TBC: FORD ALMAZAN

TBC 59

TBC 59

TYRONE'S POV

Nasuntok ko ang pader pagkalabas ko ng kwarto. Hindi ko inaasahan na tutulo ang luha ko. Damn it! Why do I feel this? Why do I sympathize her? I shouldn't be this warm hearted person. Kailangan maging matatag ako para kay Rose kasi mahal ko siya-

Fuck.

Naalala ko bigla ang mga sinabi ni Rose sa akin.

"Ako mahal mo? Sigurado ka? Alam mo ba ang ibig sabihin non? At teka, unang-una sa lahat.. may puso ka ba? Para sabihin mong mahal mo ko. Kasi kung mahal mo ko, hindi mo gagawin sa akin 'to. Hindi mo hahayaang masaktan at mahirapan ako ng ganito. Hindi mo gustong makita na umiiyak ako. Kasi kung talagang mahal mo ko, nasasaktan ka kapag nasasaktan ako. At ang tanging hiling mo lang ay ang maging masaya ako. Ganun yung pagmamahal eh.. Ganun yung pagmamahalan namin ni Ford. At hindi mo mapapalitan yun.."

Do I really love her? I'm confused. Oo gusto ko siyang nakikita. Gusto ko siyang makasama. Pero bakit hindi ko man lang naisip na nasasaktan at nahihirapan siya sa ginagawa ko? I'm such a dumbass.

Hindi ako ganitong tao. Hindi ko gusto na makasakit ng iba but why did it turned out this way? Naalala ko pa nung una ko siyang makita sa beach. I was mesmerized with her beauty. She catched my attention without her noticing it. And despite of that, I know from the very beginning that there is something special connection between Ford and her.

Tanggap ko yun. Until I get to know her more, I tried to save her heart from heartbreak when Ford's hurting her. From that day, I challenged myself that I would never let Ford to make her cry. I promised myself that she is for me.

At hindi ko na alam kung bakit ganito ang nagawa ko sa kagustuhan ko siyang protektahan. Napaupo na lang ako sa sahig. Tangina ko! Nagawa kong sirain ang buhay ng mga tao. Bakit? I thought I love her.. O baka na-obsessed na lang talaga ako sa kagustuhan ko.

I know I damaged a lot of things but I guess it isn't too late to make things right..

-

ROSE'S POV

Nagising ako na tila may ingay sa gilid ng aking kama. Agad akong napabangon at nagulat ng makitang inilalagay ni Tyrone ang mga gamit ko sa maleta.

"A-Anong ginagawa mo? Don't tell me, you're going to take me far away again? Please Tyrone, I'm tired of this things!" Panic kong sabi.

Natatakot ako na baka kung saan na naman niya ako dalhin at kung ano ang maaari niyang gawin sa akin. Lalo na at alam kong iba na si Tyrone. Mabilis kong ginulo ang ginagawa niya. Lahat ng inayos at nilagay niya sa maleta ay pilit kong inaalis at gunugulo.

"Rose! J-Just stay on your bed!" Utos niya.

"I won't! Please.. don't take me somewhere far from this."

Somehow, I feel safe here kahit ganito.

"Don't you want me to bring you home?"

Napahinto ako sa ginagawa at napatitig sa kanya. Nanlaki ang aking mga mata at halos 'di makapaniwala. Did I hear it right? O baka imahinasyon ko lang dala ng sobrang gutom? I don't know.

"Ano ba Rose? Ayaw mo ba?"

"Huh?!"

"I said I'll bring you home-"

Hindi ko na hinayaang tapusin pa niya ang kanyang sasabihin. Agad ko siyang niyakap sa sobrang katuwaan. Sa sobrang kasiyahan. So, I heard it right. He's bringing me home. He finally decided to let of go me.