Kimsin Sen? | Texting

30.Bölüm

"Kızım, sen iyi misin? Neden böyle bişey yaptın?" dedi Ceren.

"Ya ceren bilmiyorum."

"Senin bu fevri davranışların nolcak ya." dedi Melo.

"Bilinmeyeni Serkan olduğunu bilmiyordum. Bir anda öğrenince kandırılmış gibi hissettim."

"Ee şimdi ne yapacaksın?" dedi Fifi.

"Bilmiyorum."

"Serkan bugün okula gelmedi. Çocuk bir açıklamayı hak ediyordu."

"Kızım ben fevri davrandım. O anki sinirle ayrıldım. Ben bile nedenini bilmiyorum."

"Aferim." dedi Melo.

"Ya üstüme gelmeyin. Ben onunla sevgiliydim ne zaman bana o numaranın onun kendisi olduğunu söyliycekti? "

Kızlarla görüntülü konuşuyordum.

"İlk defa Serkan'ı o kadar üzgün gördüm."

"Neyse üzme kendini bu kadar. Serkanla konuşursun anlayışla karşılar bence."

"Bence de"

Konuşmak!? Yüzüne karşı hiçbir açıklama yapmadan bitti dedim. Siz olsanız onun yerinde, benle konuşur musunuz? Şahsen ben konuşmam.

"Hadi ben kapattım. Görüşürüz. "

Yarın okulda mutlaka Serkan'ı görürdüm. Onunla konuşucam. Tabi benimle konuşmak isterse. Of ben neden böyle bişey yaptım.

Serkan'a bitti dediğimde bizim eve gelmişti. Sonra ben aşağı inip yüzüne karşı tekrardan bitti demiştim. Gözleri dolu dolu neden diye sordu. Ben de bişey demeden içeri girdim.

Bana kızmayın. Gerçekten böyle bişeyi bana söylememesi üzmüştü beni. Bu bendim diyebilirdi. Tabi bitti dediğimdeki yüz ifadesi daha çok üzmüştü ama..

Saat gece 12 oldu. Ben de yatağıma uyumaya gittim. Alarmımı da kurup yanıma koydum. Gözlerimi kapattım ve uyumaya çalıştım.

Bir süre sonra

Sabahtan beri yatakta dönüp durdum bir türlü uyuyamıyorum. Sürekli Serkan'ı düşünüyorum. Telefonu elime alıp saate baktım saat gece 3'tü. Telefonu yerine koydum.

Tekrar gözümü kapatıp uyumaya çalıştım.

_____

Sabah alarmım sayesinde kalktım diyemiycem çünkü gece uyuyamadım bile. Alarm çaldığında ben uyanıktım zaten.

Kıyafetlerimi giydim. Çantamı hazırladım. Kahvaltımı yapıp evden çıktım.

Hızla okula yürümeye başladım. Ne kadar hızlı gidersem Serkan'la o kadar çabuk konuşabilirim.

Okulun kapısından girip hemen sınıfa çıktım. Ama Serkan yoktu. Hep benden önce gelirdi Serkan.

Yerime geçip oturdum. Belki gelir diye düşündüm.

_______

Okul çıkışı = Eziyetten kurtulma. Okul zili çaldığında sınıftan hemen çıktım. Serkan okula gelmemişti. Ben de onun evine gitmeye karar vermiştim. Bu gün kendimi asla derse veremedim. Hiç verimli geçmedi.

Okulun önünden bir taksi durdurdum ve Serkan'ın evinin önüne geldim.

Zile bastım. Kapıyı Seyfi açtı.

"Merhaba. Ben Serkanla konuşmak için geldim."

"Tamam gel içeri Eda."

İçeri girdim. Bahçede yürümeye başladık.

"Sen Serkan'a neler olduğunu biliyor musun?"

"Ne olmuş Serkan'a? "

"Bilmem. Dünden beri çok üzgün. Yemek falan yemedi. Okula da gitmedi. Okulu hiç aksatmazdı hasta olsa bile gelirdi."

Ben sadece gülümseyebilmiştim. Suçluluk altında ezilmiştim. Bişey de diyemedim. Bu benim suçumdu. Serkan benim yüzümden öyle diyemedim. Lanet olsun.

Serkan'ın evinin önüne geldim. Kapıyı tıklattım.

Serkan kapıyı açtı. Karşısında beni beklemiyor olmalıydı.

"Iı benim işletim var ben gitsem iyi olacak" dedi Seyfi.

Seyfi gitti.

"Ben sana bişey söylemek için gelmiştim Serkan."

"Daha fazla acı çektirmeye mi geldin?"

"Iı b.ben "

Lanet olsun bana öyle bakarken ben nasıl konuşabilirdim.

Merhabalar. Biraz kısa oldu ama diğer bölüm telafi edicem. Diğer bölüm final bölümü haberiniz olsun hepinizi seviyorumm<3^_^