eethoek, woongedeelte, een balletje met wc, een trap naar boven die leidde naar de badkamer en de slaapkamer. In de woonkamer stonden wat planten en er hingen wat foto's aan de muur. De meubels waren van donker hout en hierom heen stond een bijpassende hoekbank.

"Ga zitten, had Pim bij binnenkomst gezegd. "Iedereen wat te drinken?". Pim zette koffie en thee en schonk dat in. *Goed. Ik gok dat ik weet wat jullie hier brengt". Pim keek de andere heel even aan en maakte met iedereen oogcontact. "Vanavond kan ik het huis in, als het goed is tenminste, vanaf daar wordt hopelijk meer duidelijk". Het werd even stil. Marcel was na Pim de eerste die iets zei ", wat ik wel vreemd vind is dat wij alle vijf een bericht hebben gehad". "Dat vind ik nu ook", zei Anastacia meteen. Raphael zocht het echter ergens anders. "Wat ik nu vreemd vind is dat in dat café die drie die na ons binnen kwamen het ook hadden over het huis. En het in ieder geval hadden over de verkoop". Sterre keek Raphael even aan.

"Dat kreeg je ook mee?", vroeg ze. Raphael gebaarde naar zijn oren.

"Tuurlijk hoorde ik dat. Die blonde had zelfs commentaar op Anna".

Voordat Anastacia hier verder op kon ingaan sprong Pim er snel in. "Wat zeiden ze dan zoal?*, vroeg hij snel en geïnteresseerd.

"De man zei dat hij niets kon vinden over de verkoop en vermoedde dat de politie deze gegevens had", antwoordde Raphael.

"Dat klopt en daar kon ik straks op", voegde Pim er snel aan toe toen hij blikken zag.

"Goed...", ging Raphael verder", zij trokken al snel de conclusie dat er alles aan gedaan wordt om dit in de doofpot te houden. En ze willen vanavond in het huis zien te komen".

Pim werd even stil en leek na te denken. Sterre zag dat aan zijn blik. Zelf vond ze het prima dat Raphael alles had verteld over het gesprek. Na een tijdje begon Pim weer te praten.

"Het klopt dat de politie de gegevens heeft over de oorspronkelijke verkoop. Hier zijn alleen tweede vreemde dingen. Één: de naam van de koper is niet ingevuld ophef formulier. Twee: nergens zijn papieren of iets dergelijks te vinden waarin het huis overgegaan is naar Tineke".

Pim schonk iedereen nog een tweede ronde in voor hij weer verder ging. "Of hun conclusie over de doofpot geheel juist is durf ik niet te zeggen. Ik weet wel dat mij gevraagd om de media zo weinig mogelijk te betrekken in dit onderzoek". Net op dat moment ging de bel. "Momentje"'. Pim was even weg. Sterre keek even naar de anderen. Net als zijzelf zag ze veel blikken die verward waren. "Klinkt allemaal nog wat vaag", zei Raphael.

"Inderdaad, dude", zei Marcel. "Maar dat bericht was ook niet helder".

"En toch zijn we hier allemaal", zei Sterre. "Maar wat Pim zei was het enige". Sterre voelde leven op haar branden. "Voordat het bericht binnenkwam hoorde ik een paar keer stem. Iets of iemand die om hulp vraagt".

"En deze is stem is echt?", vroeg Anastacia. Sterre knikte. "De stem klinkt bekend, maar ik kan hem niet plaatsen". Sterre voelde dat Anastacia haar bleef aankijken. Heel even voelde ze zich weer klein.

"Pim blijft wel lang weg", zei Marcel spontaan. Hij had de woorden nauwelijks uitgesproken of Pim kwam er alweer aan.

"Hoewel jullie officieel niet mee mogen doe ik het toch. Ik heb zo het gevoel dat Dijkstra niet wil", zei Pim. "Hij is onbereikbaar en hij mompelde iets toen hij wegliep".

"Als we eerst nog iets kunnen zou dat fijn zijn Pimmie", zei Marcel hongerig. Pim verschoot even van kleur bij het horen van die oude bijnaam, maar lachte het snel weg.

"Tuurlijk Marcel. Ik weet wel een goed restaurant", zei Pim.

Niet veel later zaten ze alle vijf bij een à-la-carterestaurant in het midden van de stad. Sterre had ook moeten toegeven dat ze honger had gekregen. Het restaurant was leuk en sfeervol ingericht, het zag er netjes uit en het was voornamelijk goed eten voor normaal geld. Nadat hun magen, ook die van Anastacia, gevuld waren met fatsoenlijk eten was het tijd om richting Huis Anubis te gaan. Daar stond echter nog een verrassing op ze te wachten.