Bir Yeni Fotoğraf

-11-

Medya: Leyla'nın giydikleri.

***

Havalar tam soğumadığı için her zamaki gibi çimenlerin üstünde oturuyorduk.

Sonbaharın gelmesiyle ağaçlardan düşen yapraklardan birini elime alıp düşünmeye başladım.

Her şey güzel giderken neden beni terslemişti ki?

Aslında haklıydı ben kimdim ki bana açıklama yapacaktı?

Birkaç gün ona sadece fotoğraf atıp konuşmama kararı aldım. Eğer isterse kendi yazardı. Onun peşinden koşamayacak kadar kırgın hissediyordum.

O sırada Can yanımıza geldi.

Can Vural. Kendisi Erenay'ın bölümden arkadaşıydı. Ne oldukları bile belli değildi çünkü Erenay çocuğa asla yeşil ışık yakmıyordu. Bizi de çok severdi ve onu kendimize yakın gördüğümüz için yanında rahat davranırdık.

Onunla ilk tanıştığımızda Elif ve Melisa'nın sevgilisi olduğu için Erenay'dan sonra en yakın ikimizdik. Hala da öyleydi. Bu yüzden birçok kişi bizi sevgili zannederdi ama inkar etmemi gerektirecek hiçbir olay olmamıştı. Erenay da gerçeği bildiği için bu durumdan rahatsız olmamıştı hiçbir zaman.

Artık Can yeni eniştesine aramızdaki ilişkinin sadece arkadaşlıktan ibaret olduğunu söylerdi. Yani Korkut'a.

Umarım.

Bu kadar emin konuşup ona kavuşamazsam çok üzülecektim eminim. Ama beni kırdığını anlaması için bir süre yazmamakta kararlıydım.

Fotoğraf dışında.

"Bu yine Leyla oldu." Elif elindeki şişeyi bana fırlattı.

"Kızlar napıyım kafam çok karışık."

Can kolunu omzuma atıp beni kendine yasladı.

"Kızım rahat ol biraz. Şu an çok yenisiniz çocuk senin kim olduğunu bile bilmiyor. Güvenmemesi, terslemesi sence de gayet normal değil mi?"

"Ama biz çok iyi anlaşıyorduk ki. Saatlerce hiç sıkılmadan konuşuyoruz artık bana güvenmesi gerek."

Melisa yaslandığı ağaçtan sırtını ayırıp bana yaklaştı. Saçımla oynamaya başladı.

"Bak bebeğim ben bu iddiayı ortaya atmasam sen hala onu uzaktan izliyor olacaktın. O yüzden buna şükret. Hem ben eminim birkaç güne düzelirsiniz."

Can kafasını Korkut'ların masadan çekip bize bakındı.

"Vurkan bize bakıyor. Ayrıca benim anlamadığım bir şey var. Maşallah bu kız taş gibi. Adam akıllı gidip tanışsaydı Korkut hayır bile demezdi bence."

Elif gizlice Vurkan'ı ve Korkut'u daha doğrusu o masayı izleme görevini üstlenmişti.

Vurkan'ın gelmemesi için dua ederken Erenay konuştu.

"Bu Korkut salağın teki bir kere. Nerede sürtük var gidip onlarla takılır. Leyla'yı fark etmemesi bile büyük salaklık. Ayrıca seni görse zaten aşık olur bebiş önemli olan görmeden seninle ilgilenmesi. Ki o da olacak gibi çünkü sen yazmaya başladığından beri kimseyle görmedik. "

"Ecem dışında tabi. Şu sürtük kelimesini kullanma dedim ayrıca sana kaç kere. "Dedim gözlerimi devirerek.

Elif bana dönmüştü ki duyduğum sesle başımı sağa çevirdim.

"Leyla."

Vurkan mahçup bir şekilde bana bakıyordu. Oysaki o gün barda sızıp kaldığı için ona ne kadar teşekkür etsem azdı. Onun yerine ifadesizce baktım.

"Efendim Vurkan."

Bozulduğunu belli etmeyip hepimizde gözlerini gezdirdi. Özellikle Can'ın omzumdaki kolunda.

"Biraz konuşalım mı?"

"Olur." Yanımdaki çantayı koluma takıp önüne geçtim. Güneş tam tepedeydi. Üstümdeki sweatle yanmamak için ilerdeki ağacın boş gölgesine doğru yürümeye başladım. Artık Korkut'ların oturduğu masaya daha yakındık.

