◄[SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.III) | #thriller (✓)

◄ [MP:3] - BÖLÜM 05 ►

(Bilgilendirme: Korku gifidir. -Kendiliğinden gözleri kapanan bir oyuncak bebeğin, uyurken gözlerinin açılması-)

(Bilgilendirme: Gif çok ürkütücü.)

👁‍🗨: "Rüya alemi tehlikelidir."
(Yazar: +1...)

[x]

V elindeki su bardağıyla odaya gelip Jennie'ye uzattıktan sonra yatağa oturdu ve tedirginlikle kendisine baktı. "İyi misin biraz daha?"

Genç kızın beti benzi atmış, gözleri ağlamaktan şişmiş, başı feci şekilde ağrımaya başlamış, bedeni halsizleşmiş, teni buz tutmuş ve ruhsuz bakışları gelmişti gözlerine. İfadesiz suratıyla tıpkı bir ölü gibi duruyordu. Sudan bir yudum aldıktan sonra yere koydu yavaşça eğilerek. Doğruldu, ve sakin bir ses tonuyla yorgun şekilde konuştu. "Uyanamadım." Yutkundu suyu boğazından gidermek için.

V başını önüne çevirdi. "Ne gördün rüyanda?"

Jennie soğuk nefeslerini hafif aralanmış dudaklarından dışarı verdi. "Bilmiyorum."

V bir şey demedi. Kendisine baktı sadece.

"Siyah bir boşluktaydım." Yutkundu tekrar korku içinde. "Bir anda her yer beyaz oldu. İnsan gölgeleri vardı etrafta."

"Ama insan yoktu?"

"Yoktu. Beyaz bir boşlukta, sanki duvara gölge düşmüş gibi görünüyorlardı. Uzakta karaltı görmek gibi değildi. Sanki duvara gölge düşmüş gibiydiler." Başını yavaşça V'ye çevirdi ve baktı. "Bir odada olsam, bu mümkün. Ancak beyaz bir boşlukta duvara düşen gölgeyi göremezsin. Çünkü olmaz. Boşluğun içinde duvar bulunmaz."

V şaşkınlık içinde tedirginlikle bakıyordu kendisine. Jennie'nin kendisine çok sakin, ruhsuz, durgun ve ifadesiz şekilde ölü gibi bakması onu ürkütüyordu. "Haklısın." Deyip geçiştirebildi sadece.

"Ve o gölgelerin sesi vardı." Jennie başını önüne çevirdi ve dolabın kapaklarına baktı. "Ses."

"Duyuyor muydun?"

"Yankı yapıyordu kulaklarımda." Yutkundu daha net konuşabilmek için. Tükürüğünü attı. "Anlamadım, bana yan dön diyorlardı. Çoğunluğu."

V kaş çattı hafifçe. "Yan dön mü?"

"Felç geçirir gibiydim." Dedi. "Nefes alamadım, bedenimi hissedemedim, beynim uyuşur gibiydi. Bana yan dönmemi söylediler ve yan dönmeye çalıştım ama dönemedim."

"Ağlıyordun."

"Sesim çıkmıyordu ve yardım dilerken istemsizce ağlamaya başladım." Dudakları kurumuştu Jennie'nin. Beyaz, solgun tenine baktı V.

"Boğuluyordum."

"Boğuluyor muydun?" V dikkatle kaş çattı. "Boğuluyor muydun cidden? Kriz geçirir gibi titriyordun."

"Tavanda siyah bir gölge vardı. Hareket etmeden duruyor ve bana bakıyordu. Kulağımdaki sesler bana ona bakmamamı, yana dönmemi ve uyanmamı söylediklerinde yapacak gücüm kalmadı." Yutkundu yeniden tükürüğünü atarak. "Beni uyandırdın."

"Evet, çok kötü görünüyordun." V başını eğerek parmaklarına baktı. "Diğerleri uyuyor, neyseki uyanmadılar seslere."

"Sesim çıkmadı." Jennie yavaşça başını çevirip V'ye baktı. "O gölge bağırmamam için beni boğuyordu ve bağıramadım."

[MEZAR PARTISI: UÇUNCU KITAP]

"Allah yaşatmasın, çok kötüdür. İnsanların bazıları bu durumu yaşıyor. Ben yaşamadım ama araştırınca az çok öğrendim, berbat bir durum. Sırtüstü yatmamaya özen göstermelisiniz."