Bir Yeni Fotoğraf

-12-

#instagram da 17. Sıradayız 😱😱😱😱

"Korkut."

"Anlamadım?" Vurkan şaşkınca bana bakıyordu. Aslında anlamıştı ama inanmak istemiyordu.

"Sordun işte kim olduğunu. Ben de söyledim. Korkut'u seviyorum ben. Hem de öyle basit bir şey değil. Aşığım ona."

Evet biraz acımasız olduğumun farkındayım. Çocuk az önce benden hoşlandığını söylemişti. Ama bilmeseydi de içinde hep bir umut olacaktı. Aralarındaki bağın ne kadar kuvvetli olduğunu bildiğim için ona güveniyordum.

Kafası karışmış gibi etrafa bakmaya başladı. Dönüp Korkut'ların olduğu masaya baktı. Onlar da bize bakıyordu. Vurkan'ın yüz ifadesiyle hepsi kaşlarını çatmıştı.

O sırada bir kız gelip Korkut'un yanına oturdu. Elini koluna koyup ona bir şeyler anlatmaya başladı.

Vurkan bana baktığında yüzümdeki acıyı gördü. Acımasız aptalın tekiydim. Kendime acı çektirdiğim yetmiyormuş gibi bir de Vurkan'ı çekmiştim yanıma.

"Ben... ben ne diyeceğimi bilemiyorum. Yani sen güzel bir kızsın çekineceğin bir durum da yok. Niye söylemedin ki?" Sitemle kafasını salladı.

Omuzlarımı kaldırıp indirdim.

"Vurkan siz kendinizin farkında değil misiniz? Ben o her gün istenmediğini bildiği halde yanınıza gelen kızlardan değilim, olamam. Zaten dediğim gibi tek taraflı bir şey. O gün sen sızdıktan sonra da beni evime bıraktı sadece hiçbir şey konuşmadık."

"Neden söyledin peki bana? Gidip söyleyebilirim?"

Kafamı hızla sağa sola salladım.

"Söylemezsin. Biliyorum. Sana güveniyorum."

Yalan. Ona güvenip güvenmeme konusunda kararsızdım. Sadece anlık bir kararla ağzımdan çıkmıştı işte. Asıl amacım ikisi arasında kalmamaktı.

"Ne zamana kadar böyle gidecek bu durum? Gözlerinin önünde başkalarıyla olmasını mı izleyeceksin?"

"Bilmiyorum Vurkan ama lütfen aramızda kalsın. En azından ben hazır olana kadar."

Kafasını sallayıp elini koluma koydu.

"Sen de bana biraz zaman ver olur mu? Hem hislerim hem de öğrendiklerim için."

O iyi biriydi. Güvenecektim. Güvenmek zorundaydım çünkü söyleme salaklığını yapan da bendim. Gözüm arkaya kaydığında merakla izliyorlardı. Hem bizimkiler hem de Korkut, Gökçe ve Yasin. O aptal kız hala kimse onu dinlemediği halde konuşuyordu.

Aniden Vurkan'ın beni kendine çekip sarılmasıyla ellerim iki yanımda sallanmaya başladı.

Kulağıma fısıldadı.

"Lütfen bana biraz izin ver. İlerde sana hiç sarılamayacağımın farkındayım."

"Tamam." Dedim ve kollarımı bedenine sardım.

"Bizimkilere sadece arkadaş olduğumuzu söyliycem. Böylece sevdiğin kişinin ben olmadığımı anlarlar. Ama Korkut bu salaklıkla ne zaman anlar bilmem."

Söyledikleriyle kıkırdadım.

"Sana acımasız davrandığımın farkındayım ama bunu söylemek zorundaydım lütfen beni anla." Hala sarılıyor olmamızla Yasin gülmeye başladı. Yanlış anlamıştı. Korkut önüne dönüp yanındaki kızla konuşmaya başladı.

Vurkan sırtımdaki ellerini omzuma çıkarıp beni kendinden ayırdı.

"Anlamaya çalışıyorum."