Nefret neydi?
Ben ondan nefret ediyorum.
Lanetli bir gecede yatağıma giren o piçten nefret ediyordum.
Ona gitmek istiyordum... Ama ondan nefret ediyordum. !
AİLEM BENİ PEK UMURSAMAZDI O GECE BAŞIMA BUNLARIN GELECEĞİNİ BİLSELERDİ GİDERLERMİYDİ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
",, Sonra bir zaman gelir , insan değişir ve her şeyi bambaşka görmeye başlar...,, "
***
Yarı uykulu halimle ne olduğunu anlayamazken ne olacağını kestiremiyordum sanki çok korkunç bir rüyadaydım uyanmam gerekti ama uyanamıyordum.
Gözlerim yarım yamalak kapı aralığına gitti..
Ve aklımda şu cümle yankılandı verecek sadece canım var.
Tekrar kapanan kapıyla bende kendime gelip nefes nefese kalmış bir şekilde oturur pozisyona geldim nefes alamıyordum.
Ellerimi saçlarıma geçirip eğdim başımı tek istediğim ölmekti.
Bu kadar şey bu kadar güvensizlik bana o kadar çok fazlaydı ki...
Yataktan kalkıp ışığı açıp kapıyı kilitledim az önce gördüğüm şey hayalde olabilirdi olmayada bilirdi bilmiyordum artık neyin gerçek neyin hayal olduğunu bilmiyordum.
Uyursam geçer dediğim şeyler artık kabuslarım oluyor beni hiç bir yerde rahat bırakmıyordu hiç düşünmemiştim ölümü böyle yana yakıla arayacağımı...
Hapistim.
Çıkmak istesem çıkacağım bir yer yoktu gitmek istesem gideceğim biri yoktu gerçi benim arkamda kimse yoktu iliklerime kadar yalnızlığı hissediyordum.
Düşüncelerimden beni ayıran tıklatılan kapıydı.
" Uyumadıysan salona gel konuşmamız gerek. "
Sesi otoriter çıkıyordu sanki gelmek zorundasın der gibiydi.
" Tamam "
Dedim ayak sesleri kapıdan uzaklaşınca kalkıp açtım kapının kilidini merak bile etmiyordum ne konuşacağını salon olduğunu tahmin ettiğim yere yöneldim gözleri beni bulunca gösterdiği yere oturdum.
Sorar gözlerle baktım ona konuşmaya başladı.
" Nereden başlayacağımı bilmiyorum seni bunca pisliğin içinden çıkartıp adam akıllı bir yaşamın içine koymak istiyorum yani burdan şuan beraber çıkıp seninle mükemmel bir yaşama adım atabiliriz ha yok kabul etmezsen bu evden yine çıkarız ama seni götürüp bırakacağım yerde en fazla 2 günde acı çeke çeke ölürsün seçim senin bu evden evet çıkacağız ama kaderin senin elinde. "
Dediklerine sinsi bir gülüş attım bu arada başıma gelen ve gelecek olayların hiç birine şaşırmıyordum çünkü bu hayatta ne varsa yaşamış ne varsa görmüştüm.
Gayet rahat bir tavırla konuşmaya başlamam onu fazlasıyla şaşırtmıştı..
" Bende şöyle başlayayım senin adını bile bilmiyorum sen kimsin bilmiyorum bana yardım etmek için evine götürdün şuan neredeyiz bilmiyorum niyetini bilmiyorum ve zerre güvenmiyorum ayrıca bana beni tekrar yaşatacağını söylüyorsun ölüleri canlandırmak sadece yaratıcıya ait... Benim hakkımda herşeyi bildiğini düşünüyorum. "