Durup Vurkan'a döndüm ve konuşmasını bekledim.

"Bak öncelikle özür dilerim. Tekim demene rağmen seni yalnız bıraktım." Sözünü kesip başımı sağa sola salladım.

"Tek değildim."

"Her neyse bizim grup vardı tabi ama seni ben davet etmiştim. Emin ol yalnız olsak asla o kadar içmezdim. İçkiye çok dayanıklı değilim ama sen de olunca keyfim baya yerindeydi ve bu kadar etkilemez sanmıştım."

Gerçekten üzgün görünüyordu. Onunla arkadaş olsak iyi anlaşabilirdik. Eğer şu an arkadaşlık konusunu açmazsam kesinlikle bana olan duyguları artacaktı.

Ve benim son istediğim şey Korkut'un arkadaşlarıyla arasını bozmaktı. Benim için bozmazdı ama benden soğumasından bile korkuyordum.

"Bak Vurkan seninle açık konuşucam."

Vurkan dikkatle bana bakmaya başladı.

"Seninle gerçekten iyi arkadaş olabiliriz ama daha fazlasını bekleme benden. O gün sızıp kalman hoş değildi evet ama arkadaşların çok iyi insanlar. Onlara sahip olduğun için çok şanslısın. Lütfen beni her masasına davet edeni kabul eden biri gibi görme."

Başını hızla sağa sola salladı. Gözlerindeki kırgınlık ben konuştukça büyüyordu.

"Hayır öyle bir düşünce aklımın ucundan bile geçmedi cidden. Ama merak ediyorum bana neden bir şans vermek istemiyorsun. Eğer sebebi okulda çıkan hakkımdaki dedikodularsa... "

"Hayır hayır öyle değil. Sonuçta herkesin adını duyuyoruz bir çoğu yalan oluyor. Kimin ne dediği umurumda değil. "

Söylediklerimde aydınlama yaşadı ve kafasını sallayarak konuşmaya başladı.

"Tabi yaa. Sen birinden hoşlanıyorsun. Abimle aram pek iyi değil o yüzden birkaç gündür kafam yerinde değildi ama şimdi anladım. Attığın fotoğrafın altına yazdığın şey. O saçma sayfanın bana yazıp durması. Hepsi bu yüzden. Ama demekki o kişi ben değilim. "

Aslında egoist biriydi ama kötü birini olmadığını şimdi anlıyordum. Benden hoşlanmıştı. Onun gözünde aramızda bir şey olması için hiçbir engel yoktu.

"Vurkan üzgünüm ama durum bu. Gerçekten seninle neredeyse hiç vakit geçirmemiş olsak bile iyi birisin gerçekten. Bunu öylesine söylemiyorum. Arkadaş olabiliriz tabi senin için bir sıkıntı yoksa. "

Düşünüyormuş gibi etrafa baktı. Gözü geldiğimiz noktada bir yere takıldı. Baktığı yere baktığımda Can bizim kızlarla uğraşıyordu ve deli gibi gülüyorlardı. Elif bize bakıp sadece benim anlayabileceğim bir bakış attı. Yavaşça gözlerimi açıp kapatıp gülümsedim. İyi olduğumu anlayıp önüne döndü.

Vurkan'a döndüğümde hala Can'a kaşlarını çatmış bakıyordu. En sonunda üzerindeki bakışlarımı fark edip bana döndü.

"Yani ben sizin sevgili olmadığınızı düşünüyordum ama hoşlandığın kişi oysa "

"Hayır değil. Sen nasıl Gökçe'yle çok yakınsan biz de öyleyiz. Zaten tek taraflı bir şey benimkisi. " omzumu silkip göz ucuyla Korkut'a baktım.

Bütün masa bize bakıyordu. Arada dönüp birbirlerine bir şey söyleyip yine buraya bakıyorlardı. Hemen bakışlarımı kaçırdım.

"Anladım. Evet senden hoşlanıyordum ama başkasını seven birini rahatsız edecek değilim. Arkadaş olabiliriz ama bana biraz zaman ver olur mu?"

Kafamı salladım.

"Kim olduğunu sorsam da söylemeyeceksin değil mi?"

Bakışlarımı ellerinden çekip tam gözlerinin içine sabitledim.

Söyleyecek miydim?

😬😬😬

Bölüm sonu.

Oy vermeyi unutmayın 🥺

Söyler diyenler?

Saçmalama bu tehlikeyi göze almaz diyenler?