34

61 26 0
                                    

Chapter thirty-four: Forgive and forget


"She's doing great." Pagmamatigas ko. 


"Ganon ka pa din ba kagalit saakin, anak?" Tanong niya at hinawakan ang balikat ko. 


"Don't touch me." Binato ko ang kamay niya at hinarap siya. 


"You don't have the right to call me anak. Hindi ba't sinabihan mo kong walang kwenta? Walang silbi? Di ba ikinasusuklam mo na ako ngayon? Kung hindi nga ba gago ama ko edi sana buo pa tong putanginang pamilya natin." 


"Ipinangako mo pa na tatanggapin mo ng buo si Kaelyn, eh pero naalala ko mahilig ka nga pala magsinungaling. Hindi mo naman talaga ako minahal, o si mama.  You just married her to have your full rights and inheritance. You never cared for the people arround you, you only care about yourself and your stupid money." 


Lumabas ako ng kwarto ko pero hinarang nanaman ako ng magaling kong ama. 


"Can you please move out of the way? Coming here was a mistake." Sabi ko at hinawi siya, nang makababa ako pinagtinginan kami ng lahat ng kamag anak ko at kaibigan. 


"Please listen to me, anak." Pagmamakaawa niya. 


"For what? May mapapala ba ako dyaan sa mga sasabihin mo, pa? Ano ba kailangan mo sa amin at inutusan mo pa si tia na papuntahin ako dito?"


I looked at her at umiwas lang siya ng tingin.


Yung iba kong relatives nanonood lang, kasi alam kong sanay naman na sila na makita at marinig kaming magaway.


"Naubos mo na yung pera mo at ako ngayon ang tatakbuhan mo para bayaran ang mga utang mo? O sasabihin mong nagkamali ka sa mga ginawa mo, pero ang totoo naman ay nalaman mong kabilang ako sa isang corporation and I am a leader of six."


"Siguro babawiin mo na lahat na hindi ako pwede maging action star ano? Gusto mo ba pakitaan kita ng ganon?"


Inilabas ko ang baril ko at kinasa.


"Just tell me, pa. Kung wala akong puso pinatay na kita at yang mga kapatid mo. But there's one thing that my mom had told me, is to never let your emotions control you. Atleast siya binibigyan ako ng maayos na salita, hindi yung puro sigaw."


"Alam mo ba, lahat na salitang lumabas dyaan sa bibig mo ay isang kutailyong tumutusok saakin? Every words from your mouth wounds me."


"And if you think that I'm nothing but a child who has a dream and I can't achieve it. Well you're wrong, I can buy you and everyone in this house. And it's just nothing to me. And I have provided everything for the family that you left."


"Kaya sana mabawi mo lahat ng salita, kasi kung tutuusin ako na ang pinaka mataas saatin." Sabi ko bago lumapit kala Hailey.


"I think we should leave." Sabi ko at tumango naman sila.


"Please don't leave." Pamilyar na boses yun ah.


Nilingon ko yun, it was Nicoli?


You could call him my puppy love. He was my childhood friend here, anak ng business partner ni papa.


"Have dinner with us before you leave." Sabi ni Tia.


Umupo kami sa long table, nasa kanan ko si Ryota nasa kaliwa ko naman si Hailey. At nasa harap ko si Nicoli.


Nagdasal muna kami bago kumain.


"So Kaede, can you introduce us to your friends?" Tanong ng tio ko.


"Maeve, Cassian, Calyx, Hailey, and Ryota. My boyfriend." Sabi ko, at parang nasaktan si Nicoli doon.


"Hello po." Sabi nilang lahat.


"Kawawa naman si Nico, ikaw pa naman ang pinunta nito." Sabi ng business partner ni papa.


"No offense po tita, pero wala naman po akong pake kay Nico." Mataray na sabi ko.


"Mom, don't worry. I don't care about her either." Sagot ni Nico. Tss, he just englished my sentence.


"You know Kaede, you should listen to you papa. Talk to him before you leave." Singit ni tito.


Ayoko ng may umaaligid o nangungulit saakin kaya wala akong choice, "sige po. I'll tey to listen to him. And be open minded." Pagdidiin ko.


Dinner went kind off good. Di kami nagaway ni papa sa harap ng pagkain and that's an improvement.


"Let's talk now. Mabilis lang to anak."


I looked at Ryota and he signed to follow my dad. Papunta ata siya sa garden kaya sumunod nalang ako.


"5 minutes, yan lang ang mayroon." Sabi ko at umupo sa bench.


"Sorry anak. Sorry sa lahat, pinagsisisihan ko ang lahat. Kaya I've contacted some people. And pulled a few strings, a director is casting for an actor. And I'm hoping that you would like to try acting instead of your current job right now."


"What now? Kontra ka ulit dito? Pa, why can't you just be proud of me for once. Cause by the age of 20, I've already achieved so many things. Bihira abg taong nakakagawa ng ganto, pa."


"Yun lang naman hiling ko eh, I want to hear the words that I am waiting for."


"Anak, I am so proud of you. And I love you so much. I'm sorry for everything, but I hope you wouldn't turn down my offer. It's just a one out of a hundred that the role in the movie is just given directly to you."


Tumalikod na ako para pumasok ulit pero nagsalita pa ulit siya.


"Is that a yes or a-"


"I'll think about it." Yan ang safest na sagot ko. "And I accept your apology. But it's not like I'm going to visit you often. This is the last time you'll see my shadow in this house."


Tuluyan akong pumasok sa mansion, at hot seat ngayon si Cassian. Siya lang single eh.


"How many times do I have to tell you miss? I have a girlfriend, we are on a long distanced relationship." Inis na sabi niya.


Kung makayakap ba naman kasi yung nga pinsan ko sa kanya wagas.


"Guys, get off him right now. He's not lying when he told you that he is not single. Sorry." Sabi ko at kinawayan sila.


Umupo ako sa tabi ni Ryota at huminga ng malalim.


"Anong nangyari sa usapan niyo?" Tanong niya.


"He just told me how sorry he was, and told me that he got me a gig. An acting one." Casual na sabi ko.


"You didn't take it right?" Tanong ni Hailey.


"You're not gonna leave us right now." Maeve.


"Of course not, ganon na na kababaw yung tingin niyo sa akin. Hindi ako ganon katanga para magdesisyon agad. Pero no, ayoko as of the moment. Mas okay nang maging mafia at maging totoo ang ginagawa kaysa scripted." Biro ko.


"We should leave." Sabi ni Calyx.


"Tia, everyone! We're taking our leave. See you never!" Sabi ko at lumabas na ng pinto.


My mom also told me to never plant anger on someone. So I chose to forgive, because I know that eventually I will forget everything that caused my pain and bleeding.

Without One Blood. | Mafia Series #2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon