MERHAMET

5.BÖLÜM

         Akın, yola çıkar çıkamaz Ayşe’yi aradı ve olanları anlattı.Ankara’ ya dogru geldiğini ve babasından onu isteyeceğini söyledi.Akın ,Ayşe’yi babasından istemiş nişanlanmışlardı.Bir yandan çalışıyor bir yandanda kalacakları evi dizmeye çalışıyordu.Nişanlılık süresince Ayşe‘lerde kalmıştı.Ayşe psikiyatrik tedavi görüyor ,hastaneye birlikte gidip geliyorlardı.En ufak bir tartışmada hemen bayılıyor hastaneye gidiyorlardı.Akın ona karşı çok iyimserdi annesinin dediği gibi durulmuştu biraz.Annesini arayıp birazda olsa gönlünü yapmaya çalışmıştı.Ana yüreği bu dayanır mı?

                                      ***

     Akın bir akşam işten geldi.Ayşe ailesiyle kavga etmiş yeni bir sinir krizi geçiriyordu.Onu aldı ve hastaneye götürdü.Ayşe’yi psikiyatri kliniğine yatırdılar.Doktor Akın'a bu bayılmaların dikkat çekmek için olduğunu bazılarını numaradan bilinçli olarak yaptığını söyledi. Yaklaşık bir ay tedavi gördü Akın hergün onu görmeye gitti.Hastaneden çıkar çıkmaz evlendiler.

     Zor günler başlamış,Cicim ayı kısa sürmüştü.Hergün kavga ediyorlardı. Ayşe ,Akın’ı sürekli eski eşiyle kıyaslıyordu.İlk evliliğinde maddi sıkıntı çekmediğini  daha iyi şartlarda yaşadıgını söylüyordu.Akın vasıfsız elemandı.Elinden geldiğince çalışıyor eşinin isteklerini yerine getirmeye çalışıyordu.Bir akşam Ayşe  konuşmak istediğin söyledi.

  

  “Seni dinliyorum?”

“Akın ben çalışmak istiyorum “

“Ben elimden geldiğince çalışıyorum hiç bişeyini eksik etmemeye çalışıyorum”

 

“Yetmiyor görmüyormusun ,daha iyi şartlarda yaşayabiliriz”

    Akın karısının haklı oldugunu biliyordu ama elinden gelen buydu.Üzülmesin diye çalışmasına izin verdi.Kendi çalıştığı yere Ayşe’yi aldırdı.Günler geçip gidiyorduAyşe daha az şikayet eder olmuştu.Son dönemlerde halinde bi tuhaflıklar vardı.Akın sevmediğini söylediği halde sürekli makyaj yapar olmuştu.  

     Birgün bi arkadaşı Akın’ı karşısına almış konuşmaya başlamıştı.

  “Bak Akın seni severim üzülmeni istemem ama daha fazla susamam” dedi.

  “Hayırdır Ahmet abi? “

“Bilmemki nasıl söylesem...”

“Çıkar dilinin altındaki baklayı ne diyeceksen de ?”

“Karın seni aldatıyor” dedi adam mahcup bir tavırla başını önüne eğdi.

     Akın olduğu yerde kalmış duyduklarına inanmak istememişti.Sinirle ayağa kalktı adamın yakasına yapıştı.

“Sen ne dediğinin farkındamısın?”

  “Vallahi bizim çocuklar depoda öpüşürken görmüşler  “ deyiverdi.

   Akın ellerini gevşetti ve olduğu yere çöküverdi.İlk evlendiği zaman aldığı bir telefonu hatırladı.Ayşe’nin eski kocası aramış;

     “Bana yar olmayan sana olacakmı zannediyorsun.Beni aldattı.Kaç kere yazışmalarını yakaladım.Sadece sende değildin üstelik..Seni kimbilir kiminle aldatacak,güvenme ona. “ demişti

     Akın onları kıskandığı için bunları söylediğini düşünmüştü.Ayşe’ye “Neden ayrıldınız” diye sorduğunda “beni dövüyordu anlaşamadık” deyip kestirip atmıştı.

       Ayşe hasta olduğunu söylemiş erken çıkmıştı.Akın, eve gelir gelmez Ayşe’yi karşısına alıp konuştu.

    "Bana anlatmak istediğin birşey varmı? "

    "Hayır"

    "Eminmisin? "

    " Neyin var ?Saçma sapan sorular soruyorsun."

    "Seni depoda biriyle öpüşürken görmüşler" dedi tıslayarak.Çok sinirliydi,ona vurmamak için kendini zor tuttu.Yumruklarını sıkıyordu.

     Ayşe'nin rengi bembeyaz olmuştu."Allah kahretsin görmüşler.Ne diyeceğim şimdi?Hadi kızım bul bi yalan "dedi içinden.En iyisi inkar etmekti.

    "Yalan söylüyorlar"

    "Görmüşler diyorum,niye yalan söylesinler"

    "Birine benzetmişlerdir.Sen bana mı inanıyorsun,olanlara mı? "

    Akın "keşke sana inanabilsem" dedi içinden biraz daha kalsa onu dövebilirdi ve bunu yapmayı istemiyordu.

     "Çekil git gözümün önünden,yoksa elimden bi kaza çıkacak,beni yanlız bırak"dedi.Bir sigara yaktı balkona çıktı.Bir çözüm bulmaya çalıştı.İçine şüphe düşmüştü bir kere.Artık oralarda duramazdı,insanların yüzüne nasıl bakacaktı.Herkesi karşına alarak evlendiği için boşanmak istemiyordu..Karısına bir şans daha vermek istedi.Annesini aradı.

"Annelerin en güzeli nasılmış  bakalım"

  "Iyiyim oğul sesini duydum daha iyi oldum.Ne isteyeceksin bakalım iltifatla başladığına göre" dedi ve gülümsedi.

   "Sizleri çok özledim,hasretine dayanamıyorum artık. Biz Ayşe ile memlekete gelicez"

     "Gelin oğul tatil yaparsın biraz,zaten çok çalışıyorsun.Dinlenmek seninde hakkın."

     "Biz tatile gelmiyoruz,evimi getiricem.Büyükşehir pahalı,aldığım üç kuruş zor geçiniyoruz,yetiştiremiyorum artık.Yanlız bir süre birlikte kalabilirmiyiz?"

   "Gel dedim ama o kadını evimde istemiyorum.Bu şartlarda hayır"

  "Yeni ev açacak param yok.işlerimi yoluna koyana kadar.Lütfen anne idare et biraz!"

  "Bu evliliğe hayır dedim dinlemedin.Bakın

başınızın çaresine beni ilgilendirmiyor."

   "Lütfen anne inan kısa sürecek"

      Uzun bir sessizlik oldu.Annesi aylardır oğlunu görmüyordu “tamam” dedi çaresiz.En azından oğlu yanında olurdu.

        Odaya gitti,karısı üstünü değiştiriyordu.

   “Ayşe evi toparla annemle konuştum  haftaya memlekete dönüyoruz.Olanlardan sonra insanların yüzüne bakamam."

    "Hayır hiçbir yere gitmiyorum"

   "İtiraz istemiyorum...Gelmem diyorsan babanın evine bırakır giderim seni.”

       Ayşe düşünmeye başladı bir anlık dikkatsizliği herşeyi mahfetmişti.Yeniden baba evine dönmektense çaresiz kabul etti.