Het Huis Anubis: De geheimen van Anubis

Hoofdstuk 5- De Club van de Oude wat?

"Fabian, weet je zeker dat dit een goed plan is?', vroeg Nienke voorzichtig. Ze had zo haar twijfels om opnieuw terug te gaan naar het oude internaat. Inmiddels had ze geleerd dat Victor het huis had verkocht, iets wat zij, Amber en Fabian niet wisten toen ze ongeveer acht jaar geleden terug bij het huis kwamen. "Het voelt nog steeds alsof het duizend-en-één geheimen bewaard". Ze keek even omhoog. Het aangezicht van het huis maakte altijd al een geheimzinnige indruk, maar nu met die overwoekering was het al helemaal creepy om naar te kijken. Fabian draaide zich even naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder.

"Dit is de enige manier om er achter te komen wat er aan de hand is", zei hij zachtjes. Amber kwam terug voordat Nienke kon reageren. "Er komen mensen aan. Diezelfde uit het café", zei ze zachtjes.

"Goed", reageerde Fabian", als alles klopt zullen zij ons binnen laten". Ze slopen alle drie richting de tuin van het huis. Het was niet de bedoeling dat ze gespot zouden worden.

Een oude vijand vormt een nieuwe dreiging. Deze woorden bleven door Sterre's hoofd spoken. Stilletjes liep ze achter de rest aan. Tot het moment kwam dat ze bijna tegen Raphael op botste.

"Ik hoor stemmen", zei hij zachtjes. "Die stemmen uit het café". De groep keek hem even ongeloofwaardig aan. "Anders gebruiken jullie toch zelf de zintuigen", vatte Raphael op.

"Goed dan", zuchtte Anastacia. Sterre zag haar even geconcentreerd kijken.

"Raf heeft gelijk", zei Anastacia uiteindelijk", ze zitten achter het huis". Sterre en de andere keken Anastacia even aan. "Geloof me dan niet", zei Anastacia met een geïrriteerde ondertoon.

"Dat zeggen we helemaal niet Ana", zei Marcel. Voordat hij zijn zin kon afmaken haakte Pim alweer in. "Als ze zich achter het huis bevinden in de kans groot dat ze ons de gaten gaan houden. Ik wil dat jullie geluiden van bewegingen in de gaten houden". Pim wende zich tot Anastacia en Raphael. "Iets wat jullie mooi kunnen doen".

Ondertussen maakten Fabian, Amber en Nienke maakten zo mogelijk weer hun weg richting de voorkant van het oude internaat. Veilig verborgen in de bosjes rondom keken ze toe hoe één iemand, een mannelijk persoon, van de groep de deur van het slot draaide. Twee van de vijf volgde hem het huis in en verdwenen uit zicht.

"En nu?", vroeg Nienke zo zacht mogelijk.

"Nu blijven we wachten", antwoordde Fabian.

"Lekker dan", begon Amber. Die zat er niet op te wachten om voor onbepaalde tijd in de bosjes te zitten.

Toen Sterre het huis in stapte werd ze aangevallen door een acute niesaanval. Het hele huis lag onder het stof. "Gezondheid". De stem van Pim klonk hol door het huis heen. Sterre liet haar blik even rond gaan. Naast de stoflaag die er onmiskenbaar lag viel het haar ook op dat bepaald meubilair er nog stond. De hal was dan leeg, op de kroonluchter en een aantal schilderijen na, maar tot zover Sterre kon zien stond alles nog in de woonkamer. Pim liep even langs haar heen om te checken bij Raphael en Anastacia.

"Inmiddels zijn onze pottenkijkers verplaatst naar de bosjes voor. Raf hoorde ze praten", zei Pim toen hij weer binnen stond. "Ana en Raf gaan nu zo onopvallend mogelijk hun kant op".

"Dude", de stem van Marcel kwam vanuit de keuken. "Tineke heeft eten laten liggen. Hoewel je dit geen eten meer kan noemen".

Sterre zuchtte even inwendig. Tuurlijk was Marcel meteen de koelkast ingedoken. Pim dacht er eigenlijk net zo over. Hij liep even richtig Marcel.

"Wat doe je daar precies Marcel?", vroeg hij.

"Ik neem aan dat je sporen zoekt", was het antwoord van Marcel. "We zullen ergens moeten beginnen Pimmie".